Mensen in het nauw doen de vreemdste dingen. Sommigen verzinnen bijvoorbeeld gekke excuses. Frank Vandenbroucke (de wielrenner) zei dat de dopingproducten in zijn koelkast eigenlijk voor zijn hond bestemd waren. Anderen slaan wild om zich heen. Oud-collega-coureur van Vandenbroucke Lance Armstrong is zo iemand. Wie het waagt de zevenvoudige tourwinnaar aan doping te linken, heeft meteen een reusachtige schadeclaim aan zijn been. Van de auteurs van “L.A. Confidential - the secrets of Lance Armstrong” eist hij maar liefst 2 miljoen dollar.

VLD-strateeg Noël Slangen kiest duidelijk voor de tweede strategie. Het weekblad Knack kijkt na een reeks kritische artikels aan tegen een schadeclaim van een kleine 4 miljoen euro. Omdat de redactie van Knack niet meteen geïntimideerd lijkt schakelt Slangen een versnelling hoger. In zijn tweewekelijkse column in De Morgen laat hij voor één keer niet zijn licht schijnen op de actualiteit, maar schrijft hij een scheldtirade tegen Knack en Roularta-baas Rik De Nolf, de eigenaar van het blad. Leuk dat De Morgen zijn commentaarpagina's nu ook openzet voor mensen die er hun persoonlijke vetes willen uitvechten.

Slimme zet van Slangen of eerder een communicatieve miskleun, daarover gaat het debat nu (zie De Morgen van dinsdag 24 april). Daarmee lijkt Slangen alvast toch al één doel bereikt te hebben. Het gaat niet meer over zijn eventuele misstappen wel over de manier waarop hij er over communiceert. Wat Knack in de toekomst ook schrijft, het zal gezien worden als de volgende aflevering in het oorlogje met Slangen en bij uitbreiding de hele VLD.

Wie echter de scheldwoorden schrapt uit de column van Slangen houdt bitter weinig argumenten over.
1. Knack zou het enkel hebben over zaken die tussen 5 en 15 jaar oud zijn. Dat gaat ook op voor pakweg Michel Fourniret en is dus niet echt een sterk argument.

2. “In één zaak werd ik vrijgesproken,” schrijft Slangen. Knack scoort hier een punt want het publiceert het vonnis op haar website. Slangen werd niet vrijgesproken. Hij werd in 2004 veroordeeld tot 20 maanden cel met uitstel, maar ontsnapte een jaar later aan die straf omdat de rechter in beroep oordeelde dat de feiten verjaard waren.

3. Niet in de column maar wel in een reactie van het bedrijf van Slangen werd gesteld dat Knack in het zand beet voor de rechter. Knack spreekt dat tegen. Geen idee wie gelijk heeft, maar dat moet toch makkelijk te checken zijn.

4. Een andere zaak (genoemd naar EcoConsult, het bedrijf dat naast een overheidsopdracht greep die volledig op maat was gemaakt van het bedrijf van Slangen en daarom geannuleerd werd toen bleek dat concurrent EcoConsult met de beste punten uit de vergelijking kwam) zou afgesloten zijn. Knack probeerde dat te checken bij de procureur, maar die antwoordde naar verluidt enkel dat hij heel voorzichtig moet zijn gezien het 'delicate karakter van de persoon rond wie dit onderzoek draait'.

In de rest van de column gaat het over de stukken van Koen Meulenaere. Die schrijft elke week een column op de laatste bladzijden van Knack waarin hij fictie mixt met schijnbaar echte feiten uit het privé-leven van politici en bekende Vlamingen. Slangen lijkt daarmee de 'slachtoffers' van Meulenaere aan zijn zaak te willen linken hoewel hij zelf niet eens een hoofdpersonage is in die column.

Slangen sluit zijn stuk af met een sneer naar Rik De Nolf, die als een Berlusconi over de politieke oriëntatie van het blad zou waken. België heeft nu dus twee Berlusconi's want Vlaamse Berlusconi is een predicaat dat eerder al op Christian Van Thillo werd geplakt. Meteen een reden voor Walter Pauli om in zijn pen te kruipen en een stuk te schrijven over de mythe dat Van Thillo zich zou moeien met de nieuwsselectie en de inhoud van De Morgen. Natuurlijk doet Van Thillo dat niet. Dat doen Jaak Smeets (binnen het directieteam van Van Thillo verantwoordelijk voor de redactionele aangelegenheden van de kranten en magazines) en de hoofdredacteur met zijn nauwste medewerkers wel voor hem. Zo zal het ook wel lopen bij Knack, al lijkt dat blad net iets minder gezagsgetrouw dan de andere media in Vlaanderen. Daarom wellicht ook dat Slangen nu het groot geschut boven haalt. De raad van bestuur van de Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ) noemt dat terecht een “intimidatiepoging waarmee Slangen enkel maar de bedoeling heeft elke kritische persstem over hemzelf te fnuiken”.

Over de nieuwe website (www.meneerrik.be) van Slangen die een forum moet zijn over de journalistieke deontologie merkt de VVJ fijntjes op dat “dat intussen bijna vijf jaar geleden de Raad voor de Journalistiek al met dit doel werd opgericht”. Op de website staat voorlopig enkel de column uit De Morgen. En het ziet er niet naar uit dat daar in de toekomst veel materiaal zal bijkomen.