Wat zij bedoelen maar niet schrijven
Wat zij bedoelen maar niet schrijven
Beleidsgroep KWB-Limburg26 april 2006 – 11:18
In de weekenduitgave van 25 en 26 maart 2006 van Het Belang van Limburg publiceerde VKW-Limburg een paginagrote advertentie onder de titel: ‘Wist-je-dat… een nettoloon van 1.250 euro je werkgever 3.000 euro kost?’. De redenering die in deze paginagrote advertentie wordt opgebouwd schreeuwde volgens KWB-limburg om een reactie.
In de weekenduitgave van 25 en 26 maart 2006 van Het Belang van Limburg publiceerde VKW-Limburg een paginagrote advertentie onder de titel: ‘Wist-je-dat… een nettoloon van 1.250 euro je werkgever 3.000 euro kost?’. VKW omschrijft zichzelf als een “werkgeversorganisatie (die) staat voor verantwoord en mensgericht ondernemen, christelijk geïnspireerd en maatschappelijk georiënteerd”. De redenering die in deze paginagrote advertentie wordt opgebouwd schreeuwde volgens KWB-limburg om een reactie. De Beleidsgroep van KWB-Limburg schreef hierover onderstaande reactie naar Het Belang van Limburg. Voor de krant was deze reactie, buiten een kortstondige vermelding op hun website, nauwelijks de aandacht waard. Er is intussen een maand verstreken. De schuingedrukte tekst in de brief is letterlijk overgenomen uit de advertentie van VKW-Limburg.
Wat zij bedoelen maar niet schrijven
Een ganse pagina heeft het VKW er voor over om de lezers te overtuigen van hun idee dat werknemers belazerd worden door de overheid. Die overheid is de grote boeman en schuldige. Het VKW wil daarbij ten allen prijze vermijden dat de lezer van deze advertentie zou beseffen dat die overheid eigenlijk de vertegenwoordiger is van de gemeenschap waar wij allemaal deel uitmaken.
Dat het VKW met dit ongenuanceerd artikel zich bekent tot absolute voorstander van een ongeremde vrije markt is voor ons duidelijk, maar dat zij hierbij gesponsord worden door de Provincie Limburg en Europa doet bij ons vragen rijzen. Deze steun wordt met grote zekerheid betaald met gemeenschapsgeld.
Voor elke 100 euro die je op je bankrekening krijgt, moet je werkgever 240 euro betalen. Het verschil van 140 euro gaat naar de overheid.
Alsof dat geld dan ‘weg’ is, ‘verloren’. Niets is minder waar. Dat geld naar de overheid, gaat naar ons, de gemeenschap. Eventjes de puntjes op de i zetten: 80 euro ervan is loon, de werkgever houdt het direct in (voor belastingen en persoonlijke sociale zekerheidsbijdrage) en de overige 60 euro is de bijdrage van de werkgever aan ons systeem van sociale zekerheid. Met onze belastingen betaalt ‘de overheid’ onderwijs, het stimuleert de economie door het aanleggen van industrieterreinen. Ze financiert er opleidingen mee en zorgt voor wegen, kanalen en spoorwegen. En met een groot gedeelte van deze 140 euro wordt het sociale zekerheidssysteem van alle werknemers en hun familie betaald. Daarvoor hebben we in ons land allemaal toegang tot degelijke gezondheidszorg en ontvangen de gezinnen kindergeld. De pensioenen, de werkloosheidsverzekering, de verzekering bij arbeidsongevallen en het fonds voor beroepsziekten worden ermee betaald. Kortom een systeem gebaseerd op solidariteit voor iedereen die het nodig heeft, een systeem dat vatbaar is voor verbetering maar toch nu al tot de beste van de wereld behoort.
Het VKW bedoelt eigenlijk: weg met dit systeem van sociale zekerheid dat gebaseerd is op algemene solidariteit.
Investeren. Een pleidooi voor lagere loonkosten is een kwestie van gezond verstand.
Het VKW bedoelt eigenlijk: bedrijven willen zo nog meer geld overhouden voor hun aandeelhouders en de lonen van de topmanagers. Met minder bijdragen aan de sociale zekerheid kunnen werkgevers de concurrentiepositie verbeteren. Maar… in onze buurlanden klinkt hetzelfde verhaal: pas op, wij Nederlanders, wij Duitsers, wij Fransen, wij Spanjaarden… zijn te duur!
Hierdoor zullen er extra jobs gecreëerd worden.
Dat moet nog steeds bewezen worden, want met de vijf miljard euro bijdrageverlaging sinds 2005 was dat nauwelijks het geval. En als er dan al jobs zouden bijkomen, over welke jobs gaat het dan? Met zware stress, met hoge eisen aan flexibiliteit, ten koste van een normaal gezinsleven en … hoogstwaarschijnlijk tijdelijk of deeltijds.
Koopkracht. Voor een goed begrip: als wij pleiten voor een verlaging van de loonkosten betekent dit niet dat wij willen dat je minder gaat verdienen. Integendeel zelfs! Ons voorstel houdt in dat de overheid wat minder gulzig moet zijn.
Het VKW-voorstel houdt in dat de gulzige overheid de sociale zekerheid afbouwt. Als jij daardoor meer loon krijgt moet je natuurlijk ook wel zelf zorgen voor je sociale zekerheid. Je kan dan via privé-verzekeringen je sociale zekerheid samenstellen. Dit is dan wel duurder dan het huidige systeem maar je kan het dan ook op je eigen maat (?) samenstellen en… je moet je niets aantrekken van mensen die het minder goed hebben dan jij.
De grote kapitaalkrachtige bedrijven zullen nog meer dan nu voor hun werknemers hospitalisatieverzekeringen, extra pensioenregelingen en andere sociale voordelen organiseren. Niet slecht… zolang je er werknemer bent. Maar als je je werk verliest om gelijk welke reden wordt het snel anders.
Voor “eigen volk” alles, voor de anderen is er morgen de soepbedeling. Waar hebben we dit “ideaal” nog gehoord?
Ieder voor zich is het motto van de toekomst volgens het VKW. Zo weinig mogelijk georganiseerde solidariteit door de gemeenschap. Wie het kan betalen heeft een sociale zekerheid, wie het niet kan, ja die heeft dan maar pech. Door de privé-verzekeringen wordt de economie gestimuleerd. Goed voor de bedrijven, goed voor iedereen. Hoera! Of toch niet helemaal? Dat eerste klopt zeker, dat laatste is zeer de vraag.
Jammer voor de zieken, de mindervaliden, voor diegenen die hun werk kwijtraken door nog eens een reorganisatie en voor andere groepen in onze samenleving die privé-verzekeringen niet kunnen betalen.
Goed dat er in Limburg ondernemingen zijn,
waar de overgrote meerderheid van de werknemers nog gelooft in de kracht van de georganiseerde solidariteit. Ook al heeft die overgrote meerderheid niet de financiële middelen om paginagrote advertenties te plaatsen. En de Limburgse en Europese overheden zouden een volgende keer beter uitkijken vooraleer ze steun verlenen aan advertenties die hun eigen rol ondergraven.
De Beleidsgroep van KWB-Limburg
Links:
http://www.kwb.beNieuwslijnmeer

- Indymedia.be is niet meer
- Foto Actie holebi's - Mechelen, 27 februari
- Lawaaidemo aan De Refuge te Brugge
- Recht op Gezondheid voor Mensen in Armoede
- Carrefour: ‘Vechten voor onze job en geen dop!’
- Afscheid van Indymedia.be in de Vooruit in Gent en lancering nieuw medium: het wordt.. DeWereldMorgen.be
- Reeks kraakpanden in Ledeberg met groot machtsvertoon ontruimd
- Forum 2020 en de mobiliteitsknoop
- Vlaamse regering kan niet om voorstel Forum 2020 heen (fietsen)
- Fotoreportage Ster - Studenten tegen racisme
kristelijk
vanglabeke noel, 11/05/2006 – 22:48
De eerste keer ergens in de beginjaren 70 hoorde ik dat zoiets bestond , kristelijke werkgevers.Ik vond dat ongelooflijk grappig ,nu nog altijd.Mijn vader zaliger zei altijd "nen baas is nen baas en die wil zijn zakken vullen met ons zweet".Uiteindelijk als het dunne laagje eraf geschraapt is komen ze eruit zoals ze zijn.Geen werkgevers maar ondernemers die volgens de regels van het kapitalisme zonder scrupules de loon en arbeidsvoorwaarden naar beneden willen halen en de voor arbeiders zo broodnodige sociale zekerheid afschaffen.In de tijd van Daens toonden sommige patroons hun kristelijk medeleven door soep te bedelen.Blijkbaar wil het VKW terug naar die goede oude patroonstijd.