Opvallend – en een bewuste keuze – is dat de bezetters zich niet in de rol van beklaagde laten duwen. Volgens hen zijn het de eigenaars die zich moeten verantwoorden – voor leegstand. En dus zien ze de rechtbank niet als 'vijand'. José Garcia, woordvoerder van de bezetters en secretaris-generaal van de 'Syndicats des locataires': “We gebruiken bewust alle middelen die ons in een rechtstaat ter beschikking staan. Onze strijd om te voorkomen dat economisch winstbejag ons recht op wonen ondergraaft, willen we voeren op alle niveaus. Via de media, via de politiek, maar ook via het gerecht.”

Scientology

Ze laten niet na ernaar te verwijzen, maar toch is het feit dat de panden op de Waterloolaan toebehoren aan de Scientology-kerk – die geboekstaafd staat als 'sekte' – voor de bezetters een secundair probleem. José Garcia: “Wat voor ons als verdedigers van het recht op wonen problematisch is, is het feit dat duizenden vierkante meters jarenlang onbewoond blijven, terwijl er buiten zoveel mensen zijn die ofwel slecht ofwel helemaal niet gehuisvest zijn.”

Symbolische actie

De bezetting van het pand op de Waterloolaan is (ook) een symbolische actie. Kaatje Borms, stichter en voorzitter van Chez Nous: “Het doel was niet om in het gebouw te blijven, want het is een kantoorgebouw. Als we squatten om te blijven, dan gaan we huizen squatten, appartementen squatten, waar we ons domiciliëren, om er te wonen. Het doel van deze actie is om de politici wakker te schudden. Om te zeggen: 'word eens wakker! Zelfs mensen die wérken kunnen hun huishuur niet meer betalen, want de lonen van hun halftijdse jobs zijn te laag...' We zijn niet egoïstisch – het is een algemeen probleem, wij willen een oplossing voor iedereen.”

Politieke wil

Een medewerkster van AMA (Association des Maisons d'Accueil): “Wat we verwachten van de politici? Dat ze woord houden! Als de Brusselse regering belooft om 5.000 sociale woningen te creëren, dat ze dat dan ook doet. En dat ze ervoor zorgt dat de daklozen er tegen een betaalbare prijs terecht kunnen. We zien het einde van de legislatuur in zicht komen en van die 5.000 woningen is er nog steeds geen spoor...”

Kaatje Borms: “Je hoort politici zeggen: 'Sociale woningen bouwen kost veel geld'.
Als ze nu eens begonnen met de 30.000 huizen, kazernes,... die léég staan (alleen al in Brussel!) te adapteren, in orde te brengen, zodat er mensen kunnen wonen – dan hoeven ze zelfs geen nieuwe panden te bouwen. Er is genoeg leegstand om dat allemaal op te vangen.”

Halfslachtige maatrgelen en hypocrisie

Pater Wallebert, die al 25 jaar woont en werkt in de Marollen, pleit voor structurele oplossingen: “Vorig jaar rond deze tijd zijn twee daklozen doodgevroren. Toen was het inééns alle hens aan dek. Men wou zelfs de wet op de landloperij weer invoeren – de mensen verplicht naar kazernes enzo te sturen. Omdat ze toch maar niet zouden 'doodvriezen in één van de rijkste landen van de wereld'...
Maar dat ze eens op zoek gaan naar structurele oplossingen: huizen bewoonbaar maken die er toch zijn, maar die al vijf jaar leegstaan – dat zijn er geen tientallen maar honderden. Dan zou alles opgelost zijn, ook de dakloosheid. Dat ze dáár eens in investeren, dat zal veel minder kosten dan allerlei plotse maatregelen rond 'dringende voorzieningen' in de winter. Want we mogen niet vergeten dat er ook mensen van de warmte dood gaan, in de zomer – maar dan denken wij aan de daklozen natuurlijk niet meer.”