Uitgeprocedeerd. Een verslag van het lunchdebat omtrent de vluchtelingenproblematek.

Julie De Ketele05 oktober 2007 – 23:18

Ter gelegenheid van de Vlaamse vredesweek werd er op donderdag 4/10 een lunchdebat omtrent de vluchtelingenproblematiek georganiseerd in de Arteveldehogeschool op het Sint-Annaplein. Rond de tafel zaten vertegenwoordigers van o.a. vzw Vrede, UDEP, de werkgroep Vluchtelingen Gent en andere geïnteresseerden. We luisterden naar het verhaal van Tourat en werden weer eens geconfronteerd met het absurde verloop van een asielprocedure en het lot van sans-papiers in België.

Angela Vandewiel van UDEP gaf ons een korte inleiding over de problematiek. Ze wees er meteen op dat globaal gezien de meeste vluchtelingen terechtkomen in ontwikkelingslanden. In tegenstelling tot wat de media ons wil doen geloven, dat België en Europa werkelijk overspoeld worden door vluchtelingen, doen we slechts een kleine inspanning…. In Europa en de Verenigde Staten bevinden zich maar een kleine fractie van vluchtelingen.

Minder dan 10% van de mensen die in België asiel aanvragen, worden erkend als politiek vluchteling. Mensen die niet politiek vervolgd worden in eigen land, maar op andere manieren bedreigd worden, door oorlogssituaties, conflicten, uithuwelijking of verdrukking van vrouwen, hebben blijkbaar niet voldoende redenen om erkend te worden.
De procedure kan heel lang duren, soms 3 á 4 jaar tot een definitieve beslissing meegedeeld wordt. “Wat doet een vluchteling in die tijd dan?”, vragen we ons af. De minister van binnenlandse zaken beslist uiteindelijk zonder vaste criteria of iemand geregulariseerd wordt of niet. Die beslissing is dus zo goed als willekeurig.

Na deze korte uiteenzetting over de feitelijke gang van asielaanvragen in ons land, vertelt Tourat ons over zijn ervaringen als vluchteling en als sans-papier in België. Tourat kreeg in zijn geboorteland Mauretanië veel te maken met rascisme. In 2003 waren er presidentsverkiezingen. Tourat en vele bewoners in zijn wijk steunden de kandidaat van de oppositie, hopend op een democratisch beleid. Ze wilden affiches verspreiden, maar de politie verhinderde dit door hen te arresteren. De hierop volgende 15 dagen waren “de zwartste dagen van mijn leven”, vertelt hij.”Opgesloten in een kleine cel met 13 mensen, zonder eten … om beurten moesten we rechtstaan zodat iedereen de kans zou krijgen om even te zitten”. “Ik dacht dat het voor mij gedaan was”, zegt Tourat. Uiteindelijk belandde hij in het ziekenhuis en kreeg het nieuws te horen dat hij het land moest verlaten, want anders zou hij vermoord worden. Hij vluchtte naar een nonkel in Nouádhibou. Daar kon hij een boot nemen richting Europa. Hij moest zich schuilhouden, at 15 dagen niet en verkeerde in shock. Door een plotse klap wist hij dat vasteland bereikt was. Zo kwam hij in Antwerpen terecht. Tourat had al snel contact met Afrikanen. Een andere Mauretaniër heeft hem geholpen met de asielaanvraag. Dit was op 12 december 2003.

Hij kwam in een opvangcentrum voor asielzoekers in Kapellen terecht, daar verbleven toen 800 mensen. Hij kreeg daar eten en onderdak, maar “het voelde aan als een gevangenis”. Na 4 maanden procedure kreeg hij 2 negatieve reacties te verwerken. Voor hem had het leven geen zin meer.

Op een dag kwam hij in Gent, in een kerk die bezet werd door sans-papiers. Hij besloot nog éénmaal te vluchten, want besefte toen weer dat geluk nog mogelijk was.

Tourat is nu reeds 3 jaar en 9 maanden in België, uitgeprocedeerd en zonder uitzicht op een mogelijkheid tot erkenning of kansen om een normaal leven in ons land te leiden.

Een maand geleden waren er nieuwe presidentsverkiezingen in Mauretanië en opnieuw biedt de uitkomst ervan geen democratisch(er) alternatief. De indruk wordt gewekt van een “democratisch land”, vertelt Tourat ons, maar “eigenlijk wordt het alleen maar erger”.

Waarom worden Tourat en mensen in gelijkaardige situaties niet erkend in België? Waarom worden er nog steeds geen duidelijke criteria gehanteerd in de asielprocedure? Wat is erger; sterven door een kogel of sterven door honger? Moest Tourat dan in eigen land blijven en vermoord worden of moet hij zijn verdere leven blijven vechten voor bestaansmiddelen? Deze en andere vragen duiken op…

Hopelijk heeft de Vredesweek een aantal Vlamingen (opnieuw) bewust gemaakt van de vluchtelingenproblematiek en kan dit een aanzet vormen tot een rechtvaardiger asielbeleid…

Iedereen kan Tourat aan het werk zien in "Otto Spiegel" bij de Vieze Gasten (http://www.deviezegasten.org) vanaf 3 november.
Meer info vind je op http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendi...