KoenCalliauw23 juni 2008 – 01:12

Brave politiehond.

Reeds enige tijd tracht ik me te verlossen van het “Bart Debie syndroom”. Dat valt niet mee. Vooreerst blijft het leuk om deze ex politiecommissaris en nog even gemeenteraadslid van het Vlaams Belang ,open en bloot te kunnen omschrijven als veroordeelde (1 jaar affectief) crimineel. Dat wegens racisme, gewelddaden, verduistering… Vooral omdat “Bartje Penalty” Debie zo dikwijls naast mij stond te kleumen tijdens nachtelijke razzia’s op Afrikaanse vrouwen uit de prostitutiewereld. Hij als flik, ik als één mans controlerende patrouille. (http://www.basta-online.be )Gelukkig was er steeds wel een of andere brave ziel van een politiehond in de buurt, die zich voor wat vriendschap liet omkopen met een koekje.

Vervolgens schrijft Debie niet onaardig. De tijd dat de modale agent niet verder kwam dan het vierde leerjaar van de lagere school, is lang voorbij. Dat maakt zijn website (“Over&Out”) steeds weer tot het zonnetje in huis. Let op, de wijze aloude wijkagent die amper kon lezen en schrijven was in de volkswijken soms immens populair. Zo sleepte zo’n “meer blauw op straat” mij rond mijn achttiende, in de sixties, meermaals ladderzat en vol “drugs” naar mijn kot. Dankoewel, oom agent.

Debie is ingeburgerd in de Scheldestad, spreekt perfect Nederlands, schijt niet op straat en weet de weg naar de Keyserlei. Niets op aan te merken. Bovendien doet hij op zijn site de ene onthulling over het politiewerk en zichzelf na de andere. Hij is er nog net niet in zijn bloot gat gaan opstaan. Verder heeft de man lak aan zijn hoogstpersoonlijke privacy. Met wie hij neukt verklapte hij trots even geleden (“Bart Debie heeft nieuw lief”. http://www.indymedia.be/nl/node/27946 ) . Dat zijn gezin ontplofte eveneens. Hoe zijn huis verkocht werd, idem dito. De diamant van zo’n 3.000 euro die hij na vier flessen champagne in een cocaïne dancing won kon dat gemis wel niet compenseren. Niks tegen die openheid. Altijd veiliger dan dat een onverlaat het onverwacht in de gazet zet. Ik volg die media politiek al jaren en Britney Spears is een late volgelinge.

Dochter misbruikt.

Openheid, ok. Toch zou deze aanhanger van recht & orde moeten beseffen dat er grenzen zijn. Het is typisch voor figuren à la Debie dat ze zero tolerantie wél bijna technocratisch op macro niveau begrijpen (“zet een cordon agenten in…”) maar niet het intieme, micro niveau met haar menselijke subtiliteiten. Het is dit psychologisch “foutje” dat de door de nazi’s gepleegde “fabrieksmatige” genocide op 6 miljoen joden voor de grote meerderheid van de Duitsers aanvaardbaar maakte, terwijl ze net als Hitler bijna morbide,gepassioneerde verdedigers van dierenrechten waren.

Of Debie door zijn ex vrouw bij het grof vuil gezet werd, of vierklauwens de biezen pakte is nog onduidelijk. Zijn stijl kennende zal hij dit ten gepaste tijde wel zelf onthullen. Zijn ex vrouw werkt bij de politie. Hij kon enkele dagen geleden wat inspiratie opdoen in de te Antwerpen gehouden eerst echtscheidingsbeurs van Vlaanderen. Ze hadden hem daar kunnen wijsmaken hoe kinderen in een dergelijke situatie in elkaar zitten. Hoe je kinderen gewild of ongewild géén speelbal maakt in machtsverhoudingen tussen volwassenen, vader en moeder. Hoe het voor een kind bijzonder pijnlijk is om haar/zijn loyaliteit uit te spreken in een conflict dat haar/zijn petje te boven gaat. Hoe zoiets voor levenslange trauma’s kan zorgen.

De rechtse extremist Debie speelt een vuil spelletje, met als inzet zijn dochtertje. Terwijl hij uitbundig pronkt met zijn nieuwste snoepje, het Brussels VB- parlementslid Valérie Seyns (35) gooit hij ook zijn kind voor de leeuwen van de publieke opinie op een wijze die “de boekskes” hem niet nadoen. Hij misbruikt zijn dochter. Onder de titel “De trotse papa”, staan op zijn site twee foto’s van zijn zonder twijfel intelligente en toffe dochter. Of dat kind hier wil fungeren ten voordele van deze trotse “Vlaemsche” pa met een jaar effectief aan zijn broek, is maar de vraag. Debie: “Foto’s van mijn dochter Eline, opgemaakt voor het schoolfeest en nadien fun op het paard”. De moeder van Eline is uiteraard nergens te bekennen. Niet zo “fun” op het paard. Ik ben geen kinderpsycholoog, maar weet wel dat je een kind dat mee in een echtscheidingsprocedure verwikkeld is best rust en evenwicht gunt, wil je het niet opzadelen met verlatingsangst en de onmogelijkheid zich als volwassene te binden. “Over & Out” op Internet is niet de geschikte plaats, tussen alle vuiligheid die de ex commissaris daar publiceert. Hoe heet zoiets? Kinderprostitutie?

De mestkevers van De Gucht.

Voor de rest, doe zo voort Bart. Je smeuïge en schaamteloze site bulkt van het “Gefundenes fressen” voor je hongerige vijanden. Debie bevindt zich een trapje hoger in de pikorde van extreem rechts dan zijn lallende VB kiezers in mijn volks stamcafé, die het net als de crimineel en de stedelijke politie wel zagen en zien zitten om er in “Borgerokko” op die “bruine makaken” eens flink in te hakken. (“Wie sleurt crimineel Bart Debie mee in zijn val?” http://www.indymedia.be/nl/node/27850 ). Mijn linkse kameraden horen het niet graag, doch op één punt ben ik het van harte eens met de liberale minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht (Open VLD). Namelijk toen hij de bijna één miljoen kiezers van het VB “mestkevers” noemde. ( “Pluche” – “Over de banalisering van extreemrechts” – Houtekiet).

Bijna 100% van dat miljoen kiezers behoort tot de uitgebuite arbeidersklasse. Dat heeft de oude Karl Marx berekend. Met veel inspanning kan je het VB dan ook een “arbeiderspartij” noemen, alhoewel haar doelstellingen die van het grootkapitaal zijn. En niet die van de sociaal uitgesloten “bange blanke man” uit “Borgerokko”. Het was die arbeidersklasse die het mogelijk maakte dat het Duitse nazisme zo langdurig en zo gruwelijk kon huishouden. De NSDAP van Hitler had haar massale steun. Een Bartje Debie spreekt dezelfde taal, die moeiteloos begrepen wordt door de “mestkevers” van De Gucht in mijn stamkroeg.

Uit ervaring weet ik dat dit ongedierte niet vatbaar is voor een redelijk inhoudelijk betoog, wél voor klare taal en korte lettergrepen. Blaf ze dus af in je stamcafé of op de werkvloer. Misschien dringt iets door tot in hun hersenen. Een in Marxistische zin gedefinieerde arbeider is niet automatisch links of progressief, zelfs niet humaan. Het onmiddellijk belang van zijn Pekinees uitgezonderd. Louis Paul Boon zei het al: “Schop ze een geweten !” Hij had het over het volkje in zijn Aalsters stamcafé. Het genre arbeiders dat onder vooruitgang het aansluiten bij de middenklasse verstaat. En de ziektes van die middenklasse overneemt, incluis haar agressieve minachting voor wie het loonzakje minder vol of zelfs leeg is. Voor wie “anders” is. Het is dat deel van de werkende bevolking die “wij” in de sixties het “klootjesvolk” noemden. Een groep die even na WOII opnieuw de basis ging vormen van extreem rechts. En, Boon indachtig, van schoppen gesproken. In de sixties stonden “wij” regelmatig oog in oog met de marginalen van de “Vlaamse Militanten Orde” (VMO), als privé militie verboden. Zij respecteerden één gebod. Een flinke dreun op hun bakkes of trap tussen de benen, “straatbaan”. “Wij” vloerden hen regelmatig en nog steeds lopen de overlevenden uit deze periode een straatje om wanneer “we” hen op het lijf lopen. De grote meerderheid van die “hen” was arbeider.

“Völkisch”.

Debie spreekt de rauwe racistische taal van een bepaald volkje dat één miljoen stemmen oplevert. Dat volkje weet verdomd goed waarmee het bezig is. Daarom is de ex politiecommissaris als studie object interessant. Mijn linkse vrienden zijn best niet naïef in hun tactiek. Of om advocaat van de duivel te spelen; liever een antifascistische vertegenwoordiger van het “grootkapitaal” als De Gucht dan en racistische “völkische” syndicalist aan,zeg maar, de Antwerpse haven. Inzake tactiek past soepelheid bij het kiezen van je bondgenoten en het benoemen van de werkelijke vijand. Dat legde Lenin tot in de treuren uit. In dat denkproces blijft tot nader order mijn “Bart Debie syndroom” nog goed van pas komen. Deze populaire crimineel is immers de brutale uitdrukking van een zeer gevaarlijke massale “volkse” mentaliteit die mee de basis vormde voor onuitsprekelijke gruwelen en een wereldoorlog, met haar vernietigingskampen.

Een reden waarom heel wat van mijn oudere linkse kameraden die Auswitz, Birkenau en andere vernietigingskampen overleefden, nooit meer een voet op Duitse grond wilden zetten. Zelfs niet in de toenmalige DDR, waar na de val van de muur de meest agressieve variant van extreem rechts open bloeide. Debie en C° zijn de actuele vertegenwoordigers van een “völkisch” nationalisme (Volkstum – Deutschtum) dat in Europa opnieuw aanslaat bij grote groepen. Ook in zogenaamd “democratische” partijen als sp.a, VLD, CD&V, LDD, NVA,…Met redelijke argumenten in het verweer gaan tegen die bruine pest, diepgeworteld in het limbisch sisteem ,een oeroud deel van de hersenen – dat teruggaat naar voorhistorisch leven – is verloren energie.

Het limbisch sisteem van Bartje “penalty” is niet helemaal bij de tijd. Dit deel van de hersenen waakt over emotie, motivatie, genot, emotioneel geheugen… Zeer primaire dingen. “Over & Out” van de VB-er is er het elektronisch bewijs van. De mens vordert traag maar gestaag naar een hoger niveau waarin de angst voor het andere niet meer dezelfde betekenis heeft als voor de oervissen, waarvan we afstammen. De ene staat al wat verder dan de andere. De ontwikkeling van Debie heeft nog veel kenmerken van de eerste krokodillen. Deze mens kan daar niet aan doen. Charles Darwin toonde dat aan in zijn evolutietheorie. Bij uitbreiding kenmerkt dat ook de hersenfunctie van die één miljoen extreem rechtse mestkevers in Vlaanderen.

Al snapt hij het niet,toch zou het Bartje sieren moest hij zijn dochter Eline en haar paard niet misbruiken ten gunste van zijn persoonlijke en politieke overlevingsstrijd. Dat doen zelfs de zeer sociale en verdraagzame bonobo’s (mensapen) niet.

Koen Calliauw, 22.06.2008