OlivierHaemhouts07 december 2008 – 15:22

Ook in zijn laatste boek getuigt de Stoop van een doorleefd humanisme als hij in een drieluik de Rwandeze genocide van '94 verbindt aan de paranoïde Nina, die hem bestookt met samenzweringstheorieën van een socialistische maffia in België, en de tragische geschiedenis van zijn oom die in het België van de jaren '50 onderwerp geweest is van meervoudige psychiatrische folteringen.

Vooreerst Nina, deze vrouw houdt zich nauwelijks staande in de marginaliteit en zal door professionals nog het meest als paranoïde schizofrenicus kunnen bestempeld worden. Rond haar ziet ze een complot van de Rode Maffia van Tobback en Onkelinckx, die vrouwen in de prostitutie wil doen belanden door ze ontoerekeningsvatbaar te verklaren, en een maatschappij wil creëren van zorgzamen en zorgbehoevenden. Gezien zijn voorgeschiedenis is de Stoop de enige die ze in vertrouwen neemt en vervolgens overstelpt met bezoekjes en dossiers omtrent dubbelgangers, spionnen en samenzweerderige vreemdelingen.

De journalist laat "zijn lieve stalkster" voor wat het is omdat in die periode Rwanda zijn aandacht opeist na de aanslag op de president en de hierop volgende moorden op een aantal Belgische para's. Dit veroorzaakt een stroomversnelling van gebeurtenissen waarbij België zijn blauwhelmen terugroept om de publieke opinie niet voor het hoofd te stoten en de Hutu's en Tutsi's vrij spel krijgen in een bloedige oorlog tussen twee etnieën waarbij een miljoen Rwandezen het leven zullen laten. Wereldnieuws zou u denken, ware het niet zo dat op die moment ruige rocker Kurt Cobain een kogel door zijn hersenpan gejaagd had. Opnieuw komt de Stoop hier terecht in een omgeving met een psychiatrisch tintje als hij na de bloedige gebeurtenissen een bezoek brengt aan het eerste Afrikaanse psychiatrische centrum in Rwanda.

Daar verneemt hij de feiten van de redding van alle blanke werknemers, broeders, zusters en zeldzame patienten, en het achterlaten van alle zwarten, die dan ook zonder aarzelen, gehandicapt of niet, Tutsi hetzij Hutu, later allemaal vermoord zijn, door de machetes van de Hutu's. Of was het het rebellenleger van de Tutsi-minderheid? En zo wordt het kluwen steeds ingewikkelder en worden de complotgedachten talrijker. Wat was de rol van België? En Tutsi-rebellenleider Paul Kagame ? En hebben beide etnieën mensen van hun eigen volksgroep vermoord om het geweld te kunnen verantwoorden?
Nonkel André dan.

Als de schrijver zijn onderzoek start naar het verleden van zijn levenslang in de psychiatrie opgesloten oom, die zo graag minister wilde worden, botst hij op een feitenregen van wreedheden. Proefkonijn André heeft het allemaal moeten ondergaan: elektro-shocks, een lobotomie, schrikbaden, onderkoelingstherapie, injecties waarbij hij met insuline in comateuze toestand gebracht wordt. Al gauw wordt André dan een lusteloze plant maar genezen doet hij uiteraard niet. Op het einde van zijn leven kent hij dan nog een opflakkering van zijn jeugdige opstandigheid en wordt hij agressief tegen verplegers en medepatiënten. Om tenslotte na een niet-geleefd leven te sterven.

Op dat ogenblik schiet de vergeten Nina hem terug te binnen, en krijgt de Stoop het angstzweet. Wat als ze gelijk had? Wat als er inderdaad één grote samenzwering is waarin niets is wat het lijkt? Zijn de meeste psychiaters geen afnemers van de farmaceutische industrie? Is Willy Claes na de genocide niet secretaris-generaal van de NAVO geworden? En waren het in dat verdoemde jaar '94 geen verkiezingen voor Tobback, Di Rupo en Onkelinckx?

Na wat zoeken vindt hij Nina, die ervan overtuigd was dat ze zou verdwijnen, levend terug. En ook al is ze bij wijze van spreken nog steeds zo maf als een kruk, zo eindigt het boek toch met een positieve noot.

Deze recensie echter niet. Op een gegeven moment interviewt de Stoop een blanke Italiaanse manisch-depressieve patiënte die naar Rwanda geëmigreerd was voor haar Rwandeze man en daar in het psychiatrisch centrum beland was. Op het moment van de genocide en de daaropvolgende redding van de blanke buitenlanders moet ze het zwarte kindje achterlaten dat aan haar zorgen toevertrouwd was. Wat volgt, is bekend: de grootste volkerenmoord na de Tweede Wereldoorlog. Jaren later kan ze nog steeds geen Rwandezen meer zien. Wel, deze vrouw kunt u bekijken in het volgende bloedstollende filmpje, ze heeft een bloedrood blousje aan. Enjoy the music!
http://nl.youtube.com/watch?v=sFKPWQNRxkM

Referentie:

'Het complot van België'
Auteur: Chris De Stoop
Uitgeverij: De Bezige Bij
Jaar: 2007
Aantal pagina's: 205
ISBN : 9789023427513