Victoria19 mei 2008 – 14:49

Een groot deel van de Belgische huishoudens ondervindt moeilijkheden om de eindjes aan elkaar te knopen. Nochtans wees een studie van de KBC uit dat dankzij de indexering van de lonen er een beperkt deel van de koopkracht daalt (LB 08/01/2008).

Koopkrachtcijfers worden vaak opgemaakt volgens doelgroepen (gezinnen met kinderen, midden inkomens of andere (sub)groepen). Met dergelijke informatie kan de overheid hier op inspelen door een specifiek beleid voor een bepaalde groep te ontwikkelen.
Hoe schatten de burgers hun eigen koopkracht in ? Gaan ze bewuster om met hun uitgaven ? Ondervinden ze de prijsstijging in hun eigen portemonnee ?

Even rondvragen om een overzicht te krijgen:

“Ik heb steeds geld opzij gezet, en daar maak ik nu meer gebruik van. Ik blijf gewoon kopen wat ik nodig heb en reis meermaals per jaar.” (Linda, Europees ambtenaar, 55 jaar, gescheiden, 1 kind).

“Ik let extra op. Ik betaal alle facturen en maandelijkse lasten en kijk daarna wat er overschiet. Daarmee laat ik me iets extra toe. Zelf op het werk merk ik op dat mensen meer met schulden te kampen krijgen” (Leila, sociaal assistente, 31 jaar, getrouwd, 2 kinderen)

“Mijn spaarcenten gaan eraan want met mijn pensioen kom ik niet meer rond. Steun vragen bij het O.C.M.W. helpt ook niet, want mijn pensioen ligt té hoog. Twee keer nadenken voor ik iets koop, dat doe ik nu nog meer.” (Elisabeth, gepensioneerd, 68 jaar)

“Wanneer ik naar de supermarkt ga, kijk ik gericht naar de prijzen en vaak komen daar enkele eurocenten bij. Het leven wordt inderdaad duurder” (Frans, 51 jaar, Vlaams ambtenaar)