Op 10 december 2008 is het precies 60 jaar geleden dat in New York de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens door de Verenigde Naties (VN) werd aangenomen. Kennen we onze mensenrechten wel?

Art 27 vroeg dit jaar een 30-tal kunstenaars zich kritisch te buigen over de 30 artikelen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Het resultaat van deze artistieke reflectie kan je nog tot 16 november bekijken in basisschool De Luchtballon in Heusden-Zolder, tijdens artikel 27 / 2008 : Thirty Somethings.

Meer info: Art 27 vzw op Wikipedia

De website van Art 27

De leerlingen, leerkrachten en het personeel van De Luchtballon verhuisden naar de gebouwen van de middelbare school, nadat deze ophield te bestaan. In de voormalige gebouwen van De Luchtballon kwam er daardoor veel ruimte vrij voor activiteiten. Art. 27 vzw neemt een deel van die ruimte in gebruik voor een kunstproject dat helemaal in het teken staat van de mensenrechten.

Op zaterdag 1 november werd de tentoonstelling feestelijk geopend met muziek van Tsane, Mercedes en Bert.

Een kunstproject over mensenrechten in een schoolgebouw, dat kan haast geen toeval zijn. Art. 27 kiest ervoor om tentoonstellingen te organiseren in gebouwen die mensen uitnodigen, zonder een hoge drempel te nemen. Gebouwen waarnaar mensen nieuwsgierig zijn, lenen zich bijzonder goed voor dit opzet.

De 'administratieve afhandeling' van mensen zonder papieren wordt in de tentoonstelling op deze treffende manier voorgesteld.

In een witte ruimte werden we uitgenodigd om een vingerafdruk achter te laten als bewijs van ons bestaan.

De 30 artikelen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens zijn verspreid over de volledige tentoonstelling.

'Democratische verkiezingen' als een voetbalspel: de doelwachters behoren echter tot dezelfde partij en heel het spel staat op schommelpoten.

Art. 27 vzw werkt ook in de eigen gemeenschap aan democratisering van kunst. Met tentoonstellingen, educatie voor scholen en workshops voor kinderen en volwassenen, brengen ze kunst dichter bij de mensen.

De boodschap in mijn gelukskoekje vind ik wel toepasselijk voor Indymedia. Een beetje optimisme hoeft immers geen zware plicht te zijn, maar het kan de hoop versterken.