[foto's: han Soete]
“Het is belangrijk dat de vakbond een deel uitmaakt van een groter geheel. Zo hebben we bijvoorbeeld in onze krachtlijnen ook opgenomen dat we bij het ACV en het ACW moeten aandringen op een aangepaste werking voor mensen zonder papieren.” Voor Ferre Wyckmans, algemeen secretaris van LBC-NVK, was dit een geslaagd congres. “We hebben de globalisering nu op de interne agenda gezet.”
Dat de globalisering de werking van de vakbonden beïnvloedt, kan niemand ontkennen. Op dit congres werd een aanpak gezocht voor die veranderende rol. “Zo is het belangrijk dat we contact hebben en samenwerken met andere sociale bewegingen,” gaf Ferre Wyckmans, mee.

Ook nam LBC-NVK een standpunt in over de reïntegratie van delegees. Een opmerkelijk gegeven aangezien het ACV dat debat pas zal voeren op 27 juli. “Dit zal een voorafname aan dat debat zijn,” herinnerde Ferre Wyckmans de LBC-militanten. In hun krachtlijnenbundel heeft de centrale zichzelf nu de opdracht gegeven om op een actieve manier een betere bescherming van de militanten na te streven. Een sleutelelement daarin is volgens de centrale een sluitende wettelijke regeling over de verplichte reïntegratie na onrechtmatig ontslag.

De aankondiging van de regering op 17 maart over een groter aantal koopzondagen viel ook hier niet in goede aarde. Zo werd er een oproep gelanceerd om 30 maart mee actie te gaan voeren in Brussel. “Ze [de regering, nvdr.] beslissen dat zonder overleg. Zowel inhoud als methode zijn voor het ACV onaanvaardbaar,” sprak Luc Cortebeeck, voorzitter van het ACV in zijn slottoespraak ferm, “Dat overleg eisen wij op. De regering moet vooral goed weten dat wij methodes à  la Villepin nooit zullen pikken.”

Luc Cortebeeck waarschuwde voor waar vakbonden naar zouden evolueren als ze zich niet aanpasten aan de veranderende wereld: “Als we ons nu eens alleen met onze eigen problemen zouden bezighouden? Vrienden, vriendinnen, collega’s, dan herleiden we onszelf tot een clubje navelstaarders, tot een groepje protectionisten, tot een VZB, een vereniging zonder betekenis.”

“Op Europees en op mondiaal vlak bewijzen we dag na dag dat het wel degelijk een verschil maakt of je als vakbeweging actief optreedt dan wel bij de pakken blijft zitten. Dat hebben de dokwerkers afdoende bewezen door tot twee keer toe de Europese havenrichtlijn te kelderen,” herinnerde Luc Cortebeeck de LBC-militanten aan het noodzakelijke syndicalisme, “’Sociaal’ lijkt niet meer normaal en ‘syndicaal’ lijkt zelfs abnormaal.”

Ook werden enkele fouten in de media rechtgezet: “Volgens Het Laatste Nieuws zijn we een liberale vakbond. Militanten, leden, dat zijn we dus niet,” verzekerde Ferre Wyckmans de LBC-NVK-leden aan het begin van de slotdag. Luc Cortebeeck ging daarmee verder: “Wij pleiten niet voor een eenheidsvakbond, maar we werken best in één front met het ABVV. Maximale en optimale samenwerking met respect voor ieders eigenheid is goed voor de werknemers en dit blijft telkens een na te streven doel, zowel voor het ABVV als voor ons. Er is maar één persoon die voor een eenheidsvakbond is, en dat is de man die de titels schrijft bij De Morgen.”

Het economische beleid van de regering werd ook ernstig in vraag gesteld: “Waar naar toe met ons stelsel van herverdelende belastingen nu het spook van de vlaktaks ook bij ons rondwaart. Nog slechts één tarief gelijk voor iedereen, boven een belastingvrij minimu, ongeacht de draagkracht. Dit is een massieve averechtse herverdeling richting de rijksten met vandaag de hoogste tarieven. De vlaktaks als plat excuus voor minder solidariteit.”

Toch eindige Cortebeeck met een positieve en strijdlustige noot. “LBC en het ACV hebben zelfs in de voorbije jaren van hevige tegenstroming stenen verlegd in rivieren op aarde, ten voordele van werknemers en sociale uitkeringstrekkers. En wij zijn vastbesloten daarmee door te gaan.”