Silvie Roelans18 maart 2007 – 21:09

Volgens Lieven Decauter van het Brussels Tribunaal is het van levensbelang dat de bevolking overal ter wereld blijft protesteren tegen de war on terror. “Men heeft alle wetgevingen overtreden: het gebruik van clusterbommen en verarmd uranium, de CIA-kampen, enzovoort. Dat zijn allemaal illegale praktijken. Men doet alsof men de orde van de wereld wil verdedigen door de werelorde op te heffen.”

Ondanks de anti-oorlogsstem die de Amerikaanse kiezer bij de laatste verkiezing uitbracht blijft Amerika echter hardnekking oorlog voeren. “De Amerikaanse senaat heeft pas nog een agenda geweigerd voor de terugtrekking van de troepen. Onlangs besliste Bush om nog meer troepen naar Irak te sturen om de opstand neer te slaan en het geweld te beteugelen,” aldus Ludo De Brabander.

Hier en daar hoor je dat de bezettingstroepen nodig zijn om erger te voorkomen, maar volgens Ludo De Brabander is dat zeer relatief. “We kunnen toch niet verwachten dat zij die aan de basis liggen van de Iraakse ellende het nu opeens allemaal gaan oplossen. De buitenlandse troepen zijn niet in staat de orde te herstellen en dragen alleen bij tot meer geweld. De terugtrekking van de troepen is natuurlijk geen wondermiddel, maar het zou misschien wel ruimte geven voor interne onderhandelingen in Irak. De balans van de Amerikaanse bezettingsoorlog is nu toch wel duidelijk: honderdduizenden slachtoffers, 1.7 miljoen vluchtelingen en een land dat volledig in puin ligt en onbestuurbaar is geworden. De hele regio is gedestabiliseerd. De Verenigde staten brengen geen oplossing, ze vormen het grootste probleem.”

De bezettingsoorlog is volgens Ludo de Brabander alleen maar goed nieuws voor de wapenindustrie. “De Amerikaanse regering geeft pakken geld uit aan de 'war on terror', terwijl er tal van sociale noden dringend moeten worden aangepakt. Daarom zijn de acties van de Amerikaanse vredesbeweging broodnodig. Zij heeft het potentieel om net als ten tijde van de Vietnamoorlog een einde te maken aan de brute imperiale politiek. Het verzet loont, want vandaag heeft een grote meerderheid van de Amerikanen begrepen dat de oorlogspolitiek in Irak een slechte zaak is voor hun land. Uiteindelijk zullen de neoconservatieven het onderspit delven en zich verplicht voelen het roer om te gooien.”

“Er bestaat geen vredesrecept, maar het is belangrijk dat er dringend gepraat wordt met alle betrokkenen. Alle problemen moeten op tafel gelegd worden, want er zijn verbanden tussen al die problemen. Eerst en vooral moet de frustratie in de Arabische wereld weggenomen worden, en die wordt veroorzaakt door de houding van het Westen. Voor de geloofwaardigeheid van het vredesproces is de installatie van een kernwapenvrije zone van essentieel belang. Op die manier heb je goede argumenten en kunnen de gesprekken evenwichtig verlopen.”

Ludo De Brabander wijst ook op de verantwoordelijkheid van het Westen, die zijn politiek in het Midden-Oosten dringend moet wijzigen. “Afgelopen zomer weigerden onze politici om de oorlog van Israël tegen Libanon een halt toe te roepen. De rapporten van de VN en mensenrechtenorganisaties over mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden vallen tot vandaag in dovemansoren. Het Zuiden van Libanon is een groot mijnenveld maar niemand die Israël daarvoor ter verantwoording roept. En ook niet in de Palestijnse gebieden, de bezetting daar gaat ongestraft door. Zelden is een bezet volk zo onrechtvaardig behandeld.”

Nu lijken Washington en zijn bondgenoten de oorlogscatastrofe in Iran te willen herhalen. En alle argumenten zijn welkom. “Eerst was er het atoomprogramma, en nu de steun die Iran zou verlenen aan gewapende opstandelingen en terreurgroepen in Irak. Maar hoe overtuigend is de nonprofileratiepolitiek daar overigens als de grootste tegenstanders van Iran hun atoomwapenarsenalen moderniseren of instandhouden. Het wordt pervers, want in Washington beweert men zelfs dat de oorlog in Irak gestopt kan worden via een militaire campagne tegen Iran.”

Ook onze regering kan iets doen. “We verwachten dat ze zich veel kritischer opstelt ten aanzien van de Amerikaanse en Britse oorlogspolitiek zeker nu ons land lid is van de VN-veiligheidsraad. Er zijn een aantal zaken die ons op de maag liggen. Twee maanden na de oorlog in Libanon sloot de NAVO een militair samenwerkingsakkoord met Israël, waarom heeft België zich daar niet tegen verzet? Waarom blijven Europese landen, in strijd met de Europese gedragscode, wapens exporteren naar Israël? Nog altijd gaan er Amerikaanse militaire transporten over Belgisch grondgebied naar het Midden-Oosten. Vanuit de vredesbeweging hebben we steeds gesteld dat België zich op die manier medeplichtig maakt aan de oorlog en bezetting in Irak. De regering heeft nochtans vier jaar geleden in het regeerakkoord de belofte gemaakt op de afspraken over deze transporten te herzien. Maar daar is nog niets van in huis gekomen. Hoelang moeten we daar nog op wachten?”

“De Belgische regering moet veel kritischer staan tegenover Amerika, zegt Lieven Decauter. “Het is de plicht van Europa in te zien dat deze oorlogsproblematiek het probleem van het fundamentalisme alleen groter maakt.”

Ook Patrick Deboosere, socioloog aan de VUB, wijst op de verantwoordelijkheid van ons land. “België moet een initiatief nemen om er voor te zorgen dat de VN een aantal standpunten herziet. Die standpunten hebben er voor een stuk voor gezorgd dat de Amerikaanse bezetting gelegaliseerd werd voor de internationale gemeenschap. Het is overduidelijk dat die legalisering helemaal niet overeenstemt met de flagrante schendingen van het internationaal recht.”

Ludo De Brabander wil ten slotte nog waarschuwen voor de Belgische en Europese volgzaamheid in de zogenaamde antiterreurpolitiek. “Eind 2003 stemde het Parlement de antiterrorismewet. Nochtans waarschuwden tal van specialisten voor de veel te vage definitie van terrorisme omdat ze kan leiden tot criminalisering van acties van sociale bewegingen. Volgens de liga voor de mensenrechten is de wet in strijd met onze fundamentele rechten.”