De eerste dag was wel even aanpassen, zo’n omschakeling middenin de werkweek. Maar verbazend is dat het vanaf dag 2 al heel normaal leek om geen behoefte te hebben aan sloten koffie, snoepjes tussendoor of broodjes
tijdens de middag. Zelfs op de zonnige dagen blijft de dorst heel erg beperkt, zodat de behoefte aan water niet onhoudbaar werd. Want inderdaad, zelfs water mag niet, het is een geheelonthouding.

Ramadan is echter veel meer dan het cliché “niets drinken, niets eten, geen sex”. Het is ook vreemd dat de pers lijkt te suggereren dat de Ramadan gelijkstaat met “feesten (na zonsondergang)”. Dit feestgeweld zou
zelfs voor niet-praktiserende moslims de aanleiding vormen om toch te vasten…

In werkelijkheid is de Ramadanmaand de periode van een diepgaandere godsdienstbeleving, een periode van bezinning en spiritualiteit. Niet alleen het lichaam, maar ook de geest moet gezuiverd worden in deze maand,
aldus de imam deze middag tijdens de preek n.a.v. het vrijdaggebed.

De lange “tarawih”gebeden bijvoorbeeld, hebben enkel plaats in de Ramadanmaand, na het late avondgebed. Het is prachtig, maar ook een uitdaging, om een uurlang geconcentreerd te luisteren naar de gebeden die
door de imam worden voorgedragen. Bidden in groep welteverstaan, want de Ramadan is ook de maand bij uitstek om te socializen, oude contacten te heractiveren, ruzies bij te leggen. Dus toch een beetje feesten?

Wat ook opvalt is dat de commercialisering van de Ramadan in landen met een overwegend islamitische bevolking alsmaar toeneemt. Op de satellietzenders worden we door de ene na de andere speciale
Ramadan-promotie om de oren geslagen. Een ideetje voor de Belgische ondernemers, etno-marketing nog steeds een gat in de markt?
Laat maar, de klassieke dadels en Ramadan-koekjes bij de Marokkaanse kruidenier volstaan om de Ramadan-sfeer erin te brengen!