Gemankeerde termen...

Volgens Robert Soeterik, de redacteur van het boek 'De verwoesting van Palestina', is de aanduiding Israëlisch-Palestijns conflict geen juiste term. Vanwege de asymmetrie die er bestaat tussen enerzijds Israël en anderzijds Palestina. Een meer dan terechte verwijzing (door Soeterik), naar de manier van omgaan (met dit socio-maatschappelijk verschijnsel) die nmbm niet toevallig is. Dit omgaan wordt gevoed vanuit wishful thinking: Israël neemt een bijzondere relatie in, onder de volken op dit ondermaanse.

Dat deze manier van omgaan met Israël vooral voorkomt bij groeperingen die zich daarbij op godsdienstig geloof beroepen, is een open deur, maar als gevolg van de krankzinnige en apert criminele Holocaust die de Nazi's ontwikkelden -- een industriële vernietiging van complete bevolkingsgroepen; Joden en zigeuners en homosexuelen -- komt eenzelfde empathische attitude voor bij mensen die met godsdienstig geloof geen enkel affiniteit hebben. Een breed terrein aan gevoeligheden derhalve.

In de eerste zin van zijn inleiding tot dit boek, hanteert Marc Antoon de term 'Palestijnse kwestie' en het is mijn stellige overtuiging dat ook déze term er volstrekt naast zit.
Als gevolg van het verwisselen van oorzaak en gevolg met betrekking tot de turbulente maatschappelijke verwikkelingen in het voormalige Britse Mandaatgebied Palestina, zijn deze gemankeerde termen ontstaan, en bij sommige gebeurde dat niet eens toevallig.

Robert Soeterik formuleert zijn observatie als volgt: '... vooral omdat deze [term, symmetrie; e.t.] de kern van het probleem niet benoemt: de stelselmatige kolonisatie van Palestina door zionistische joden.'
Zelf zou ik het als volgt verwoord hebben: de stelselmatige kolonisatie van Palestina door de politiek-zionistische joden. Door het toevoegen van het kenmerk 'politiek' verkrijgt dít zionisme exact die betekenis, als gevolg waarvan er aan genoemde turbulente maatschappelijke verwikkelingen geen einde komt. Door de eeuwen heen zijn Joden vanuit de Diaspora teruggekeerd naar Palestina, zónder dat dit daar tot problemen van politieke aard voerde. Er moet dus iets extra's in het zionisme schuil gaan, waardoor problemen van politieke aard wél aan het daglicht traden en ... tréden.

In de derde alinea van zijn inleiding verwijst Robert Soeterik naar de bijdrage van Perry Anderson en schrijft hij, RS: '... het zionistische project in Palestina [wordt] neergezet als een koloniaal project, ...'. Maar zelf schrijft Perry Anderson: 'Joods nationalisme - in de vorm van het politieke zionisme -- dat ...' .

Zal er ooit een serieuze poging ondernomen gaan worden, een regeling te treffen voor de hardnekkige problemen tussen Israëliërs en Palestijnen, dan zal de term 'Palestijnse' bij kwestie van tafel moeten. Het is het politiek-zionistische project dat de oorzaak is van de problemen daar, en alles wat in maatschappelijke zin mét dit project verbonden is, zijn de gevólgen. Als instanties die het serieus menen bij hun zoektocht naar een regeling, bereid zijn díe sprong over eigen schaduw te maken, dan zal resultaat niet uitblijven. Door de oorzaak bij de verkeerde partij te leggen, een monstrueuze vorm van blaming the victim, blijft dit project dooretteren tot in lengte van járen...