Op de zonnige eerste lentedag 2009 organiseerde Vredesactie een actie van burgerlijke ongehoorzaamheid bij de terreinen van de NAVO.

Voor mij begon deze dag om 9u30 toen actievoerders samenkwamen aan café/cultureel centrum de Geus van Gent. Om 10u15 startte de briefing in de grote zaal boven. Iedereen zat op de grond terwijl 2 leden van Vredesactie de planning bespraken. Er werd grote nadruk gelegd op het vredevol protesteren en veiligheidmaatregelen werden overlopen. Er werden groepjes van 5 gevormd die elkaar zouden helpen. Er werd een 'leider' aangeduid die zou communiceren met de 'leiders' van andere groepjes, de 'buitenwacht' en de verantwoordelijke voor de communicatie met de politie. Je kreeg een plan, een voorgedrukte verklaring voor als je gearresteerd werd, een engagementsverklaring met daarop de keuze voor de actie 'verzegelen van de terreinen' of daarop de keuze voor deelname aan het afscheidsfeest.
Nu nog wachten op het vertrek van de bussen, het inladen van het materiaal, het noteren van de namen van alle busreizigers en er kon vertrokken worden. De bussen vertrokken uit het hele land (3 uit Gent) en dropten actievoerders op verschillende plaatsen rond de basis. Tijdens de busreis werden er helaas geen vredesliederen gezongen. De busbegeleider praatte aldoor en waarschuwde dat eens we uit de bus waren, we evengoed in de andere (politie)bus zouden kunnen moeten overstappen. De groepjes van 5 werden groepjes van 10 omwille van de vermeende grote politiemacht op de been. Gelukkig leert men nog eens iemand kennen op een busreis want er heerste een ietswat spannende sfeer. Na nog een coördineërende stop op de parking langs de autostrade konden we terplaatse aan een rond punt temidden een bedrijventerrein vaststellen dat er gelukkig geen politie ons stond op te wachten. De deelnemers aan het afscheidsfeest reden door naar een parking in Sint-Stevens-Woluwe, waar er wel politie stond toe te kijken en het verkeer te regelen.

Na een ludiek eerbetoon aan de kist vertrok de optocht dan van aan de kerk in Sint-Pieters-Woluwe door het centrum en de velden naar de grens van waarop met politiemacht in het oog en op een veilige astand van de draad, de NAVO ten grave gebracht kon worden. Vredesactie verzorgde een waardige optocht voor het afscheid aan de NAVO. Terwijl een ceremoniemeesteres het meer en meer moeilijk had om de rouwende dragers van de kist in de pas te houden, begeleide een fanfare de stoet. Eens aangekomen werd na enkele afscheidswoorden de vlag van de NAVO neergehaald en deze van NATO Game Over gehezen. De NAVO was symbolisch begraven. De 60 kaarsjes op de taart werden uitgeblazen en iedereen kon met een glaasje napraten en dromen over wat er komen zou.

Maar er werd zich ook afgevraagd wat er met vrienden gebeurd was en men verwonderde zich over de grote politiemacht die met hun paarden de mensen als runderen bijeen dreven, de helicopter, de undercoveragenten, de boer die zijn veld juist bespoten had, maar de zon scheen, het kon de stoet niet deren, voor hen was het spelletje van de NAVO al lang uit.