Bilal Benyaich30 oktober 2008 – 11:13

Ridouani trapt een open deur in als hij zegt dat er meer oog moet zijn voor de massa laag- en middengeschoolde Belgen met buitenlandse roots. Echter, zijn uitspraak “socio-economisch gebeurt er weinig, tenzij voor de goed-opgeleide allochtoon”, getuigt van weinig kennis van zaken. Nu moet je mij nou eens uitleggen wat er dan zoal gebeurt voor de goedopgeleide allochtoon? Dat ‘select clubje’ (ze zijn met 10.000 in België, mensen met buitenlandse diploma’s incluis) is acht keer (!) minder werkzaam zijn dan hun autochtone evenknieën. Als ze dan al werkzaam zijn dan zijn ze tewerkgesteld onder hun kwalificatieniveau. Uit de data van de VDAB kan je afleiden dat het aandeel hooggeschoolde allochtonen binnen de totale groep van werkloze hooggeschoolden is verdubbeld terwijl dat bij midden- en laaggeschoolden ‘maar’ met de helft is gestegen. Ridouani moet zijn huiswerk dus opnieuw maken, want als de kloof in werkzaamheidsgraad tussen allochtonen en autochtonen bij hooggechoolden groter is dan die tussen allochtone en autochtone midden- en laaggeschoolden, dan duidt dit op het feit dat de situatie verergert en er dus niets gebeurt.

Dat de diversiteithype nog tot maar weinig tastbare resultaten heeft geleid klopt. Maar de ‘nuance’ van Ridouani dat hooggeschoolden wel vruchten plukken van de hype is op zijn zachts gezegd een losse flodder. Hij stelt dat “er stilaan een allochtone elite opstaat die er vooral op gericht is goed voor zichzelf te zorgen en zich duidelijk van de kansarme massa afschermt”. Hij vergeet erbij te vertellen dat deze elite zichzelf reproduceert en zelden haar wortels heeft in kansarmoede. En laat dat nu net de core zijn van het uit de VS geïmporteerde diversiteitverhaal: uit de reeds bestaande (kleine) elite van een bepaalde sociologische groep (vb. zwarten) enkelingen - die het sowieso zouden maken gezien hun welgestelde achtergrond - selecteren en als rolmodel naar voor schuiven. Zo verworden ze tot het sociologisch of etnisch schaamlapje van de goegemeente die zich bijgevolg voldaan kan blijven neerleggen bij bestaande structurele ongelijkheden en het gebrek aan echte sociale mobiliteit. Kortom, het diversiteitverhaal geeft allochtone arbeiderskinderen niet dezelfde kansen tot het behalen van een universitair diploma. Wel integendeel, het geeft net de allochtoon die zelf al uit een burgerlijk milieu afkomstig is die kans, want dat is de logica achter het Angelsaksische diversiteitsconcept, dat mijlenver af staat van een streven naar gelijkheid. Dus oftewel heeft Ridouani de linkliberale diversiteitlogica nog niet door, oftewel zit hij bij de verkeerde partij.

Tot slot, beste Mohamed, is de opkomende diversiteitindustrie minstens even erg als de diversiteittheorie. De heuse diversiteitindustrie wordt stilaan een struikelblok op de weg naar emancipatie van nieuwe Belgen uit de laagste klasse. Want net als de integratie-industrie is de diversiteitindustrie meer geïnteresseerd in het instandhouden van zichzelf. De diversiteitindustrie werkt niet doelmatig noch productief, ze bevestigt zelfs bestaande denkbeelden en cliché’s. Ze bevestigen ‘etnisch-culturele minderheden’ in hun Anders zijn. Anders gezegd, de wijze waarop de diversiteitindustrie de sprong maakt van identity politics naar identity economics is een schandelijke vermarkting van het maatschappelijke (autochtone) statusquo. Niemand wordt er materieel beter van, iedereen heeft wel de indruk.

Maar wil dat nu zeggen dat tastbare initiatieven als de interculturele jobbeurs van Kif Kif of de toeleiders naar werk van het Minderhedenforum, die een belangrijke brug vormen tussen werknemers- en gevers, zomaar moeten opgeheven worden? Neen, laat het nu net dit soort van positieve acties zijn die het voordeel van de twijfel verdienen, en dus openlijke steun, tot het tegendeel bewezen wordt. Het is wel zo dat het uitblijven van een integrale strategie om de arbeids-, onderwijs- en huisvestingsituatie van allochtonen drastisch te verbeteren maakt dat zulke initiatieven, jammer genoeg, spreekwoordelijke druppels op hete platen dreigen te blijven.