Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Jan Fabre, De Standaard & Colruyt: pure kunst

Jan Fabre, De Standaard & Colruyt: pure kunst

Wat kan het toch goed zijn als kunstenaars het eens voor het zeggen hebben in de media... Vandaag was Jan Fabre hoofdredacteur-voor-één-dag van De Standaard.

p1030416 (Modified).jpg

Ik vind deze bladspiegel kunst.

De ene bladzijde een peperdure advertentie. De andere bladzijde een pagina om die advertentie tot zijn recht te laten komen. Een foto van de grote baas van Colruyt met als onderschrift: "Jef Colruyt. Een schone attitude tegenover zijn arbeiders, bedienden en klanten"

Fabre vertelt in twee bladzijden waar velen boeken voor nodig hebben. Hij maakt als het ware een visuele voorstelling van de uitspraak van de grote baas van TF1 Patrick Le Lay:
"In de grond is het onze taak om Coca-Cola te helpen zijn product te verkopen. Onze uitzendingen hebben als roeping om dat mogelijk te maken: de kijker vermaken, hem ontspannen om hem voor te bereiden tussen twee reclameboodschappen in. Wat wij verkopen aan Coca-Cola, is de tijd dat de menselijke geest beschikbaar is."

Maakte Fabre misbruik van een ogenblik van onoplettendheid van de redactie om hen een spiegel voor te hangen?

Ook de ironische ondertoon van het onderschrift is pure kunst: "Jef Colruyt. Een schone attitude tegenover zijn arbeiders, bedienden en klanten" Terwijl iedereen toch weet dat er boeken zijn geschreven die de werkomstandigheden bij Colruyt aanklagen.

Ik had het nooit hoog op met Fabre, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik dit echt schitterend vind.

Grenzeloze schoonheid?

Je moet goei ogen hebben om de schoonheid van een bajescel te zien.

Jan Fabre is een oplichter! Stront verkopen als kunst, bah.

Jo, je bent blijkbaar geen

Jo, je bent blijkbaar geen kunstkenner: de verkoper van stront is een andere charlatan. Fabre doet niks met stront, hij is gespecialiseerd in kevers waarmee hij o.a. een plafond in het koninklijk paleis heeft volgeplakt. Dat GAIA nog niks tegen Fabre heeft ondernomen snap ik niet: die gast heeft intussen meer kevers gemold dan het aantal Euros en dollars dat Europa én de VSA de afgelopen week hebben gespendeerd om de speculanten te redden. Moderne kunst heeft respect voor de oplichters van deze postmoderne tijden.

Oh boy... Wanneer gaan de

Oh boy... Wanneer gaan de mensen eens leren zwijgen over datgene wat zij niet begrijpen? Bereken jullie eens de economische kost van al dat gezever, beste Jo & Rob? Doen jullie eens iets nuttigs, for a change?!

Over de 'schoonheid van België' (19/9/08)

Sanctorum in zijn webmagazine:


Vandaag verscheen een gelegenheidsnummer van De Standaard, onder het motto ‘De schoonheid van België’, en samengesteld door Jan Fabre. Wat zich aandient als een politiek-correcte marketingstunt, is journalistiek een absoluut dieptepunt. Via een opdringerige beeldretoriek wordt nog maar eens de verwarring geënsceneerd tussen multiculturaliteit, de Belgische frietkotfolklore, het artistieke surrealisme en de fundamenteel ondemocratische institutionele ruïne die ‘België’ heet. Van Jacques Brel tot Marc Reynebeau, van baggerkoning De Nul tot Tia Hellebaut,- allemaal mochten ze dit verlaat 21-juli-defilé opfleuren.
Salonrebel Jan Fabre, decorateur van het Koninklijk Paleis, mocht nog eens zijn aanhankelijkheid betuigen aan de monarchie, en orakelen dat “België een kunstwerk is”. Sorry, ik kan de man af en toe wel smaken, maar ik wens niet te leven in een Fabriaans cirkus. Een staatsvorm moet niet ‘schoon’ zijn, of grappig of ludiek, maar vooral democratisch, transparant en efficiënt. We hebben al Margriet Hermans in het parlement, dat lijkt me al meer dan voldoende vrolijke onzin.
Over de foute (vooral onder paars gecultiveerde) link tussen de estethica van het surrealisme en de absurditeit van de Belgische constructie heb ik het al meermaals gehad ‘Schoonheid’ is overigens een term die helemaal niet bij Fabre’s morbide kunst past. De perversiteit van de macht wél. Ongewild geeft deze editie van DS een hallucinant beeld van de manier hoe macht, media en establishment in elkaar vloeien tot een vettige stroop postmodern pattriotisme. Kan kunst de wereld redden? Eén ding weet ik pertinent: Fabre en Vandermeersch zullen België niét redden. Hoe hard het applaus in Laken ook zal klinken.

http://www.visionair-belgie.be/

platte kunst voor miljoenen of miljoenen voor platte kunst?

Ik weet heel goed wat ik zeg. Als kunst mensen aan het denken zet, dan ben ik ermee akkoord. Dan mag het wat mij betreft stront zijn. Kunst die ons confronteert met wie we zijn en hoe we leven, vind ik een nobel streven.

Maar wat Fabre en andere goochelaars doen is niets meer of minder dan ons voorliegen. Ze doen ons niet meer nadenken. Ze denken vóór ons. We hoeven maar gedwee te volgen. Dat ligt niet in mijn aard.

Het feit dat heel wat zgn. kunstenaars op die manier miljoenen vangen, gesponsord worden door de privé, door bedrijven en zelfs door de overheid om de samenleving te 'verluchten' met hun dwaasheden, maakt het allemaal niet echt beter.

Dan liever een artistieke kortfilm van een onbekende regisseuse: "Reportage impossible sur l'amour" of zo. Kunst is zoveel meer dan bladgoud en dode kevers.

terzijde

Sacha is blijkbaar de vorige post vergeten om de tag 'italic' te sluiten en ik krijg dat precies niet meer rechtgezet...

Op De Standaard blog:

Advertentie

Jan vindt het doodjammer dat er vooraan in de krant een grote advertentie ligt.

‘Van wie is dat dan?’

‘Colruyt.’

‘Pff.’

Waarop zowel Eva Berghmans als Peter Vandermeersch vertellen over het soort ondernemer en werkgever Colruyt is. Sociaal, ecologisch. Jan is onder de indruk. Dat is volkomen nieuw voor hem.

‘Dan vind ik dat we een portret van die ondernemer naast die advertentie moeten zetten.’

En dan plots, terwijl hij de pagina-indeling nog es bekijkt en met Sofie (chef fotoredactie) keuzes doorpraat: ‘Ik vind het allemaal heel spannend. Ik ben mij hier zeer aan het amuseren.’

Anni Van Landeghem

http://standaard.typepad.com/fabre/

alles is mooi, het leven is goed, en WIJ (DS) doen het u geloven

Achzo, kunst is zelfbevrediging? En journalistiek?

subversief consequentialisme

Ik volg Han in zijn verbazing. Het is vaak zo dat kunst verkeerd begrepen wordt en dat is nu net een belangrijk aspect van artistieke creativiteit. Je kunt niets maken zonder betekenis. Welke betekenis er aan je werk wordt gegeven heb je ook niet in de hand. Iedereen zal immers een andere interpretatie geven aan je creatieve daad. Nu, wat ik relevante kunst vind, is kunst die niemand onberoerd laat.

Een ander voorbeeld: OVer the Edges. Toen Fabre de Gentse universiteit behing met hesp, dit heeft duidelijk ook mensen buiten de kunstwereld niet onberoerd gelaten. Een heel maatschappelijk debat is losgebroken over de industrialisering en comodificatie van levende wezens. Zouden de mensen die protesteerde tegen het behang van de Gentse zuilen,misschien niet net dezelfde mensen zijn die de volgende week zijn gaan betogen tegen proeven op levende dieren aan de universiteit van Leuven? Had Fabre dit allemaal kunnen in rekening brengen? Of zijn sommige links idealisten soms iets te voorspelbaar en naïef in hun levensstrijd om consequent te blijven?

Indien mensen alleen praten

Indien mensen alleen praten over datgene wat ze kennen of begrijpen, dan zal er een grote stilte over de wereld neerdalen.

(oud Chinees gezegde)

han

Gepost door han
19.09.2008

Tags