Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

"Wij zijn dokwerkers in hart en ziel"

"Wij zijn dokwerkers in hart en ziel"

Maandag voor dag en dauw bij een bijtende vrieskou verzamelden duizenden dokwerkers zich aan ´t Dokske. Hét trefpunt van de Antwerpse dokwerker. De rode en groene delegees zijn druk in de weer om hun leden in te delen in de 40 bussen.

DSCN0564.JPG

Klaar voor vertrek

DSCN0568.JPG

Tegen 5.40 vertrokken de tjokvolle bussen als een karavaan richting Straatsburg. Ik zat op bus 19 als enige vrouw tussen 44 dokwaarkers.

DSCN0580.JPG
DSCN0625.JPG

De sfeer zit er al goed in. De bakken pilsjes zijn een groot succes. Jacque de buschauffeur is één van de beste chaufeurs werd ons meegedeeld. En algauw ging men met de hoed rond om voor hem drinkgeld te verzamelen want bij de terugkeer zullen de meesten in andere bussen zitten.

DSCN0572.JPG

Naarmate de busrit vorderde werd de sfeer meer uitgelaten. Ze waren ondertussen al een beetje gewent aan een ronddartelende meiske in hun bus die iedereen een micro onder de neus duwde. De lippen kwamen los en de verhalen rolden eruit, over het leven en het werk aan de dokken. De grootste gemeenschappelijke noemer is de kameraadschap en de solidariteit tussen de dokwerkers. "Het is te vergelijken met de kameraadschap in de mijnen" zegt de ene. "Ook buiten het werk gaan we heel vaak samen een pint pakken.¨ "Dit kunnen ze ons niet afpakken" luidde het. Ze zijn vastbesloten om zich duidelijk te laten horen en willen absoluut verhinderen dat Port Package 2 plan gestemd wordt.

"Het leuke aan onze job is dat er niet teveel regeltje zijn" zegt Den Bob uiterst links op foto "eens je aan de haven begint wil je geen andere job meer doen."

DSCN0584.JPG

Den Bob zie boven is 43 en is al 23 jaar dokwerker. "Mijn job aan de dokken zit in mijn hart en in mijn ziel" zegt hij en toont me zijn tatoo. "In Straatsburg moeten we ons laten zien en horen hé. Want het gaat om onze jobs. Ik doe het werk zo graag en al die jongens hier ook. Het is zo een plezante job. Er is veel veranderd in de loop van de jaren. Vroeger waren het balen, drums, zakken. Het was pure kracht. Nu zijn het containers. En er is ook meer aandacht voor veiligheid. Maar de sfeer is echt niet te beschrijven. Iedereen kent hier iedereen van ergens. Wij zijn één grote familie aan onze dokken. Als ik aan het´t Kot kom voel ik me daar zo thuis dat is mijn buurt.¨

DSCN0575.JPG

Louis den Boegie werkt al 11 jaar aan de haven. "We gaan betogen omdat we onze job willen houden hé. Diene Dirk Stercks die heeft net als zijn maten van de VLD wel verstand voor vrouwen maar van de haven weten ze niet veel. Wij krijgen speciale opleiding voor de job en die bemanning van de schepen krijgt helemaal geen opleiding. Ik heb in mijn loopbaan al veel ongelukken meegemaakt. Ik heb zelf een ongeluk gehad ontwrichte schouder. Ze hebben een prothese moeten plaatsen. Dus kwestie van veiligheid is het zeker belangrijk.¨

DSCN0576.JPG

Wim (rode sjaal) is 27 en werkt nu drie jaar aan de haven. Op de vraag wat hem zo aantrekt in het havenberoep antwoorde hij: "Er is veel variatie en je leert nog alle dagen iets bij. Je begint eerst met een opleiding van drie weken. Als je slaagt dan kan je een stage volgen van 24 maanden. Wanneer die afgelopen is krijg je een loonboekje en dan ben je vertrokken. Als Europa die regeling invoert dan gaat er voor ons geen werk meer zijn. Iedereen vecht voor zijn job hé."

DSCN0587.JPG

Elvis (blauwe t shirt) werkt ook al jaren aan de dokken. "De vriendschap en de collegialiteit is het tofste aan onze job. Ze willen in Europa ons werk afpakken en dat kan niet hé."

DSCN0603.JPG

Lange Rik (zwarte muts) is 47 en al 24 jaar aan de dokken. ¨We gaan in Straatsburg opkomen voor onze rechten. Als ze de grenzen openen dan gaat Antwerpen plat liggen. Onze mannen gaan niet meer aan de bak geraken en ik moet ook mijn boterham verdienen en voor mijn kinderen zorgen. Alleman zou moeten meegaan. Er werken een 7000 man aan de dokken. Vandaag of morgen beslissen die onnozelaars daarboven dat de regels veranderen en dan staan we allemaal op straat. Ons statuut is vrij uniek en we willen dat zo behouden. Met dat Port Package 2 plan kan het dus zijn dat er een boot binnenkomt met allemaal Chinezen die amper een woord Engels kennen. De communicatie met hen wordt dan hopeloos. Dodelijke en andere ongelukken maak je spijtig genoeg zeker mee in de loop van je loopbaan. Het heeft vooral te maken met de steeds maar stijgende werkdruk. Ze jagen de mensen alsmaar op. Er komen nu ook steeds meer jongeren bij waartegen we moeten concurreren."
"Het leukste dat ik ooit heb meegemaakt is toekomen om twee uur en om drie uur al doorgaan omdat het schip snel geladen is."

fot.JPG

"Ik werk al 5 jaar aan de haven. Mijn pa heeft zelf ook 45 jaar aan de dokken gewerkt. Het is een toffe job. Ik doe dat gere."

DSCN0605.JPG

Neel (witte t shirt) werkt al drie jaar aan de dokken. "Mijn vader heeft ook aan de dokken gewerkt. Het is een mannejob hé, hard werk. Maar toffe ambiance en het verdient goed. Ik ga mee naar Straatsburg omdat ik mijn job niet wil verliezen. Ik wil blijven werken aan de dokken."

DSCN0607.JPG

Cliniclown werkt nog niet zolang aan de dokken. "Ik heb heel lang gezocht naar een job. Dit is echt dé job van mijn leven. Er is nu nog genoeg werk maar als ze zeggen dat iedereen mag komen laden en lossen dan verliezen wij onze job."

DSCN0610.JPG

Juan Carlos werkt al 15 jaar aan de haven. "Heel mijn familie werkt aan de haven in Chilli. Ik ben daarmee opgegroeid. In onze job ben je zowel verantwoordelijk voor jezelf als voor je collega´s. Je bent echt een team. Iedereen doet hetzelfde. Je kent elkaar er is echt vriendschap."

DSCN0614.JPG

Ilona zat op een andere bus. Ik kwam haar tegen tijdens onze eerste stop. Zij werkt al twee jaar aan de haven. "Werken aan de haven is tof omdat je heel vrij bent. Je kan zowel in de week als in het weekend werken of vrij hebben. Havenarbeid is inderdaad een mannenberoep maar er komen de laatste jaren toch meer en meer vrouwen bij. In het begin was het wel moeilijk als vrouw want die mannen waren dat niet gewoon. Maar ik voel me nu wel geïntegreerd tussen de dokwerkers."