Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

[Interview] Volgt na Parijs ook Brussel?

[Interview] Volgt na Parijs ook Brussel?

Touria Aziz kent de situatie van de allochtone jongeren in de achtergestelde buurten in Brussel heel goed. Ze is actief als jeugdwerkster in het jeugdhuis Centrum West in Molenbeek. Ze heeft zelf ook de opstand van allochtone jongeren eind jaren ´90 in de Anderlechtse wijk Kuregem meegemaakt.

Je hebt de gebeurtenissen gevolgd in Parijs. Zijn er overeenkomsten met de situatie van de allochtone jongeren hier?

"Het is vergelijkbaar. Onze jongeren hier herkennen zich helemaal in de situatie van de jongeren in Parijs. Er wordt in de media wel gezegd dat de situatie hier niet vergelijkbaar is omdat we in België niet met die banlieue toestanden zitten. Maar dat neemt niet weg dat de jongeren hier evenmin doorstromen op het vlak van onderwijs, ze geen werk hebben, vaak slecht gehuisvest zijn. Enfin dat ze vaak uitgesloten worden op verschillende maatschappelijke domeinen. Dezelfde gevoelens leven hier zeker ook".

Hoe is de sfeer bij de jongeren daar in het jeugdhuis?

"Het is hier in het jeugdhuis momenteel rustig maar Parijs is wel hét gespreksonderwerp van het moment. Er wordt volop over gedebatteerd. Ze zijn er dus heel erg mee bezig".

In bepaalde wijken in Brussel is de situatie ook niet al te goed. Bestaat de kans dat het hier ook uit de hand loopt?

"Ik denk dat het risico natuurlijk aanwezig is. Het hangt af van de manier waarop men de komende dagen hier in de media met het thema omgaat. Als het op dezelfde manier gebeurt als in Frankrijk dan denk ik dat het risico reëler wordt. Bijvoorbeeld gisteren hebben de burgemeesters van Anderlecht, Sint-Gillis en Brussel-Centrum beslist om extra politie in te zetten. Dat is natuurlijk geen oplossing. Er is een sociaal probleem en men reageert met meer politie en meer repressie. Is dat het antwoord dat er gegeven wordt op de problemen die aangewezen worden? Als het op die manier verder gaat en als men het probleem niet erkent of niet serieus nadenkt over mogelijke oplossingen dan zal het risico op ontvlamming natuurlijk groeien".

Wat zouden de eventuele oplossingen kunnen zijn?

"Er zijn geen kant en klare oplossingen. Het gaat in eerste instantie over het au sérieux nemen van de problemen. Men moet openstaan voor communicatie en niet meteen afkomen met holle slogans zoals gewoonlijk. Bijvoorbeeld het feit dat gisteren en vandaag de pers overal in de wijken aanwezig is. Als dat zo verder gaat kan dat ook een ontvlammende aanleiding worden".

Waarom?

"Omdat jongeren het ganse jaar door ook positief bezig zijn. En als ze bijvoorbeeld een positief project of actie realiseren en de pers vragen dan komt er geen kat. En op een moment als dit worden de wijken overstroomt door de pers. Men is enkel geïnteresseerd in negatieve berichtgeving. Dat versterkt het ongenoegen".

Na de rellen in Kuregem van 1997 heeft men allerlei beloftes gedaan. Is de situatie er daar op vooruitgegaan?

"Ja, er was vanalles beloofd en men heeft ook wel veel gedaan. Maar vooral op het vlak van de leefbaarheid, de openbare ruimte, … Er zijn ook een aantal instituten en sociale organisaties bijgekomen. Kortom de sfeer is er wel een beetje op vooruitgegaan maar de dieperliggende problemen zijn er nog steeds. Slechte opleiding, werkloosheid, slechte huisvesting, ontoegankelijke vrijetijdsaanbod, … De leefsituatie van de jongeren is er nog niet echt op verbeterd".

Je hebt het juist even aangehaald. Hoe zit het met de toegang tot het vrijetijdsaanbod? Is daar verbetering in gekomen?

"Er is in de verschillende Brusselse achtergestelde wijken een sociaal vrijetijdsaanbod voor jongeren. Maar inhoudelijk neemt men de jongeren weer niet au sérieux. Het gaat om een aanbod van allerlei kleine activiteiten die ze misschien wel leuk vinden, maar waar ze concreet weinig aan hebben. Deze geven hen niet de kans om zich te uiten, ander mensen te ontmoeten, in dialoog te gaan over wat hen bezighoudt. Hun realiteit proberen te veranderen aan de hand van projecten. Dat wordt zo weinig gedaan. Men is dus niet altijd op de goede manier bezig in dat vrijetijdsaanbod".