christophe12 augustus 2008 – 16:46

Vakbondsafgevaardigde bij Aviapartner Jan Verbinnen (BBTK): “Iets beloven is makkelijk. Iets concretiseren is een een pak moeilijker. We hebben daar in het verleden al een aantal negatieve ervaringen mee gehad. Hoewel het voorstel van de directie op papier voldoet: tien procent extra aanwervingen is niet slecht en kan zeker soelaas brengen om de werkdruk te verlagen. Maar de werknemers geloven het niet. Het is ook moeilijk te realiseren. We spreken hier over laagbetaalde jobs die bovendien heel flexibel zijn. Je moet hier op elk moment van de dag beginnen en je hebt daardoor ook eigen vervoer nodig. Dat allemaal voor minder dan 1500 euro per maand. Zo'n mensen vind je niet direct. Dat is een gekend probleem op de luchthaven. Het is niet toevallig dat hier regelmatig jobbeurzen georganiseerd worden.”

Hoe moet het nu verder?

“We zitten in een patsstelling. Traditioneel worden dergelijke problemen dan 'opgelost' door daar een financiële compensatie aan te koppelen. Nochtans gaan de problemen daar niet over, maar als je mensen wil overtuigen van je goede bedoelingen zal er iets tegenover moeten staan. Er was iets beloofd – 5 cent anciëniteitsverhoging om de drie jaar -, maar dat was veel te mager.”

Waarom zijn er zoveel problemen bij de bagageafhandelaars op Zaventem? Het begon bij Flightcare en nu ook bij Aviapartner.

“Grote flexibiliteit, hoge werkdruk en een karig loon dat daar tegenover staat. Flightcare was vroeger Sabena waar de lonen wel goed waren. Aviapartner is een privébedrijf waar er weinig problemen waren tot het drie jaar geleden door een durfkapitalist werd overgekocht. Die persen de mensen uit als citroenen. Ze testen iedere keer uit hoe ver ze kunnen gaan. De staking van zondagavond was dan ook geen verrassing. Het was enkel wachten tot er een staking zou uitbreken. Wij hebben het afgelopen jaar telkens de directie gewaarschuwd dat er iets moest gebeuren.”

Kan u eens een concreet voorbeeld geven van wat er verkeerd loopt?

“Een Thomas Cook-vliegtuig komt aan met 150 pasagiers. Een ploeg bagagisten trekt daar naar toe om de bagageruimte leeg te halen. Vroeger bestond die ploeg uit vijf werknemers. Nu nog uit vier of drie. Zo'n vliegtuigruimte is ettelijke meters lang. Als je met onvoldoende werkkrachten bent, moet je die koffers heel ver gooien. Je moet dat werk bovendien op je knieën doen in heel weinig tijd. In volle vakantieperiode is het extra druk en er wordt geen extra personeel voorzien. Jobstudenten inschakelen is moeilijk want het werk is te gevaarlijk en vraagt toch wat technische kennis.”

Kan er een duurzame oplossing gevonden voor de problemen bij de bagageafhandelaars?

“Het vertrouwen is geschonden. Het zal niet makkelijk zijn om in deze firma een duurzame oplossing te vinden. De werknemers voelen zich niet gerespecteerd. Een paar weken geleden werd dan nog een consultancybureau ingeschakeld dat berekende dat er hier eigenlijk nog vijftien man te veel werkt. Dat was olie op het vuur. Men heeft geen voeling meer met wat er leeft op de werkvloer. Drie jaar geleden leidde (de vorige gedelegeerd bestuurder, nvdr) Alex Verougstraete het bedrijf ook al heel strak, maar die deed dat tenminste nog met kennis van zaken. Maar sinds een investeringsmaatschappij (3i , nvdr) het bedrijf overnam, gebeurt dat allemaal veel anoniemer. Het is hier echt niet makkelijk werken, hoor.”

Hebt u de kranten gelezen?

“Ik begrijp de onvrede bij de passagiers en ik wil mijn excuses aan bieden bij hen. Maar men moet begrijpen dat de situatie hier voortdurend verslechterd en dat het niet om wat meer loon draait, maar wel om een veel te hoge werkdruk.”

Er wordt wel weer gepleit voor een minimumdienstverlening.

“Dat is geen oplossing. In feite werken we hier al altijd met een minimumbezetting. Als er nog minder personeel is, dan zullen er ook vliegtuigen aan de grond blijven staan omdat ze niet snel genoeg geladen of gelost geraken.”