De voorzitter van het ACV heeft niet de indruk dat de communautaire discussie iets is wat de mensen bezighoudt. “Het is het wereldje van politici en media die het debat over de staatshervorming heeft uitgeroepen tot beleidsprioriteit nummer één. Of liever de twee wereldjes. Gescheiden door taalbarrières. Met politici en opiniemakers die nauwelijks nog vertrouwd zijn of belangstelling hebben voor wat in de andere gemeenschap gebeurt.” Het ACV is niet bang om mee na te denken over een herschikking in het staatshuishouden, maar zal daarmee één criterium gebruiken. “Wat hebben de werknemers in Vlaanderen, Brussel en Wallonië er bij te winnen. Dat is onze meetlat.” Het ACV vindt in ieder geval dat zaken als de sociale zekerheid, arbeidsrcht en centrale CAO's best federaal blijven.

In het dossier van de belastingen haalde Cortebeeck ook scherp uit naar de regering. “Wie terugblikt op drie jaar beleid van deze regering, die kan alleen maar vaststellen dat ze de fraudeurs de dans liet ontlopen. Erger, dat voor die fraudeurs een hele wasserette werd geopend voor witwasoperaties, eerst voor het zwartgeld, nu weer voor de zwarte diamant. En met een belastingadministratie die wordt verwaarloosd, uit onkunde of erger, uit onwil.”

De voorzitter van het ACV ziet in veel politieke uitspraken en maatregelen ook “plat individualistisch populisme” opduiken. “Populisme dat de zwakkeren wil verantwoordelijk stellen voor hun eigen problemen. Dat de solidariteit wil vervangen door liefdadigheid. En dat, na de overheidsgebouwen te hebben verkwanseld, nu ook het monument van de sociale zekerheid wil versjacheren aan privé-verzekaars.” Cortebeeck ziet daarbij de donkerblauwe denktanks de eerste viool spelen en vindt dat onafhankelijke academici te weinig weerwerk bieden.

Toch zal je Cortebeeck niet horen zeggen dat het allemaal kommer en kwel is. De voorzitter is het duidelijk moe om altijd in het defensief te zitten. Het wordt volgens hem tijd dat de vakbond aan de toekomst denkt. “De vraag is niet: gaat de solidariteit teloor? De vraag is: doen we voldoende om de solidariteit een toekomst te geven?” Dat werkgevers enkel oog hebben voor “beurs en bonus” is volgens Cortebeeck geen vast gegeven. “Respect krijg je niet. Respect dwing je af. En dat kan alleen maar door, op alle niveaus, te werken aan een sterke tegenmacht.”

Dat wil het ACV ook de volgende vier jaar gaan doen. Via goede democratische oppositie hoopt de vakbond ook kiezers weg te houden van extreem rechts. “Door te luisteren naar de mensen, hun problemen ernstig nemen, met hen in gesprek gaan, reële problemen oplossen en kiezen voor verdraagzaamheid,” aldus Cortebeeck die belooft dat het ACV er de komende jaren ook zal staan voor het personeel van de KMO's die wars van de Europese richtlijn nog altijd niet genieten van het recht op inspraak en overleg.