Een twintigtal aanwezigen zetten zich schrap en na een welkomswoordje van Dimitri Devuyst (de milieucoördinator van de Vrije Universiteit Brussel) en Erik Meerschaut (Natuurpunt) was het woord aan Guy Berckmans, alias de Groene Klusser. Hij legde ons uit wat we vandaag konden verwachten. En dat was nodig ook, want een heg op Engelse wijze leggen, daar had nog niemand van gehoord.

Deze techniek houdt in dat men bestaande, levende struiken (in ons geval meidoorn) op een bepaalde wijze omhakt zodat deze het skelet van de nieuwe haag zullen vormen. De stammetjes van de struiken worden niet helemaal doorgehakt, er is nog een verbinding waardoor sapstroom van en naar de wortels mogelijk blijft.
Hierdoor zullen er na een tijdje nieuwe scheuten doorgroeien waardoor de haag dikker en steviger wordt. Om de omgehakte struiken te verstevigen worden er kastanjestakken op één el. (+/- 65 cm) afstand tussen de stammetjes geplaatst waar men vervolgens enkele wilgentakken doorheenvlecht.

Iedereen ging naastig aan het werk en de opening (21m) die we wilden dichten met behulp van de heg kreeg geleidelijk aan vorm. Hoog tijd om het werk op te splitsen, er waren namelijk nog andere werkjes uit te voeren.

Eén hiervan was het opvullen van een andere opening naast de poort. De boswachters van Laarbeekbos waren zo vriendelijk geweest om ons in december van snoeihout te voorzien en dit gingen we nu gebruiken om deze opening te dichten met een takkenril. Het werk vlotte en het werd dan ook hoogtijd om in het zonnetje de innerlijke mens te versterken. Schafttijd!
Pick-nicks en zelfs een heuse kaastafel werden boven gehaald en met veel smaak door de noeste werkers verorberd. Na een korte siësta vlogen we er terug in. De fruitbomen wachtten namelijk op hun welverdiende snoeibeurt. De bende zette het werk aan heg, ril of fruitboom verder.

De takkenril werd hoger en hoger en de berg met snoeihout verminderde zienderogen. Het snoeihout van de fruitbomen en enkele slachtoffers van de stormschade kwamen hier goed van pas.

De heg werd verder afgewerkt met enkele meidoornplantjes om de gaten verder te vullen. De jonge plantjes werden beschermd met ‘kiekendraad’ tegen een bende pluizige konijnen die van de boomgaard hun nieuwe rijk hebben gemaakt. Konijnendraad leek ons een betere naam voor de beschermdraad, het is nu te hopen dat er onder de konijntjes geen Einstein te vinden is die de draden weet te omzeilen. Hout vast houden.

Toen de zon begon te dalen naderde ook deze werkdag zijn einde. Maar niet vooraleer we nog een erfenis voor het nageslacht achterlieten. Er werden twee babybomen geplant voor enkele medewerkers die pas bevallen waren. Een moerbei voor Thorben en een pruimelaar voor Wolf. Hopelijk kunnen beide kinderen in een paar jaar naar de boomgaard komen en zien dat hun boom meegegroeid is met hen.

We kijken allemaal terug op een zeer geslaagde dag. Bedankt aan de vrijwilligers die een handje zijn komen toesteken en dank aan De Groene Klusser voor de leerrijke lessen. De resultaten mogen en zullen zeker gezien worden, maar er is nog veel werk aan de winkel. Er zijn namelijk nog genoeg gaten die gevuld moeten worden met nieuwe takkenrillen of heggen. Er komt zeker een vervolg op deze actie en u bent hierbij al van harte uitgenodigd. Meer info over Dé Boomgaard en haar activiteiten: www.jnm.be/Brussel en www.vub.ac.be/MICO of contacteer Katrien (kkapoentje[@]gmail.com).