ChristopheD13 mei 2008 – 23:46

En? Tevreden met deze editie?
Wel, als je zowel op vrijdag als op zaterdag telkens 15.000 bezoekers kan trekken, dan zijn we daar erg tevreden mee. Het weer heeft daar uiteraard voor een groot stuk mee te maken. En buiten een paar laattijdige afzeggingen hebben we nauwelijks problemen gekend. Dit weekend verliep alles echt op rolletjes!

Hans, terug naar de begindagen. Vanwaar die naam en hoe is het allemaal begonnen?
In de begindagen werd het festival georganiseerd op de grasheuvel en het Merrets dialect voor ‘gras’ is ‘groes’. Het festival heeft een lange voorgeschiedenis die begint bij de Sint-Jorisgilde. Eind jaren tachtig organiseerden zij op zondag de oude ambachtenmarkt in Meerhout. En omdat er op vrijdag en zaterdag toch al een tent stond, kwam er de idee om ook dan iets te organiseren: een fuif sloeg niet echt aan en dus werd er een festivalletje georganiseerd. Mede door het feit dat je toen overal te lande dezelfde rockgroepen zag, kende dat ook niet echt succes. Tot op de dag dat er een demotape van het Nederlandse Hardcoregroep The Brotherhood Foundation in onze brievenbus stak! Toen, ergens halfweg jaren negentig, hebben we beslist om meer die stijl te programmeren, ook al omdat we dat zelf goeie muziek vonden! In die periode kwamen we ook los van de Sint-Jorisgilde en de oude ambachtenmarkt en is Groezrock vzw ontstaan.

Is het voor de medewerkers een voltijdse bezigheid?
Er zitten momenteel twaalf mensen in het bestuur van de vzw, die daarnaast allemaal een voltijdse baan hebben. Het festival is, zoals wel vaker, een zwaar uit de hand gelopen hobby. Na de werkuren en tijdens het weekend zijn we er dus heel vaak mee bezig. Maar we doen het allemaal erg graag. De financiële middelen die we eraan overhouden, worden elk jaar geïnvesteerd in het verbeteren van de infrastructuur voor de festivalgangers, de bands en onszelf. Maar bovenal proberen we het gewoon gezellig te houden.

Ik merkte ook op dat de hele buurt, jong en oud, bij het festival betrokken is. Op de parking wordt je verwelkomd door enkele gepensioneerde vrouwen en hun echtgenotes …
Klopt! Kinderen van vrijwilligers komen graag eens een kijkje nemen. Meer ook niet, want het blijft tenslotte een Hardcore-festival (lacht). Op de parking staan mensen van vzw Gammol. Op die manier zamelen ze geld in voor hun projecten in West-Afrika. Daarnaast zijn er ook de leden van de plaatselijke Chiro en het jeugdhuis die meehelpen aan de toog, bij het eten of bij de opruim. De dichte medewerkers zijn ook bijna allemaal mensen die mekaar goed kennen. Alles heeft dan ook een dorpsgevoel … Een erg aangenaam contrast staat met het feit dat groepen uit de Verenigde Staten, Australië en verscheidene Europese landen hier spelen en dat vele duizenden bezoekers uit Duitsland en Nederland naar hier komen afgezakt. Dit jaar hebben we zelf tickets verkocht in Canada, Singapore en Australië! Ook al worden er in België veel optredens georganiseerd, toch zijn wij binnen het genre het grootste festivals van de Benelux … sommigen beweren zelfs van Europa.

Wij zijn hier tenslotte van Indymedia: daarom dus de vraag hoe jullie als festival, met vele vrijwilligers, omgaan met een commercieel product als muziek en meer concreet met de grote speler op dat gebied, Clear Channel?
Wat beteft de programmatie werken wij in beperkte mate met hen samen. Dit jaar zijn er slechts 3 van de 37 bands, die wij via Live Nation geboekt hebben. Dat zijn dit jaar niet persé de bekendste groepen, maar vooral beloftevolle nieuwkomers (zie ook de programmering van Rock Werchter tot 16 uur, nvdr.) . Met Groezrock kunnen wij nog goed ons ding doen daar het niet mainstream is. Door het feit dat wij veel contacten hebben met groepen, al dan niet via agency's in Europa en dat de populariteit van de groepen niet zo groot is. Maar als Live Nation ons een goed voorstel doet dat in ons programma valt, zijn wij bereid tot samenwerken.