Indymedia.be16 maart 2007 – 13:11

In Irak is naar school gaan tegenwoordig letterlijk een groot risico. Zowat 700 scholen zijn beschadigd door bommen en al 3000 scholen zijn al geplunderd. Ook werden bijna een derde van de schoolgebouwen in Bagdad en in de steden van de provincie El-Anbar in beslag genomen door Amerikaanse en Iraakse soldaten. Van de 14.000 lagere scholen in Irak, zijn er slechts 11.368 effectief in gebruik. En daarvan hebben zo’n 2700 scholen een serieuze opknapbeurt nodig. In de drie zwaarst getroffen regio's heeft 70 % van de scholen geen water.

Zowat elke school is overbevolkt en vaak is het gebouw ook zwaar beschadigd. Door het lerarentekort en het gebrek aan schoolmateriaal wordt er les gegeven in shiften, tot drie keer per dag. In veel scholen in Bagdad duurt een lesdag slechts vier uur of zelfs minder.

Het probleem is nog schrijnender als je weet dat Irak een van de beste schoolsystemen van het Midden–Oosten had. In 1982 kreeg het land zelfs de prijs van de VN- organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (Unesco) voor zijn strijd tegen de ongeletterdheid. Vandaag horen de cijfers van Irakezen die kunnen lezen bij de laagste gemiddeldes uit de Arabische landen.

UNESCO schat dat minder dan 60% van de Irakese volwassenen kan lezen of schrijven. Anders gezegd: zo’n zes miljoen Irakese volwassenen zijn ongeletterd op een totaal van 26,8 miljoen inwoners. Vooral het platteland en de vrouwelijke bevolking krijgen de klappen. Slecht 37% van de vrouwen kan lezen, en 30% van de Irakese meisjes zijn ingeschreven in een middelbare school, vergeleken met 42% van de jongens. Amper 5,7 procent van de kinderen tussen drie en vijf gaat naar de kleuterklas.

Scholen lijken bovendien wel het gedroomde doelwit van de verschillende strijdende partijen in Irak. Zo worden regelmatig leerlingen slachtoffer van het geweld. Op 28 januari bijvoorbeeld stierven vijf meisjes toen hun school in Bagdad getroffen werd door een mortier. Op dezelfde dag zorgde een bomexplosie in Ramadi voor nog eens twee doden.

Eind februari dit jaar op een campus van de Al – Mustansiriya universiteit in het noordoosten van Bagdad waren bij een zelfmoordactie minstens 41 doden en tientallen gewonden.

Het was al de tweede aanslag die de universiteit te verduren kreeg. Op 16 januari kreeg de universiteit een van ergste aanslagen waarbij studenten geviseerd werden sinds de bezetting door Amerika in 2003 te verduren.
Na de explosie van een geparkeerde wagen aan de hoofdpoort, blies een man zich tussen de vluchtende studenten op. De explosies kostten het leven aan 70 studenten en universiteitspersoneel. Volgens universiteitsbronnen waren de slachtoffers vooral vrouwelijke slachtoffers die naar huis gingen.

Enkele getuigenissen:

“Irak had een van de beste schoolsystemen in het Midden – Oosten. Nu hebben we hard bewijs dat het systeem is achteruitgegaan. Vandaag zitten miljoenen kinderen in Irak in schoolgebouwen die amper water of wc’s, afbrokkelende muren, kapotte ramen of lekkende daken hebben. Het systeem is verpletterd. ”
Roger Wright, afgevaardigde van UNICEF in Irak.
“Het probleem is niet enkel de vertragingen in het verbeteren van de schoolgebouwen. Belangrijker, de slechte veiligheid houdt verbeteringen in het lesgeven en leerproces in de klaslokaal tegen.”
Roger Wright, afgevaardigde van UNICEF in Irak.
"Tijdens het regime van Saddam Hoessein leden de scholen omdat de overheid geen geld had door de VN-sancties. Nu is de corruptie van de aannemers en de hogere ambtenaren in het ministerie van onderwijs het grootste probleem."
Schooldirecteur van een lagere school in al-Amiriyah, een onrustig district in Bagdad.

Er is geld om de scholen op te kalefateren, maar "de aannemers die de contracten in de wacht slepen, schilderen alleen de muren en brengen wat goedkope accessoires aan om hun geld te kunnen innen. Dan verdwijnen ze.”
Schooldirecteur van een lagere school in al-Amiriyah, een onrustig district in Bagdad.

“Met al die aanslagen en ontvoeringen durf je toch geen kinderen meer naar school te sturen", Um Suthir, een moeder van drie. Het risico op ontvoering voor vrouwen en kinderen wordt steeds groter.

“Dit is een zoveelste tragische herinnering aan de risico’s die Iraakse schoolkinderen elke dag moeten nemen, terwijl ze te midden van de onveiligheid vechten voor hun recht op onderwijs.”
Statement vrijgegeven in Amman na een aanslag op een meisjesschool in Bagdad op 29 januari 2007
“Ik droom van een vrij, veilig en voorspoedig Irak waar ik gelukkig kan leven met mijn familie en mijn verjaardagen kan vieren met mijn vrienden.”
Shams Salih, een 15-jarig meisje
“Ik heb nooit het belang van veiligheid erkend, totdat het weg was. Nu weet ik dat het belangrijker is dan eender wat. Ik droom van vrijelijk wandelen in veilige straten en zonder constant me zorgen te moeten maken over de veiligheid van mijn familie.”
Yasmeen Nazar, een eerstejaars student aan het Rechtencollege in Bagdad. Zij gelooft dat het herstellen van de veiligheid de enige oplossing is.
“Of het nu onderwijs is, voeding of toegang tot de basisbehoeften, het conflict in Irak beïnvloedt elk aspect in het leven van kinderen.”
Geeta Verma, UNICEF Irak Senior Programme Officer

“De meerderheid van de slachtoffers waren vrouwelijke studenten op weg naar huis.”
Een universiteitswoordvoerder na de dubbele aanslag op de Al – Mustansiriya Universiteit in het noordoosten van Bagdad op 16 januari 2007.

(Dit is het derde artikel in een reeks over Irak. Het Irak-rapport werd bijééngeschreven door Grégory, Christophe, Yannick, Tom, Keltoum, Christophe, Thierry, Paul, Marc-Antoon en Gilles)