Volgens 'wereldwatcher' Dominique Moïsi zagen moslims in Europese reacties op de oorlog in Libanon hun "vooroordeel" bevestigd dat het Westen altijd Israël steunt. Dat zegt hij in een interview met Tom Vandyck in De Morgen. Dat zogenaamde vooroordeel is nochtans heel terecht. Of heeft hij soms over de flauwe en eeuwig laattijdige oproepen tot gematigdheid vanwege Europa wanneer Israël het weer eens te bont maakt?

Al meer dan 60 jaar schendt Israël alle internationale rechtsregels en legt opeenvolgende VN-resoluties naast zich neer. Bij het ontstaan van Israël werd er door de VN een verdelingsplan opgemaakt, dat wees 47% van het oorspronkelijke Palestina toe aan de Palestijnen. Het Oslo-akkoord (1993) bepaalde dat slechts 22% van de oorspronkelijke 100% voor de Palestijnen mocht overblijven. Het zg. "vrijgevige aanbod" van Barak beloofde 80% van deze 22% aan de Palestijnen. Sharon zijn "vredesplan" in 2000: "we geven jullie 42% van de 80% van de 22%¨, en deze 42% blijft onder voortdurende avondklok. De zg. "Road Map" van Bush: als jullie alle verzet tegen de bezetting opgeven (wat wij terrorisme noemen) en jullie vluchtelingen geven al hun aanspraken op terugkeer op; als jullie alleen leiders kiezen die wij acceptabel noemen; als jullie alle verzetsstrijders opsluiten; als jullie enkel rijden op de wegen die Olmert voor jullie overlaat; als jullie akkoord gaan met de bouw van de muur; als jullie Jeruzalem opgeven als hoofdstad; als jullie ermee akkoord gaan jullie kinderen alleen boeken en lessen te geven die gekeurd zijn door Israël; als jullie niet meer dan 3 kinderen per familie krijgen; als jullie stoppen met klagen over de nieuwe wet die Israëlische Arabieren verbied te huwen met Palestijnse Arabieren; als jullie met al deze voorwaarden deemoedig instemmen, dan zal Bush overwegen druk te zetten op Olmert om de 42% van de 80% van de 22% van de 100% land die oorspronkelijk van jullie was toe te staan.

De Verenigde Staten gebruikt systematisch haar veto in de Veiligheidsraad wanneer er een veroordeling van Israël dreigt gestemd te worden. En Europa? Dat is huilen met de pet op, of liever: eerst de zaken, dan de principes. Eén voorbeeld: het associatie-akkoord. Sinds juni 2000 geeft dit akkoord Israël gunstige handelsvoorwaarden voor Europa. In de bepalingen van het akkoord staat onder meer dat goederen uit de bezette gebieden niet in aanmerking komen voor preferentiële invoer. Israël schendt systematisch de territorialiteitsregel en staat erop de nederzettingen in de bezette gebieden te behandelen alsof ze onder het territoriale bereik van het akkoord met de EG vallen. De Israëlische regering heeft reeds toegegeven dat routinematig oorsprongscertificaten worden verstrekt voor goederen uit de nederzettingen. Ze beweert dat Israël daarmee het Associatieakkoord niet overtreedt; aangezien "de nederzettingen een deel van Israël zijn."
Deze expliciete schending laat Europa gewoon begaan. Nochtans zou het opzeggen van het akkoord, wegens niet nakomen van de bepalingen, een perfect legitiem middel zijn om Israël te dwingen haar bezettingspolitiek te veranderen.

Vooroordeel? Welk vooroordeel?