Rostock

‘t is al laat. Ik snap het niet zo goed, net heb ik in het mediacentrum ruim twee uur getikt aan mijn vorige blog. Twee uur! Of hij op iets trekt is nog maar de vraag. Omdat ik niet meer zoveel vertrouwen heb in mijn blog-kunsten op dit late uur heb in plaats van onmiddellijk te posten mijn blogje doorgestuurd naar Bruno. Qua spelfouten, en misschien zelfs qua inhoud reken ik op hem om mij te verbeteren. Ik ben moe, en ik niet alleen blijkbaar. Het is al 2 uur, en om acht uur morgenochtend hebben we allen afgesproken aan het mediacentrum FRIEDA voor een briefing van de dag. Keltoum en Bruno werken er de ganse nacht door. Ze willen graag wat internationale contacten ontwikkelen met andere media-activisten. Vrijwilliger worden in het alternatieve mediacentrum leek hen daarvoor de beste oplossing.

Garmendia, Gilles, Chris en Frederik liggen rustig te ronken in hun bed. Jeroen, Teun en ik zijn net teruggekomen van het mediacentrum. Hun werk zit er op. Ze hebben een goed artikel met foto’s geschreven over de massale aanwezigheid van die POLIZEI. Mijn werk moet nog beginnen: één blogje over een ganse dag vol actie volstaat niet. Ik heb ook lang nog niet kunnen zeggen wat ik wilde zeggen.

In mijn vorige blog kon je al lezen dat Garmendia, Gilles en ik vandaag op pad trokken naar de vreedzame ochtendactie aan het migratiecentrum.
Daarna trokken we samen naar het Zonnebloemenhuis in Lichtenhagen met de trein. In 1992 hebben neonazi´s deze sociale woonblok met veel migranten ´s nachts aangevallen met brandbommen, waarbij verscheidenen bewoners gedood werden. Dit feit werd toen aangegrepen door een aantal politieke (lees rechtse) partijen om de asielwet aan te passen. (lees uiteraard verstrengen) Sprekers op de demonstratie spraken zelfs over een haast gegarandeerde uitwijzing van bijna iedereen die asiel aanvraagt.

Het was mooi om te zien hoe de BlackBlockers de mensen zonder papieren afschermden van de politie en zelfs de politiecamera’s. Ook zij begrepen het nut van een vreedzame demonstratie. Op een gegeven moment vormden ze zelfs een trechter waardoor de mensen zonder papieren de demonstratie veilig konden verlaten. Eén copper was blijkbaar niet in staat zijn manieren te houden en dat heeft Chaimberlin uit Kameroen mogen ondervinden; een gekneusde neus. Ik zag geen aanleiding. Vélen zeiden dat er geen aanleiding was.
Ook een jong meisje werd hardhandig aangepakt door de politie, Garmendia heeft hier vast foto’s van. Het is makkelijk om te zeggen dat je geen aanleiding wil zien, maar laten we eerlijk zijn; als er geen is dan is het ook moeilijk er een te zien.

Dé slogan van de dag werd meermaals luidkeels herhaald. “Wo, wo, wo wart Ihr 92?” Een rechtstreekse vraag aan de politie die onbeantwoord bleef.

We beslisten tegen 12 uur de trein terug te nemen naar Rostock. Er zou daar een grote betoging plaatsvinden. Groot bleek inderdaad het woord. Volgens de politie ter plaatse tussen de 8000 en 10000 mensen. Omdat we rekenden op de niet-stiptheid van de links geïnspireerde medemens zijn we eerst samen wat eten gaan kopen. Daarna zijn we de demonstranten tegengewandeld. Onderweg zagen we ZES waterkanonnen passeren. ZES.
De betoging werd lang opgehouden, en toen ze uiteindelijk mochten vertrekken raakten ze maar een goeie 200m ver. Wederom een blokkade. De politie riep op om bijlen, messen en vuurwapenen niet mee te nemen in de betoging. Gezichten mochten ook niet bedekt worden. Een twintigtal demonstranten trokken dan maar hun kleren uit. Gezicht niet bedekken, niets bedekken.

Door het vele stoppen en stilstaan was er tijd genoeg voor het volgen van enkele gesprekjes van demonstranten met de politie;
“Waarom word je flik?”
“Hoe kan je nu politie worden als dat betekend dat je door het verplicht opvolgen van orders de vrijheid van anderen inperkt? Hoe kan je ´s nachts slapen terwijl jij meewerkt aan het in stand houden van de absolute macht van de G8?”
“Ik doe mijn job. Als je drie beroepswensen hebt en ze lukken niet, en je krijgt een mogelijkheid om je brood te verdienen met een goedbetaalde politiejob, waarom dan weigeren?”

Ik moest onmiddellijk terugdenken aan een slogan van een van de vorige dagen;
“ Ich kann nichts, ich weiss nichts, gibt mir eine Uniform”

Voor diegenen onder u die snel een oordeel vellen: ik schrijf dat ik daar aan moest denken, niet dat ik dat denk.

Bon, daarna verliep alles als volgt:

100 m gelopen, vrij chaotisch: vooraan politie, dan pers, dan betogers
Clowntjes liepen voor en tussen de politie.
Politie in linie rond betogers, droegen helmen, gasmaskers, matrak in de
hand.
2.000 mensen verwacht, uiteindelijk tussen de 8000 en 10.000
"De straten zijn niet voorzien voor zoveel politie" zei de politie.
Clowns en politie gingen zitten, iedereen was moe van het lange wachten.
De betoging mocht het centrum niet in.
De omleiding,voorgesteld door de politie werd niet aanvaard: "Als we dat aanvaarden, zal vanaf nu elke betoging in Duitsland met meer volk dan voorzien worden omgeleid. Dan staan we toe dat de politie vanaf nu absolute macht heeft over waar we mogen gaan en staan. Het is een politieke beslissing om hier niet aan mee te doen.”
Er werd opgeroepen om massaal naar de haven te vertrekken waar er politiek geïnspireerde speeches gehouden zouden worden en er ´aan cultuur´ gedaan zou worden.

Vermits de betoging ooit moest ontbonden worden, stemde de politie in.
Politie: "Je mag individueel verder gaan, maar als we indruk hebben dat je
demonstreert, houden we je tegen' => in praktijk werd bijna iedereen tegengehouden. Het is moeilijk om met 8 a 10.000 mensen individueel naar dezelfde plek te wandelen.
Black Block liep verschillende kanten op, mooi in rijtjes na mekaar, schoudertjes vathoudend.
Nog meer waterkanonnen, overal langs de weg. Voor ons stopte de actiedag hier. Je kan niet blijven doorgaan.

03.15u Welterusten en tot snel.
X Nele