Goa-feesten zijn in hun oorsprong rituele feesten, die ontstaan zijn in de oudheid. Vandaag herbeleeft ook de Westerse mens de Goa-subcultuur. Goa is ‘een dansen voor de zon en de maan ’ en creëert een diepere onderlinge verbondenheid tussen mensen, dit in contact met zichzelf en met de aarde. Goa verbindt ons met de oudste culturen zoals de azteken, aboriginals, dogons, olmeken, navajo’s, kelten, maya’s en vele andere, en brengt ons hun visie en wijsheid. Het overstijgt het multiculturele en het benadrukt de mensheid en het ‘samen zijn’ als geheel. [Bron : www.11.be]

---

Terwijl een zandsculptuur langzaam vorm kreeg, lijmde muziek de vele activiteiten aaneen. Terecht mocht er van wereldmuziek gesproken worden. Het orkest van dienst bespeelde een resem instrumenten, van cello en gitaar tot sitar en didgeridoo.

Afrikaanse en Aziatische eetstandjes en trapsap (vers geperst fruit uit een mixer aangedreven door zonne-energie of pedaalkracht) zorgden voor de inwendige mens op kleinschalige manier.

Kindergrime en vertelmomenten hielden de vele kinderen bezig, de vele dansdemonstraties kregen veel bekijks : buikdansen, oplichtende gedaanten in blacklight, vuurdansen en tussendoor nog een heuse - zij het eigenzinnige - modeshow. Artiesten en publiek vermengden zich uiteindelijk tot een gemeenschappelijk dansfeest.

In het cultureel centrum kon men ondertussen terecht in de "Healing Room" voor een behandeling met klankschalen, kaartlegging en dies meer. Het corridor was tevens getooid met kunstwerkjes in de goa-sfeer.