Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

[Boekbespreking] Brussel Eurabia

[Boekbespreking] Brussel Eurabia

Arthur van Amerongen is een Nederlandse journalist die een aantal jaar in Brussel woonde. Daar probeerde hij tot de kern van de moslimgemeenschap door te dringen door de bekeringsweg tot moslim te ondergaan. Dat betekende: geen alcohol, halal eten, de verzen van de Koran studeren en vooral; een humorloos, grijs bestaan. Zijn ervaringen staan beschreven in het boek Brussel Eurabia: een verslag, maar ook en vooral, een waarschuwing. Een grote moslimgemeenschap in Brussel staat buiten de Belgische samenleving. Met alle gevolgen van dien.

Maar anders dan de titel van het boek doet verwachten, gaat Brussel Eurabia niet direct over de moslimgemeenschap in de Europese hoofdstad. Het boek is eerst en vooral een persoonlijk relaas van een man die op zoek gaat naar stabiliteit en verbondenheid. Factoren die hij vanaf zijn jonge jeugd gemist heeft en ook in het christelijk geloof niet gevonden heeft. Na een woelige periode vol drugs, wendt hij zich tot de Islam, waar hij hoopt deze elementen wel te vinden. Het lijkt goed te gaan, totdat de eenzaamheid en de grauwheid van de stad hem weer achterhalen en hem terugwerpen in de harde realiteit.

Het verhaal van Van Amerongen begint op de Veluwe. Hij groeide er op; een regio in het midden-oosten van Nederland, waar ook nu het calvinistische protestantisme hoogtij viert. Het is een regio waar de kerken op zondag eens niet leegstaan en waar de jeugd de geloofsbelijdenis nog uit zijn hoofd kent. Vanuit die context ziet van Amerongen de eerste Turkse en Marokkaanse gastarbeiders zich installeren en het is in die regio waar zijn interesse voor hun cultuur en geloof begint. Van Amerongen: “Ik was al vroeg gefascineerd door alles wat ook maar enigszins exotisch was, en in die tijd waren dat de eerste Turken en Marokkanen. Om van mijn geloof af te komen ben ik vervolgens naar Israël gegaan, en dat heeft gewerkt. Ik ben begonnen met de studie Hebreeuws, en kort daarna Arabisch. Vervolgens ben ik heel veel gaan reizen door het Midden-Oosten, en daar heb ik mijn werk van gemaakt.”

In het christelijke stadje Ede zal van Amerongen ook in aanraking komen met drugs en drank. Een lang aanslepende verslaving, die als een rode draad door het boek heenloopt, begint hier, en zal zich nog verder uitbreiden als hij in Amsterdam gaat wonen. Zijn drugsverslaving is ook de basis van zijn zoektocht naar vastigheid, discipline. Kan een ander geloof dan het door hem verachte protestantisme hem daarbij helpen?
Van Amerongen: “Ik was benieuwd of ik nog steeds gevoelig was voor het geloof. Niet dus. Het was ook een speurtocht naar mijzelf; na een leven lang vol drugs en drank wilde ik wel eens wat rust hebben. Die heb ik nu, maar de islam heeft daarbij niet geholpen. Een zomogelijk nog onzinniger geloof dan het calvinisme van de Veluwe.”

Als van Amerongen als buitenlandverslaggever voor het Parool naar Libanon wordt uitgezonden, begint zijn internationale carrière pas echt goed en zijn reizen gaan vooral naar het Midden-Oosten waar hij zich specialiseert in de radicale Islam.
De toon van zijn verslaggeving is mild, begripvol voor de radicalisering. In Brussel zal zijn pen een andere toon aannemen. Wat heeft ervoor gezorgd dat van Amerongen, die het Arabisch vloeiend spreekt, jaren onder radicale moslims gewerkt heeft, zich onveilig voelt onder diegenen die hij als zijn broeders beschouwde?

Wie meer wil weten over wat er achter de moskeedeuren in Anderlecht, Molenbeek en Schaarbeek gebeurt, komt misschien bedrogen uit. Brussel Eurabia gaat maar kort over Brussel. Toch geeft het boek wel een duidelijk signaal uit. Er leeft een grote moslimgemeenschap buiten de Belgische. Zij sluiten zich af. Haten hen die nog in de naïviteit leven dat de multiculturele samenleving een groot goed is; maar geen idee hebben wat er werkelijk onder Marokkaanse jongeren leeft.

Tags