Raf Verbeke30 april 2009 – 16:15

Het antwoord is ondubbelzinnig nee. Nog voor het Verdrag Van Lissabon in werking treedt, voert De Crem reeds uit wat de Europese leiders en de NATO hebben beslist.

Een protocol van het Verdrag van Lissabon over de permanente gestructureerde samenwerking stelt "dat een meer nadrukkelijke rol van de Unie op het gebied van veiligheid en defensie de vitaliteit van een hernieuwd Atlantische bondgenootschap ten goede zal komen". (0) De deelname aan de permanente gestructureerde samenwerking tussen NATO en EU verbindt de lidstaten om "intensiever te werken aan de ontwikkeling van hun
defensievermogens, door hun nationale bijdragen te ontwikkelen (...)" (art 1 a).

Als het Verdrag van Lissabon wet wordt, betekent dit dat België zich engageert tot deelneming aan multinationale strijdkrachten, militaire investeringsprogramma’s en aan het Europees Defensieagentschap (art 1 a). De kandidaten moeten tegen 2010 de noodzakelijke gevechtscapaciteit kunnen bieden voor een snelle interventiemacht die binnen de 5 tot 30 dagen moet kunnen optreden (art 1 b).
Met andere woorden De Crem doet nu de Atlantische militaire koers van de Europese grootmachten uit als flinke leerling in de EU-klas.

België is in aanvaring gekomen met de NATO in de oorlog in Irak. Verhofstadt heeft op de beruchte pralinetop even geflirt met een eigen militaire gemeenschap onder de paraplu van Duitsand en Frankrijk. Die rimpel in het NATO-woelwater is al lang glad gestreken door Verhofstadt zelf. Maar het werk dient afgemaakt. Eens het Verdrag van Lissabon van kracht heeft EU-lidstaat én NATO-bondsgenoot België niet langer de keuze om afzijdig te blijven in militaire interventies waar de NATO bij betrokken is.

De hypocrisie van De Crem is dubbel:

Zonder enige democratische controle, zelfs niet in het parlement, zet De Crem het leven van Belgische soldaten op het spel. In een oorlog op de Taliban die militair niet gewonnen kan worden. Zonder debat. Zonder informatie. De Crem is immers de les van Martens niet vergeten. Die trotseerde de vredesbeweging door in het geheim kruisraketten te plaatsen in ons land en werd daarvoor... electoraal beloond. Onze Minister van Oorlog weet goed dat sterke mannen in onzekere tijden politiek kunnen scoren door de democratie op zij te zetten. De Crem stelt nog vóór de verkiezingen en vóór de komende besparingsronde het parlement en de bevolking voor een voldongen feit. Door kosten te maken op zijn budget. Goed wetende dat het EU-Verdrag terug van stal gehaald zal worden om te saneren, behalve op het defensiebudget.

Bovendien wijst dit heimelijk gedrag ook op zenuwachtigheid in EU- en NATO-kringen over de institutionele problemen in Europa. Niet alleen in Ierland, waar de bevolking sterk op haar militaire onafhankelijkheid staat en in oktober naar de stembus wordt gejaagd om “ja” te zeggen aan het EU-Verdrag. Of in Tsjechië, waar de ratificatie nog geen uitgemaakte zaak is. Zelfs in Duitsland is het Verdrag van Lissabon nog altijd niet geratificeerd, en wacht men op een belangrijk verdict van het Grondwettelijk Hof.

Ook de Belgische regering heeft pas op 19 maart de ratificatie van het Verdrag gepubliceerd in het Staatsblad. Dit onder druk van een verzoekschrift dat onder meer ikzelf indiende bij het Grondwettelijk Hof. Communautaire heisa achter gesloten deuren hield tot dan toe de publicatie tegen.

Pieter De Crem is de man zijn die zegt wat de regering denkt, en doet wat NATO en EU van de regering verwacht. Hij speelt dus niet zo maar cavalier seul. Alleen mag dat niet geweten zijn. En mag er daarover zeker geen echt debat op gang komen in volle kiesstrijd voor het Europees Parlement.

Raf Verbeke
Europees lijstrekker CAP