Knap wat ze hier in Frankrijk nu al vijftien jaar met éducation à  l'image klaarspelen. Zelfs al is het in 1991 allemaal vanuit het ministerie gestart, intussen hebben ze toch maar schoon een hoop ervaring met workshops en ateliers waar ze allerlei soorten van mensen - vooral jongeren -:) - televisie en film leren "lezen en schrijven".
"Ze" - de mensen van Cinéville - zijn begonnen met filmvoorstelingen in openlucht. Nu zittten ze in het hele land, hebben ze een hoop lokale partners en werken ze met 400 cinema's en zalen waar ze (zelfgemaakte) films kunnen vertonen.

Gisteren veranderde Cinéville van naam, ze heten nu Passeurs d'Image, schone nieuwe naam, en dat was aanleiding voor een feest waar een hoop volk van vroeger en vandaag bij elkaar was. Community in de ware betekenis van het woord: cineasten die ergens in de jaren '90 ateliers begeleiden en intussen nà men zijn in de Franse film-industrie, jongeren die zich hebben uitgeleefd met eigen films maar intussen bij een bank of een verzekeraar werken, sympathisanten van alle slag, Cinéville heeft zijn achterban goed bij elkaar gehouden.

Gisterenochtend begonnen de Rencontres van Cinéville met een uitwisseling van ervaringen (http://www.etecine.kyrnea.com/national/2006/rn.html). GetBasic, het "vormingsinstituut" van Indymedia was er ook uitgenodigd.
In de trein naar Parijs bedacht ik dat de Belgische actualiteit van de jongste weken voortdurend de noodzaak heeft aangetoond van alternatieve informatie èn grote scepsis ten aanzien van de dominante informatie.
Ik heb het voor het Franse publiek als volgt geschematiseerd. Vier elementen. Eerst was er de sluiting van Volkswagen in Vorst en dan de gedeeltelijke heropening maar met 20% minder loonkost. Dan was er prins Laurent, de zoon van koning Albert-2, die genoemd is in verband met verduistering bij de marine. Vervolgens - en in Frankrijk heeft dat ontzettend de aandacht getrokken - kwam de RTBf met het nieuws dat Vlaanderen de onafhankelijkheid had afgekondigd. Een vermakelijke stunt, waar wel een resem bedenkingen aan vast te knopen zijn. Zo onder meer dat mensen toch bijzonder goedgelovig voor hun TV zitten en hoe dat wel komt. Maar, vierde element, terwijl dat allemaal in de media gaande is, op wat vor manier dan ook, passeert in het parlement een Programawet van 1083 pagina's, met daarin onder andere de verkoop vanalweer een enorme brok onroerend goed dat de Belgische staat dan nadien gaat terughuren. Hoe anders, laten we die vraag toch nog maar eens stellen, zou België er kunnen uitzien met machtige tegendraadse media?

Soit. Ook gehoord gisteren: ze zijn hier met Pocketfilms aan het experimenteren, video's gemaakt met zaktelefoons Ze hebben hier zelfs al twee festivals met Pocketfilms gehad (http://www.festivalpocketfilms.fr). Benoit Labourdette van het Forum des Images kwam de stand van zaken uit de doeken doen. Qua resolutie gaat het hypersnel vooruit: beelden van zaktelefoons zitten nu al aan 640x480 pixels.
Labourdette is ervan overtuigd dat heel gauw véél mensen zo'n ding op zak zullen hebben en er mee zullen filmen. In Engeland zijn er volgens hem al twee gespecialiseerde persbureau's die beelden van zaktelefoons kopen en verkopen en de BBC heeft onlangs een apart departement opgericht om telefoonbeeld voor het nieuws te kunnen gebruiken.
Het Forum heeft filmtelefoons uitgedeeld aan kunstenaars opdat ze ermee gaan experimenteren. Zij ondervinden nu al merkwaardige praktijken. Ze filmen bij voorbeeld zonder door een venstertje te kadreren, zoals je met een echte foto- of filmcamera doet, en dat levert verbazend stabiele beelden op, omdat - aldus Labourdette - de filmtelefoon op die manier gewoon een onderdeel van je lichaam wordt.
Wat wel gezegd moet worden: het Forum des Images heeft een zakelijk akkoord gesloten met SFR, één van Frankrijks grootste telecomoperatoren. SFR profiteert van de prille experimenten en het Forum laat de technici van SFR nieuwe toepassingen ontwikkelen. Bij voorbeeld: beelden gefilmd met een filmtelefoon worden niet meer in die telefoon opgeslagen maar via de telefoonverbinding op een server. Voor particulieren een uiterst kostelijke aangelegenheid. SFR hoopt waarschijnlijk op termijn weer véél meer telefoonverkeer op te wekken, want hoe meer verkeer hoe meer opbrengst.
Een groot probleem, dat moet ook Labourdette erkennen, blijft dat telefoonbeelden niet zomaar naar video te vertalen zijn, bij voorbeeld om ze tot echte films te monteren. Al die uiteenlopende standaarden en extensies vallen niet in een handomdraai te converteren, dat kost veel zenuwen en tandengeknars. De oplossing zou van Web.2.0 komen. Beter nog: waarom zouden de niet-commerciële nerds die Open Source-soft&tools ontwikkelen, deze kwestie niet kunnen oplossen?