Nadia Fadil20 januari 2009 – 12:26

Indien er één duidelijke verliezer is in heel dit verhaal, dan is het de so-called 'internationale gemeenschap'. Het momentum dat zich heeft aangeboden terwijl de palestijnen in Gaza werden afgeslacht, om nu vooreens en voorgoed unisono en krachtdadig Israel te veroordelen en sancties te eisen, werd totaal niet aangegrepen. Meer zelfs, sinds vorige week is het pijnlijk, pijnlijk duidelijk dat de Europese leiders alsook de U.N.-secretaris Israel zullen blijven steunen ondanks alles.

In de sharm-el-sheikh ontmoeting werd een akkoord bereikt met de zogenaamd 'gemodereerde' Arabische landen (lees: landen die vooral met de Israelische en Westerse agenda begaan zijn, interessant hoe VRT spreekt van 'de belangrijkste' Arabische landen) rond de 'wapensmokkels' (geen woord over Israel's militair arsenaal) en de tunnels (die vooral een 'overlevingsstrategie' zijn van palestijnen op de moordende blokkade: http://electronicintifada.net/v2/article9912.shtml). De collegialiteit met Olmert die daags nadien in Tel Aviv tentoon werd gespreid was gewoon misselijkmakend: "Europe laughs, while Palestinian mourn their dead", stelde Robert Fisk treffend.

http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/fisk/robert-fisk-postu...
http://ibnkafkasobiterdicta.wordpress.com/2009/01/20/give-me-five/

Het ziet er dus niet naar uit dat 'onze' Europese leiders Hamas, noch het recht op verzet van de Palestijnen, onmiddelijk zullen erkennen. Israel's recht om zich te 'verdedigen' wordt door alle partijen erkend. En Israel geldt nog steeds als stevige bondgenoot, ondanks haar misdaden. Dat het principe van democratie en humanisme - het zogenaamde onderscheidingskenmerk van 'de beschaafden' - bijzonder rekbaar is wanneer het over 'de anderen' gaat, is een les die het 'niet-Westen' al lang geleerd heeft. Het doet pijn vast te stellen dat het ook nu weer niet anders is.

Het enige wat hoopvol stemt naar 'het westen' toe, is de vaststelling dat hoe langer hoe minder mensen bereid zijn in dit verhaal mee te stappen. De oproepen tot boycot hebben nooit luider geklonken, en vele rechtgeaarde burgers dulden niet langer deze twee-maten-twee-gewichten politiek. Het is geen gemakkelijk strijd, die binnen het 'centrum' en tegen de 'mainstream'. Maar het is 'onze' enige optie, en peanuts vergeleken met de moed en de krachtdadigheid die de Palestijnen ondanks alles aan de dag blijven leggen door hun verzet - dat niet alleen militair is, maar ook door te 'zijn'. Het volgend relaas van Caoimhe Butterly vanuit Gaza maakt het eens te meer duidelijk:

'Terribly bloodied, but still breathing'.
http://www.counterpunch.org/butterly01162009.html

"And yet, in the face of so much desecration, this community has remained intact. The social solidarity and support between people is inspiring, and the steadfastness of Gaza continues to humble and inspire all those who witness it. Their level of sacrifice demands our collective response- and recognition that demonstrations are not enough. Gaza, Palestine and its people continue to live, breathe, resist and remain intact and this refusal to be broken is a call and challenge to us all."