ACV blikt vooruit op koopkracht- en IPA-onderhandelingen

Marc-Antoon02 juli 2008 – 17:26

BRUSSEL – Het ACV blikte woensdag vooruit op een spannende periode van onderhandelingen. Tegen 15 juli verwacht de christelijke vakbond van de regering een aantal concrete oplossingen voor de koopkrachtproblemen van de mensen. In het najaar moet met de werkgevers worden onderhandeld over een nieuw interprofessioneel akkoord.

“De twee hangen samen,” zei Luc Cortebeeck tijdens de persontmoeting. “Als we nu van de regering geen valabele antwoorden krijgen, dan zitten we voor de start van de IPA-onderhandelingen met een groot probleem.” Maar van nieuwe acties wil de ACV-voorzitter voorlopig niet horen. “Onze voorbije acties waren duidelijk genoeg. Als ACV willen we nu oplossingen. Komen die er, dan kunnen we beginnen onderhandelen. Komen die er niet, dan zitten we met een probleem. Maar we willen niet op de zaken vooruit lopen,” zei hij.

Begroting
Maandag gaan de vakbonden praten met premier Leterme. Het ACV heeft een lijstje met dringende koopkrachtmaatregelen. “Het zou gevaarlijk zijn om aan de institutionele chaos ook een sociaal-economische chaos toe te voegen,” waarschuwde Cortebeeck. “De onverwacht hoge opkomst van de sociale actieweek heeft bewezen hoe belangrijk het koopkrachtthema voor de werknemers is. Het zou politiek onverantwoord zijn als de regering geen antwoorden formuleerde.”

Zo wil het ACV een belastingverlaging voor de lage en midden-inkomens. “Na de talrijke fiscale maatregelen ten voordele van de hoge inkomens en de bedrijven, moet het nu de beurt zijn aan de grootste groep in de samenleving,” zei algemeen secretaris Claude Rolin. Het ACV wil o.m. een hoger belastingvrij minimum (wat de laagste inkomens ten goede komt), een verlaagde bedrijfsvoorheffing (die een maandelijke jobkorting van 30 euro zou opleveren) en een hogere forfaitaire aftrek voor werknemers met zware kosten om op het werk te geraken. “Dit kost minder dan al de liberale voorstellen,” wist Luc Coortebeeck.

Interprofessioneel akkoord
Na de zomer wil het ACV dan met de werkgevers rond de tafel zitten over een nieuw interprofessioneel akkoord (IPA) voor 2009-2010. “Wij blijven gaan voor zo'n IPA - dus niet enkel voor sectorale onderhandelingen – omdat we de solidariteit willen bewaren,” zei Cortebeeck. “Onze sectorale onderhandelaars zijn trouwens vragende partij voor zo'n oriënterend kader, want ze weten dat hun eigen, sectorale CAO-onderhandelingen niet makkelijk zullen worden, gezien de economische toestand. Maar we willen ook een nieuw IPA omdat dat een solidarieteitsmechanisme is: zonder IPA zijn er een massa werknemers die in de onderhandelingen uit de boot vallen,” legde hij uit.

Het IPA 2009-2010 moet eerst en vooral in het teken staan van koopkrachtherstel, vindt het ACV. “We willen om te beginnen de index verdedigen, want die zal vanuit verschillende hoeken onder druk komen staan,” voorspelde Cortebeeck. Van groot belang is verder ook dat er een betere werkgeverstussenkomst komt in het woon-werkverkeer. “Dat probleem nijpt enorm,” zei Cortebeeck. “Er is op onze algemene raad geen enkele tussenkomst geweest die daar niet over ging. Door o.m. de flexibiliteit is het openbaar vervoer voor veel werknemers geen optie: ze zijn veroordeeld tot de wagen. Maar ze tanken tegenwoordig met beetjes...,” legde hij uit. Het ACV vraagt voorts o.m. ook hogere minimumlonen, ook bruto, en maatregelen om de jonge werknemers uit de precariteit te halen. Tot slot moet het IPA 2009-2010 voor de christelijke vakbond ook een aantal kwalitatieve verbeteringen bevatten, o.m. inzake het recht op opleiding en de combinatie werk-gezinsleven.

“Waar dit IPA vooral niét over moet gaan is meer flexibiliteit,” zei Luc Cortebeeck. “Noch inzake arbeidsduur en werktijden, noch inzake contracten en lonen.”

"koopkrachtherstel": verhoging NETTO-loon, verlaging LOONKOST

Nico, 03/07/2008 – 09:11

In feite wordt de strijd verlegt van loonsverhoging (verhoging van het bruto-loon PLUS met daarbij dus een verhoginging van de “patronale lasten”) naar een “verhoging van het nettoloon” (en dat hoef niets te “kosten” als gewoon de belasting op het loon verminderd, EN de “patronale lasten” reeds jaren VERMINDEREN)
Want de “verhoging van de koopkracht” houdt in: een verhoging van het NETTOLOON (daar waar je dus direct mee “consumeert”)
Gevolg: de “verhoging van de koopkracht” zorgt voor een evenredige VERMINDERING van bijdragen voor de sociale zekerheid en de voor de kosten voor gezondheidszorg. Dus de “vitale kosten om comfortabel te leven” worden GROTER tegenover het loon. Dus is er in feite een loonsVERMINDERING.
Je kunt natuurlijk van het VERHOOGD nettoloon zelf meer aan dokterskosten besteden, en aan aanvullingen voor later pensioen, en eventueel sparen als je zonder werk valt, of de kosten voor niet werkende gezinsleden betalen (schoolgaande kinderen, gepensioneerde ouders, zieke familieleden).
Dit mechanisme van “verhoging van uitbuitingsgraad”, dat in héél Europa door richtlijnen in de lidstaten (aangepast aan hun historische “verworvenheden) wordt doorgevoerd, wordt in feite “begeleid” mee doorgevoerd door de “onderhandelaars” van de vakbond op het hoogste niveau.

In latere “sector onderhandelingen” zal er wellicht nog maaltijdchecks bijkomen.
Dus in feite gaan we terug naar “de tijd van Daens”: met je “netto”loon moest je ALLES doen en betalen, en een deel van het loon kreeg je dan nog “in natura” (voedsel en drank uit de winkels van de patroon)

Er moet IN de vakbonden (in het geheel van EUROPESE vakbonden), duidelijk een “beweging voor vakbondsvernieuwing” komen, die de werkers organiseert en mobiliseert tegen het Europa van het monopoliekapitaal en ECHTE verbeteringen voor de werkers (via algemene EUROPESE stakingen) kan AFDWINGEN. (dus niet “vragen” of via “petities”, of “wachten op voorstellen van patronaat en/of regering”)