Filmer à tout Prix: cinema omdat het moet
Filmer à tout Prix: cinema omdat het moet
Marc-Antoon16 november 2006 – 16:10
Tot zondag kan je in de Botanique terecht voor de twaalfde editie van Filmer à tout Prix. Dit filmfestival is al 20 jaar lang een belangrijke ontmoetingsplek voor iedereen die, als liefhebber of maker, bezig is met 'les cinémas du réel'.

Op Filmer à tout Prix krijg je films te zien van cineasten die buiten de lijntjes kleuren. Mensen die hun energie en creativiteit ten dienste stellen van de moeilijke zoektocht naar steeds nieuwe manieren om geëngageerde cinema te maken. Om tegen de stroom in – en veelal met weinig middelen – films te maken die ons aan het denken en in beweging zetten.
Een ras van filmmakers dat nog niet is uitgestorven, zo blijkt.
Met meer dan 100 films getuigt de programmatie van Filmer à tout Prix van een duizelingwekkende rijkdom en diversiteit. Enkele films die ons bij het uitpluizen van het aanbod in het oog sprongen:
Generatieconflicten
In de Franse film Tu seras communiste, mon fils gaat Jean-Christophe Victor de confrontatie aan met zijn ouders en met de 'communistische' opvoeding (inclusief vakanties in China) die hem gemaakt hebben tot wie hij is – en waarvan hij zich heeft losgerukt. Het is een familieportret waarin, tegen een achtergrond van conflicten en meningsverschillen, geleidelijk duidelijk wordt dat ouders en zoon in feite dezelfde overtuigingen en waarden delen – alleen de vorm van hun engagement verschilt. Een film dus over hoe, in een veranderende wereld, elke generatie opnieuw op zoek moet naar een aangepaste praktische vertaling van haar politieke overtuigingen – met alle pijn, ontgoocheling en verzet vandien.
« Construit sur une mise en danger d’un équilibre familial, déjà fragile, » is deze film volgens de organisatoren van het festival« une tentative de rapprochement entre un père et un fils, trop différents l’un de l’autre pour ne pas avoir à se confronter mais habités par un amour mutuel. »
Een omschrijving die voor een deel ook opgaat voor Mijn Zus Zahra, Of hoe ik mijn vader wilde veranderen in 52’ (zie foto’s), één van de 16 films die meedingt naar de prix Bruno Mersch voor debutanten. Deze film van de Brusselse sociologe Saddie Choua behandelt op een heel persoonlijke manier het 'moeilijke' thema ‘holebi's met een moslim-achtergrond’.
Saddie's jongere zus Zahra is lesbisch, en dat ging in hun Vlaams-Marokkaanse gezin niet onopgemerkt voorbij. In haar eigen woorden: "De documentaire is een zoektocht naar mijn zus en als het ware ook een zoektocht naar mezelf. Hoe ga ik ermee om? Onderweg ontmoet ik andere allochtone homoseksuelen om uiteindelijk aan tafel te zitten met mijn eigen ouders...". Confronterend, gevoelig, grappig, mooi - en vooral: universeel. De film laat niets heel van de clichés waarin over dit thema doorgaans gesproken wordt.

Terreur op de werkplek
Ils ne mourraient pas tous mais tous étaient frappés gaat over het alledaagse en gewoonlijk onzichtbare geweld, fysiek of psychologisch, waaronder zoveel mensen op de werkplek te lijden hebben. Sophie Bruneau en Marc-Antoine Roundil laten bedienden, arbeiders en kaderleden aan het woord die, gebroken, uiting geven aan hun onderdrukte, eenzame lijden: stress, vernederingen,… En ze leggen de link tussen deze vormen van individuele miserie en de herstructureringen die het werk en de arbeidsmarkt sinds de jaren 80 ondergaan.
Workshops
Filmer à tout prix maakt ook plaats voor de resultaten van vier ateliers. Onderling zeer verschillend qua opzet en locatie (Brussel, Amman en Dakar) hebben ze minstens één ding gemeen: “Leurs conditions d’existence sont difficiles, leur économie précaire. Mais ils peuvent s’enorgueillir de résultats exceptionnels (…). Ils constituent de formidables lieux d’apprentissage et de convivialité ». Plekken waar mensen samen de middelen en de kracht vinden om zélf hun wereld in beeld te brengen, wars van commerciële formats en dominante discours.
Éen van die vier ateliers is Le projet audiovisuel palestinien, in 2005 door Michel Khleifi opgezet in Amman (Jordanië). Khleifi laat zijn studenten nadenken over hun relatie als filmmaker tot de eigen sociale en historische omgeving. Op Filmer à tout Prix kan je van zijn studenten 8 korte films zien, waaronder Room 244 van Ghassan Abu Libdeh, over een jong gezin dat de Gaza-strook ontvlucht om te ontsnappen aan het gecombineerde, verstikkende gewicht van bezetting en conservatisme.

Ils ne mourraient pas tous mais tous étaient frappés – 17 november, 16u.
Mijn Zus Zahra – 17 november, 19u15.
Le projet audiovisuel palestinien – 19 november, 14u.
Tu seras communiste, mon fils – 19 november, 16u.
Voor alle praktische informatie: www.fatp.be
Nieuwslijnmeer
- Indymedia.be is niet meer
- Foto Actie holebi's - Mechelen, 27 februari
- Lawaaidemo aan De Refuge te Brugge
- Recht op Gezondheid voor Mensen in Armoede
- Carrefour: ‘Vechten voor onze job en geen dop!’
- Afscheid van Indymedia.be in de Vooruit in Gent en lancering nieuw medium: het wordt.. DeWereldMorgen.be
- Reeks kraakpanden in Ledeberg met groot machtsvertoon ontruimd
- Forum 2020 en de mobiliteitsknoop
- Vlaamse regering kan niet om voorstel Forum 2020 heen (fietsen)
- Fotoreportage Ster - Studenten tegen racisme
















