Kijk goed naar deze wat verouderde foto ...

Je ziet mij (de blanke rechts) in traditionele klederdracht. Misschien denk je hierbij onmiddellijk : "Duidelijk twee moslims, overtuigd van hun religie en waarde. Dat zie je er zo aan". Welnu, dit zou een vergissing kunnen zijn. Het is handig om weten dat in Nigeria kleuren en patronen van traditionele kledijgewoontes wel vaker door elkaar lopen, ongeacht religie of overtuiging.

Maar dan vooral: op de foto zie je mij met mijn vriend Hamed. Hoor ik hier wat ik vaak te horen krijg: Waarom zich inlaten met moslims ? Wat heeft de islam ons te bieden ? Toegegeven, we moeten niet blind zijn om te zien dat er nog heel wat werk te verrichten valt om de islam tot een religie te hervormen die in het westen onder brede lagen van de bevolking aanvaard wordt. De islam is vooralsnog een religie met een belangrijk aandeel in het Zuiden waar gewoontes onder mensen anders zijn. Dit verander je niet op 1,2,3 zonder (bijvoorbeeld) dat dit Zuiden ook op politiek, economisch en sociaal vlak wordt opgewaardeerd. Het zelfde kan immers gezegd worden van de praktijk van bepaalde christenen in het Zuiden die niet altijd beter scoren als het op mensenrechten aankomt. En wat te denken van de radicale ideologen in ons gerationaliseerde Noorden? Amerikanen (en geallieerden) zijn nu toch ook al een aantal jaren Irak aan het terroriseren, al dan niet met de bijbel in de hand. Waar is Irak's recht op een soeverein bestuur gebleven? Of nog: wie kan beweren dat het gros van de hardnekkige joden in het bezette Palestina zich niet achter religieuze motieven schuilt? Moeten we dan alle godsdiensten afschaffen, de islam als eerste, omdat mensenrechten op het spel staan? Ik denk het niet, want dan moeten we meteen ook alle politieke en economische grootmachten met de grond gelijk maken en nog heel veel meer. We hebben wél nood aan opbouwwerk. Ik kan alvast zeggen dat ik in Nigeria heel wat modern denkende moslims ontmoet heb, net als christenen of mensen met een nog andere overtuiging.

Wat we met n-Thabor verwachten van onze relaties met moslims en met de islam, is een zoektocht naar antwoorden op welgemeende vragen. Meer nog: een kritisch in vraag stellen van alles wat ons afleidt van het essentiële, dit is rechtvaardigheid en verstandhouding onder mensen. Hierbij hoort dat we niet alles en allen over eenzelfde kam mogen scheren. Islamisten zijn niet altijd terroristen. Maar als we dat proberen duidelijk te maken, wil dit niet meteen zeggen dat we ook zondermeer goedkeren dat er islamisten zijn. Wij vragen immers onze lezers en sympathisanten om ons niet onmiddellijk af te rekenen op oppervlakkige indrukken, maar ons de tijd te gunnen om na A ook B te zeggen. Het vredeproces in de geest van het «(universele) broederschap», geschoeid op een leest van geweldloze inzet en actie, is immers een lange, niet af te laten weg die vandaag ook vele moslims geduldig inslaan, hand in hand met allen die geloven in datzelfde ideaal van een verbroederde mensheid. We spreken hier van mystieke en onthechte soefi's (niet de «magiërs» onder hen die willen opvallen), maar ook van uitgesproken progressieve (liberale) islamactivisten die een samenwerken tussen west en oost (in casu de islamtraditie) realiseren en ijveren voor een betere wereld waarin aan iederéén een eerlijke kans wordt geboden hiertoe op een eigen welgemeende manier bij te dragen.

Thierry Limpens, acitivist voor www.thabor.org