Ze blijven toestromen. Honderden kleurrijke busjes, auto's, aftandse campeerwagens en camionetten met nummerplaten uit gans Europa. Afgeladen vol met activisten tegen de NAVO top. Mensen die in de komende dagen van dit actiekamp hun uitvalsbasis zullen maken voor de talrijke demonstraties in Straatsburg, hier zo'n tien kilometer vandaan. Niet iedereen is er, want een aantal van de actievoerders is tegengehouden aan de grens. Zo werd onder meer een Duitse mobiele keuken onderschept. Een spontane protestactie van de kampdeelnemers ('we are hungry, free our kitchen!') mocht niet baten. Een ondoordringbaar cordon Robocops liet zelfs geen biowortel passeren. Maar gelukkig ontsnapten de meesten aan de grenscontroles. Dus toch genoeg lekkere maaltijden en volk om er een geslaagd afscheidsfeestje van te maken. Zelf een bus vol Finse actie-vikkingen kwam bij nacht en ontij het kampeerterrein op getufd.

Ook de bus van Vredesactie is vlot de grens over geraakt en onze mensen hebben zich een plekje veroverd tussen de vele tentjes op de weide. Het kamp, of de 'village autogéré', is verspreid over verschillende velden, ingedeeld in barrio's of wijken. Het is moeilijk om een overzicht te krijgen van hoeveel mensen er ondertussen zijn, maar ik schat dat het aantal nu tegen de duizend moet aanlopen. We horen Italiaans, Spaans, (veel) Duits, Frans, Vlaams, Nederlands en enkele andere niet thuis te brengen vormen van verbale expressie. Wij zoeken enig houvast in deze smeltkroes door te kamperen bij de NATO ZU barrio, de groep die een geweldloze blokkade organiseert. We hebben er met onze NATO GAME OVER vlaggen ons territoriumpje afgebakend. Een circustent voor onze vergaderingen, een kampvuurplaats voor gezellig nakeuvelen 's avonds en twee van de beste keukens (hoera voor Kokerellen en Rampenplan!) op honderd meter van onze voordeur, wat kan een mens meer wensen?

Zon en een geslaagde actie, als het even kan, dank u. Over dat eerste valt niet te klagen, een lekker weertje vandaag. Wat het tweede betreft; dat wordt koffiedik kijken. We weten niet of de blokkade zal lukken, want we boksen op tegen een indrukwekkend repressie-apparaat. Een politiehelicopter cirkelt voortdurend boven ons hoofd. Elke beweging wordt in het oog gehouden en mensen die zich richting stad bewegen worden gestopt en gecontroleerd. Straatsburg is een belegerde stad, ingedeeld in rode, oranje en gele zones. De rode zones zijn waar de NAVO top doorgaat, de oranje zones liggen daarrond en zijn afgesloten door een 30 km lange veiligheidsmuur, waarbinnen zelfs de bewoners zich niet vrij mogen bewegen. De gele zones zijn toegankelijk voor publiek, maar elke vorm van protest is er verboden. Het wordt dus, op zijn zachts gezegd, een uitdaging om zelfs maar in de buurt te komen van de locaties waar de NAVO-top doorgaat.

Maar dat houdt ons niet tegen. We organiseren trainingen om deelnemers aan de blokkades zo goed mogelijk voor te bereiden op wat staat te gebeuren. Politievoorbereidingen worden geobserveerd, het terrein wordt verkend, we stellen onze strategie scherp. De zon maakt ons optimistisch, we denken dat het ons zal lukken. Insjallah!
En voor voor alle duidelijkheid: Ni dieu ni maître.