De tijd dat de boeren te paard halt hielden voor een rustpauze en een praatje met de mensen uit de buurt, ligt lang achter ons. Tractoren en auto’s razen gewoon door in dit tijdperk van het individu achter zijn TV. Alleen in zuiderse steden op de banken onder de bomen zie je mensen nog samen buiten zitten. Nieuw fenomeen zijn de blogvrienden die mekaar op het net vinden en al of niet voorafgaandelijk of vervolgens achter pot en pint. Welkome uitwisseling en trend in een wereld waar de ook de informatie vaak door maximumwinst gedreven, bedreven wordt.

De nood aan initiatieven vanuit de basis van de gemeenschap, zit in de lift. Op cultureel vlak bijvoorbeeld. Al zijn de voorbeelden nog schaars, zo bestaan er dus wel degelijk mensen die met zijn drieën in zaaltjes kwalitatieve films vertonen die je zelden in de tv-bladen vinden zal. Bestudeer het aanbod van het kleine scherm maar eens even een week en je zal zien dat de bloederigheid en banaliteit al uit de korte inhouden druipt. De betere boodschap, de psychologische schetsen, de experimentele regiseurs; zijn precies naar de wereld van het taboe verbannen. Vaak moeten we als kijker onze toevlucht nemen tot een goede wetenschappelijke documentaire, een natuurschets of programma’s met dan toch een sociale inslag. Via het internet ontdek je dat er ook buiten de wereld van de bekende Vlamingen schrijvers, dichters, musici, kunstkenners en dergelijke bestaan, die zo goed, zo niet beter zijn of ons beter liggen dan zij die amper kunnen leven van hun kunst. Ook hier rukt de wereld van het zich belangeloos inzetten voor de medemens op. Met blogvrienden met uiteenlopende interessen, heb je er meteen een extra, menselijke zoekmachine bij; want net het boek, de tekst of het lied dat je nodig had, wordt vaak door hen aangereikt als muze. Samen maken scheppen ze werelden waarin schepping en uitwisseling tot meer bewustwording en echte of virtuele dialogen bijdragen. Heel dit proces schept ook banden van lezers en persoonlijke banden die ook tot meer betrokkenheid met al die levens onderling leiden. Een seintje of een mail kunnen een heel andere kleur en klank geven in iemands dag.

Blogvrienden kunnen ook groepen zijn die uitstekende, ondergewaardeerde journalistiek brengen. Al verschillen die groepen al wel eens van mening en strekking, in de linken van de naar een zo breed mogelijke eenheid en bewustwording strevende ‘Filosofisch Verzet’-blog, kregen er al velen hun plaats. Al hebben ze weinig politieke inpakt, hun recepten worden momenteel door niet bepaald linkse regeringen wereldwijd overgenomen, met name in de bankwereld. Andere linken brengen bijvoorbeeld via de MO-site mensen uit heel de wereld samen , zij die in Niet Gouvernementele Organisaties werken. Met hun blogs met nieuws uit eerste hand, uit één of ander ver land, komen ze in contact met de meerwaardezoekers in de media. Nogmaals, meer en meer worden mensen wereldwijd gedwongen om zelf hun toekomst in handen te nemen, maar hoe ? In Mexico vallen bijvoorbeeld momenteel duizenden ontslagen in de autosector, alle grote merken willen er van een grote delen van hun medewerkers af …en die medewerkers kunnen niet staken omdat de autobazen niets liever zouden hebben. Uitzichtloze toestanden , kiemen van nieuwe lagen van mensen die in de misdaad dreigen te verzeilen om hun families te blijven voeden… of een begin van verzet tegen de neoliberale manier van handelen ? Afwachten, opvolgen en kritisch ondersteunen gaat het best via het internet en de samenwerking van alternatieve journalisten die in tegenstelling tot de broodschrijvers (niet pejoratief bedoeld) geen schrik voor de ideologie van de eigenaars van hun krant moeten hebben. We kunnen ze best aanraden progressief en onafhankelijk te blijven schrijven, want cynisch genoeg, wie zegt er dat hun kranten dan minder gaan worden verkocht, daar staan zelfs hun bazen achter.

We leven niet meer in de tijd van Hendrik Conscience, waarin het volk moest leren lezen, in deze tijd is het onze plicht om kritisch te leren lezen, zo niet lopen we de pleitbezorgers van de achteruitgang achterna in plaats van het geloof dat men wel degelijk de grote problemen in deze wereld elimineren kan…qua capaciteit kunnen we meer dan we nodig hebben produceren en verdelen, maar niet langer meer op basis van speculatie met geld. Produceren om behoeften te voldoen is ook voor bedrijfsleiders de enige manier om van de overproductie af te geraken…het wordt met de dag duidelijker dat de rol van de Staten in het scheppen van een multinationaal kader hiervoor dringender en dringender wordt. Door de beurzen en banken vrij spel te geven en een paar procent van de bevolking onrechtvaardig laag te taxeren heeft men gigantische hoeveelheden geld, terugbetaalde leningen, verzekeringsgelden,huren zelfs, geproduceerde meerwaarde uit goederenproductie in rook doe opgaan en aan de koopkrachtcyclus onttrokken. Dit worden de jaren van de laatste kans ,voor de generatie politici die het hachje van de oude machten willen redden; om de zaken zonder verpaupering en klassenstrijd op te lossen…want er kondigen zich tegenmachten aan.

Als U nog even de tijd hebt en de keuze tussen een misdaadfilm en het internet moet maken, surf eens even naar de nationale en internationale groepen en buurtmensen waarvan sprake. Als bijlage het volgend juweeltje van de blog van “Son of the silent age” , een tekst van Robert Watt : ‘the age of self’

Klik en zing mee : http://ivanjennes.blogspot.com/

De toekomst is aan het Vlaamse BloG,(met dank aan Jan) niet aan het Vlaamsche BloK,

Hopelijk moeten we dat niet ook eerst ervaren.

Groetjes Mike, Sarah, Frie, Wim ,Erwin...en alle andere notoire cultuurkenners componisten,… .

Octo 6/03/2009

Na wat journalisten hebben laten liggen uit angst voor de media, is het niet verbazend dat ze allemaal te koop staan.
Maar ja, de lezer is ook al niet erg revolutionair, geen nieuws, wel gierig.

De media hebben zelf decennialang pulp geproduceerd. Probeer maar eens een commentaar te geven in de Gazet ofzo, dan willen ze gelijk je bankrekening van binnen en buiten bestuderen via allerlei trucks. Ze zijn TERECHT afgeschoten.