Studie over kost verkiezingsbeloftes bestaat niet

Inge Jooris30 mei 2009 – 09:23

Meer en meer werken media met vooropgezette ideeën. Laat ons maar zeggen: clichés. Een selecte schare hoofdredacteurs bepalen de agenda en passen dan het top-down managementsdenken toe op nieuwsgaring. De journalisten worden uitgestuurd om te zoeken naar bevestiging. Zo heb je natuurlijk altijd gelijk.

Een voorbeeldje. De vrt heeft een vermoeden dat de partijprogramma’s toch wel zeer veel geld kosten en dat het programma van Groen! misschien wel eens het duurst zou kunnen zijn. Ze contacteren enkele proffen en vragen of die dat eens willen nakijken. Sommigen zeggen terecht: neen, dat is onmogelijk. 2 proffen happen aarzelend toe, bestuderen de partijprogramma’s en besluiten dat ze onvoldoende harde feiten hebben om zich uit te spreken over de kostprijs van de partijprogramma’s.

Paul De Grauwe, een van de proffen die door de VRT werd aangesproken, verklaarde in een mail naar Groen! en de Standaard: “Ik begrijp niet hoe het nieuws dat er een studie zou bestaan in de ether is gestuurd. Er is zo geen studie. Mijn kritiek was dan ook dat partijen een concrete invulling moeten geven aan hun beloftes zodat een kostenberekening door derden mogelijk zou zijn.” Toch hield de VRT zich niet in om dan maar zonder wetenschappelijk bewijs haar eigen ideeën te lossen.

De media zijn de waakhond van de democratie. Allemaal goed en wel. Maar een waakhond die zichzelf opsluit en vanuit zijn kooi orders geeft om de eigen ideeën vorm te geven, is een gevaarlijke waakhond. Daar is niemand mee gediend. Noch de lezer, noch de maatschappij en op den duur ook de waakhond niet. Managementtechnieken kan je niet toepassen op nieuwsgaring. Nieuwsgaring doe je in het hart van de samenleving. Daarom dit warm pleidooi om journalisten en vooral de hoofdredacteurs opnieuw de straat op te sturen. Daar waar het echte leven gebeurt. Daar waar de waarheid is.

Inge Jooris is zesde opvolger lijst Europa voor Groen!

Wetenschap is duur maar kent geen duurte

Emmanuel Paulus, 30/05/2009 – 11:37

Duur is al geen wetenschappelijke bepaling.
Duur is een waarde bepaling zoals liefde, men kan er als wetenschapper zaken over meten zoals hoeveel kusjes of euros men uitgeeft, of men er veel kindjes mee maak of doodmaakt en zo meer. Maar de bepaling of iets liever of duurder is ligt daarbuiten.

Een actueel vb is bvb de sluiting van kerncentrales. Zijn miljarden mee gemoeid, miljarden die men nu gezellig over de grens laat vertrekken. En die men vroeg of laat moet betalen.
Struisvogel spelen kan dan veel minder duur zijn dan een milieustandpunt. De kostprijs van mensen, doden en zieken is dan ook voor veel variatie mogelijk. Van 0 tot bedragen die ondenkbaar zijn.

Een ander en meer oplosbaar probleem is dat partijprogrammas een hoop bedrog bevatten. Politici zijn steeds meer goochelaars met geld en verwant met de lucht-kapitalen van banken. Wat dat betekent hebben we de laatste maanden toch heel duidelijk gezien. Banken die op 1 dag een kwart van hun waarde verliezen terwijl er niets concreet plaatsvond, zelfs niet eens 1 slechte betalen. Maar zal hij die (bedenkelijke) creativiteit zijn grenzen waar men serieus over gaat.

Zoals de spoorweg die VLD-oplichter van dienst Luycks even uit zijn mouw schudt als tegengewicht voor een Lange Wapper. Kost veel meer zowel qua natuur als qua geld voor een lagere opbrengst. Dat zijn cijfers waar men geen kapitalen aan burelen moet voor betalen, welke men dan toch negeert, maar nu al zou kunnen bepalen.

informatiefraude

Jan Blommaert, 30/05/2009 – 12:01

Het voorbeeld van die 'studie' is een geval van informatiefraude. Handig gekozen bewoordingen zoals "twee professoren rekenden uit dat..." suggereren dat er een wetenschappelijk onderzoek is verricht, en dat de duurte van het Groen! programma derhalve "wetenschappelijk vaststaat". De professoren worden daarbij misbruikt, want zij worden als decor gebruikt voor een plat stuk verdraaid 'nieuws'; wetenschap wordt daarbij misbruikt, want het wordt voorgesteld als het scherm waarachter dat platte gejaag op 'nieuws' zich kan verschuilen. En Groen! wordt erbij misbruikt, want zij zien zich al twee dagen verplicht alle mogelijke onnozelheid te verkopen ter weerlegging van die zogenaamde studie. Het grootste slachtoffer is natuurlijk de nieuwsconfument, die, handig verpakt in allerhande belangrijk klinkende termen, journalistieke pulp, leugens en overdrijvingen over zich heen krijgt, onder de noemer van 'informatie'. Verkiezingsperioden zijn in dat opzicht vreselijke tijden...

Terzijde: hoorde iemand deze week het Radio1 interview tussen Siegfried Bracke en Peter Mertens? Het duurde ongeveer vijf minuten. Van die minuten spendeerde Bracke de eerste helft aan een antwoord op de vraag 'bent U communist?' (gevolg door, uiteraard, dingen zoals: 'begrijpt U dat mensen van communisme niks willen weten?'). Dan ging hij over op een vraag over Stalin, om vervolgens de vraag te stellen hoe Mertens stond tegenover democratie. Geen enkele vraag ging over de standpunten van de PVDA+. In het zelfde programma mochten Tommelein en De Decker rustig freewheelen over hun verkiezingsbeloften. Niemand stelde De Decker de vraag: 'bent U fascist'?

Ergens vind ik het wel

Steven Frans, 31/05/2009 – 16:44

Ergens vind ik het wel begrijpelijk dat de PVDA zo'n vragen voor de voeten krijgt geworpen en misschien is het ook wel goed dat Peter Mertens er eens (in mijn ogen redelijk goed) op kon antwoorden.