Meteen wordt het overduidelijk dat de overheid alles in het werk stelt om de vele buitenlandse bezoekers grondig kennis te laten maken met de vorderingen in het zogenaamde Bolivariaanse proces. LCD schermen worden aangesleept, gestoffeerde stoelen worden klaargezet. Wat onmiddelijk in het oog springt en zelfs een beetje vreemd aandoet is een rij militaire voertuigen die tentoon gesteld worden. "Allemaal gefabriceerd in Venezula" verteld een soldaat me trots. Gelukkig mogen we in de andere tenten leren hoe men de nationale gezondheidszorg uitbouwt, hoe er huisvestingsprogramma's worden opgezet enzomeer.

Gelokt door een druk rondvliegende televisiehelicopter botsen we enkele straatblokken verder op een enkele duizenden man sterke betoging van de Venezolaanse oppositie - ook zij willen profiteren van alle bezoekers om hun grieven kenbaar te maken: "Chavez is een dictator, Venezuela is een dictatuur". De oppositie boycotte de parlementsverkiezingen in december vorig jaar, mede daardoor heeft de alliantie van Chavez een twee derde meerderheid in het parlement. "We namen niet deel aan de verkiezingen om een signaal te geven", klinkt het door de speakers, "maar we mogen ons niet laten paralyseren, de diefstal van de democratie moet stoppen."

Ik wordt gespot met een persaccreditatie van het WSF rond mijn hals. "Is het niet schandalig dat Chavez zoveel ettelijke miljoenen uitgeeft aan een publiciteitsshow terwijl zijn volk creveert in de straat?" Ze manen mij aan een foto te nemen van een zwarte: "Ze zeggen altijd dat de oppositie uit de rijke blanke elite bestaat, maar kijk, het is niet waar". Verder verneem ik dat ze in angst leven, ik mag hen niet fotograferen of hun naam vermelden. "Je moet begrijpen, nu Chavez aan de macht is hebben onze jongeren geen toekomst meer, het land gaat naar de verdoemenis."

Als ik opwerp dat er nu toch geld vloeit naar allerlei sociale projecten krijg ik te horen dat dat net het probleem is: "Chavez koopt zijn stemmen met zakken vol eten, hij ondergraaft het democratische proces volledig. We namen niet deel aan de verkiezingen omdat het overduidelijk was dat die verkiezingen doorgestoken kaart zouden zijn. Werknemers van staatsbedrijven werden bedreigt met jobverlies indien ze niet zouden gaan stemmen". "Je mag niet naïf zijn, jullie Europeanen komen allemaal naar hier omdat jullie denken dat Chavez een heilige is, maar hij zal jullie allemaal nog een mes in de rug steken", waarschuwen ze me.

Al de beschikbare Chavez-memorabilia lijkt nu opeens zo onschuldig niet meer, met argwaan bekijk ik de uitgestalde (sprekende) Chavez poppen. "Hello mister Chavista!" roept iemand me, hij stelt zich voor als 'Jefferson'. Jefferson rijdt rond met een karretje met allerlei fruitlimonades en verdient alzo zijn dagelijks brood. Hij vraagt me waar al deze drukdoenerij om is, het WSF replikeer ik.

"Hoelang gaat dit allemaal duren? Een hele week? Waw, dat is goed voor de zaken. 100 000 mensen zeg je? Hohoho! - Zeg eens, ben je Chavista? Zoniet moet je het snel worden." Met trots toont hij me zijn Identiteitskaart. "Ik ben Colombiaans imigrant - jarenlang heb ik problemen gehad omdat ik illegaal in het land was, ik moest clandestien leven, als de politie me vastkreeg was ik alles kwijt. Chavez zorgde dat ik legaal hier in het land kon verblijven, en met mij vele anderen. Mijn leven is er echt op vooruit gegaan nu, ik heb iets op kunnen bouwen, ik kan nu een plekje huren, heb een autotje kunnen kopen - zonder deze indentiteitskaart was dat nooit zo eenvoudig geweest."

Ik vertel hem dat hij beter enkele blokken verder sapjes zou verkopen aangezien je daar over de koppen kon lopen van het volk. "Bij die mensen van de oppositie zeg je? Die zouden nooit mijn spul kopen, weet je dan niet dat dat allemaal rijken zijn? Die voelen zich te goed daarvoor - weet je, die mensen denken dat ze recht hebben op alles, alles moet voor hen zijn - ze vergissen zich grondig, iedereen heeft recht op een waardig bestaan. Chavez zorgt voor herverdeling en dat kunnen ze niet verkroppen." Ik krijg nog een sapje in ruil voor een sigaret en hij zet zijn weg verder. " Als ik aan al die 100 000 een sapje slijt ben ik binnen!"

Over het park verspreid worden er allerlei sportdemonstraties gegeven, voetbal, basebol, taekwando en ga zo maar door, tot een bokswedstrijd toe. Ook dit is om te showen: vele jongeren uit arme buurten krijgen nu de kans om onder professionele begeleiding aan sport te doen, en dat mag gezien worden.

Ik vraag Ricardo, een toeschouwer, op de man of wat Chavez voor hem betekend. Hij lijkt niet goed te weten wat te antwoorden. "Weet je, we hebben nog nooit zo een president gehad, hij doet werkelijk iets voor de bevolkingsgroepen die vroeger gewoonweg genegeerd werden. Mijn leven is grondig veranderd in positieve zin sinds hij aan de macht is, dat kan ik niet ontkennen." Ook hij is immigrant, uit Peru, woont al 14 jaar in Venezuela, ook hij kreeg een identiteistkaart en raakte dus geregulariseerd. "Ik heb wel een probleem met de idolatrie die rond hem bestaat, hoewel dat te begrijpen is, voor veel mensen is hij een echte held - je moet het echt meemaken om te begrijpen wat hij al gedaan heeft voor de mensen hier. Ook de vrije meningsuiting is volgens mij nog nooit zo sterk geweest, de oppositie zegt dat we in een dictatuur leven, maar ze spuien wel dagelijks ongestraft de groftse leugens via al hun tvzenders in de ether."

"Maar ook de nationale zenders moet je met een serieus korreltje zout nemen, in de informatieoorlog is het hier hard tegen hard." Ik verteld hem over mijn uitstapje naar de betoging van de oppositie. "Hoeveel mensen zag je daar?" vraagt hij. Ik zeg hem dat ik ze op toch op een 10 000 tal schat, niet weinig dus. Dat veegt hij meteen van tafel: "Twee keer niets, wij zijn een volk van betogers, als dat alles is wat ze op de been kunnen brengen zitten ze echt in de problemen." "Ze hebben totaal alle geloofwaardigheid verloren bij de mensen door zich vorig jaar uit de verkiezingen terug te trekken. Ze zijn ook volledig versnipperd in allerlei kleine fracties. Als ze er niet in slagen enige eenheid te vinden hebben ze geen kans tegen Chavez." "Chavez heeft ook het volk aan zijn kant, toen de oppositie hem met die staatsgreep van de macht verdreef, maakten ze met één handtekening korte metten met al de dingen die hij voor de mensen gedaan had, iedereen kwam massaal op straat - het duurde nog geen twee dagen eer hij terug aan de macht was gebracht. Door ons."