[Opinie] De werkgevers sluiten een pact met zichzelf

ABVV10 maart 2008 – 18:28

Het ABVV neemt met verwondering kennis van een historisch feit: voor het eerst sluiten werkgevers een pact af met zichzelf. Het ABVV ziet niet goed in hoe de solidariteit verbeterd wordt door deze voorstellen van de werkgevers.

De voorstellen liggen volledig in de lijn van de aloude gekende patronale recepten: loonmatiging, meer flexibiliteit, “modernisering” van het ontslagrecht, langer werken, afslanking overheidsdiensten, beperking werkloosheidsuitkering in de tijd, nog meer bijdrageverlaging (liefst 8% en lineair!) en belastingverlaging, in de hoop dat dit alles automatisch zal leiden tot een versterking van het economische weefsel en meer banen.

Nieuw is de gemeenschappelijke regionaliseringagenda, waaronder: regionale kortingen in de vennootschapsbelasting en een grotere financiële verantwoordelijkheid voor de regio's.
Al blijkt uit de tekst toch nog onderliggende meningsverschillen, bijvoorbeeld over de regionalisering, over de activering van werkzoekenden of de (gedeeltelijke) regionalisering van vennootschapsbelasting.

We delen uiteraard de zorg om de werkgelegenheid te maximaliseren, maar daar stopt het ook wat ons betreft. Laat daarover geen enkele twijfel bestaan: het doel heiligt de middelen niet. We zien hier in elk geval geen solidariteitspact in.

Solidariteit met wie? Met de werkzoekenden door een beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen of door een "ruimere" omschrijving van de notie passende betrekking?
Solidariteit met de werknemers? Door minder betaalde overuren of via hun koopkracht waarover met geen woord gerept wordt? Solidariteit met de ambtenaren die het straks met minder personeel moeten doen?

We zijn een beetje verrast door het ééndimensionale karakter van het werkgevers verhaal: gezeur over loonkostverlaging maar geen enkele ambitie inzake innovatie, competentieontwikkeling, diversiteit, meer werkbare jobs, verbetering van de koopkracht, wegwerken van de inkomensongelijkheid, …

Het ABVV wil een trendbreuk. Werkgevers mogen zich niet langer beperken tot vragen aan de overheid en aan de werknemers wat zij voor hen kunnen doen. De werkgevers moeten ook zelf hun verantwoordelijkheid opnemen. De 500.000 jobs zullen er niet automatisch komen!

België moet in feite UITVOEREN wat Europa beveelt

Paul Vermeer, 11/03/2008 – 10:35

De plannnen van regering en werkgever zouden zijn:
“loonmatiging, meer flexibiliteit, “modernisering” van het ontslagrecht, langer werken, afslanking overheidsdiensten, beperking werkloosheidsuitkering in de tijd, nog meer bijdrageverlaging (liefst 8% en lineair!) en belastingverlaging, in de hoop dat dit alles automatisch zal leiden tot een versterking van het economische weefsel en meer banen.…De gemeenschappelijke regionaliseringagenda, waaronder: regionale kortingen in de vennootschapsbelasting en een grotere financiële verantwoordelijkheid voor de regio's.”
Naar een “versterking van het economisch weefsel” op maat van de Europese monopolies zal het zeker leiden!
Maar al die “plannen voor een regeringsprogramma” en “voorstellen van werkgevers” zijn IN FEITE een CONCRETISERING binnen de (nog) bestaande historische verworven wettelijkheid van een LID-staat (hier België) van de richtlijnen vanuit de STAAT Europa, de staat van de Europese monopolies.
Willen wij hiertegen vechten, als werkers, dan moeten wij ons organiseren in één Europese massa-strijd-organisatie. Die moet onstaan vanuit de diverse strijdsituaties waarvan de inhoud van een strijd voor loon, behoud van werkplaats, behoud van arbeidsvoorwaarden tot een strijd tegen het Europa van het kapitaal dat sinds de oprichting één hoofdoelstelling had: het VERHOGEN van de uitbuitingsgraad van AL de werkers in Europa.
Die éne Europese massa-strijd-organisatie (ik noem het zo omdat het méér zal zijn dan louter één Europese vakbond) zal ook moeten onstaan vanuit de basis in de bestaande vakbonden die, in iedere vakbond, ja zelfs in iedere vakbond van ieder bedrijf zelf in de vorm van een soort “Beweging voor Vakbondsvernieuwing”. (ik refereer hier bewust naar zo’n Beweging die de delegatie van de vroegere Forges de Clabecq hadden opgestart)
Maar eigenlijk was er zo’n “Beweging voor Vakbondsvernieuwing” aanwezig in de jaren ’80 in de strijdbeweging tegen de mijnsluitingen. (olv delegees zoals Jan Grauwels en Luc Cieters)
Dit moet natuurlijk in AL de (lid-)staten van Europa gebeuren…. En vanuit iedere (lid)-staat, vanuit iedere vakbond, vanuit iedere strijdsituatie in ieder (lid-)staat moeten er banden gelegd worden.
Nu in Frankrijk is er al zoiets. Zie maar de weblog http://ouvalacgt.over-blog.com/
Hierop staan zelfs reacties van…… Silvio Marras. Inderdaad één van de vroegere delegees van de Forges.
Bijvoorbeeld zouden ALLE werkers in ALLE POST-bedrijven in Europa de strijd voor behoud van werk, verbetering van werkvoorwaarden (in ieder POST-bedrijf afzonderlijk) moeten optrekken tot (tegen de respectievelijke privatiseringen) ONTEIGENING van ALLE POST-bedrijven in EUROPA en de OPRICHTING van één Europees OVERHEIDS-POSTbedrijf, onder controle van het EUROPEES parlement dat wetgevend, controlerend, uitvoerend, VERKOZEN … en GOEDKOOP is. (dat houdt natuurlijk in een AFSCHAFFING van ALLE NIET-verkozen Europese overheidsinstanties – zoals bv de COMISSIE)
Groeten