"De meeste moorden op vrouwen vinden plaats tijdens de scheiding"

Victoria19 juni 2009 – 10:39

Interview met de verantwoordelijke Vrouwenrechten
Françoise Gillette, Amnesty International (Franstalige afdeling)

Naar aanleiding van de moord binnen het huwelijk in Gent, heeft Indymedia gesproken met Françoise Gillette van Amnesty International om de vooruitgang m.b.t. de preventie van geweldpleging tegen vrouwen na te gaan.

Hoe wordt de hulp aan slachtoffers van partnergeweld in België opgevolgd?

De bevoegdheden in deze materie worden verdeeld over elk overheidsniveau, maar een nationaal actieplan is in voege sinds 2006. De “nultolerantie” maatregelen zijn ingesteld, maar sinds enige tijd voelen we dat dingen wat gemakkelijker op hun beloop worden gelaten.

Wat houdt het « nultolerantie » actie plan in?

Dat op alle niveaus - de politie, de magistraten, de diensten voor slachtofferhulp - er een nultolerantie van kracht is. Het slachtoffer dient geen klacht in te dienen, want vaak durven de slachtoffers dit niet uit vrees, om economische of affectieve redenen. Maar met het actieplan worden de diensten aangemaand om de feiten te noteren. De politie is verplicht om de informatie onder een specifieke code te noteren en een inspecteur dient de zaak op te volgen. Spijtig bestaat er geen controle of evaluatie op dit niveau.

Het slachtoffer in Gent had haar man verlaten. Welke zijn de beschermingsmaatregelen de getroffen worden in het kader van partnergeweld?

We hebben in het verleden opgemerkt dat de bescherming van het slachtoffer het meest cruciaal is wanneer ze beslist haar echtgenoot te verlaten. De meeste moorden tegen vrouwen vinden tijdens die kritieke periode, kort na de scheiding, plaats.

U heeft een publieke opinieonderzoek gedaan in 2005, maar bestaat er een onderzoek over het aantal slachtoffers binnen partnergeweld in België?

Neen, we hebben geen exacte cijfers. Meer dan 10 jaar geleden heeft Miet Smet een onderzoek aan de universiteit van Limburg besteld, maar sindsdien werd er geen onderzoek meer verricht, ondanks de vele voorstellen en projecten die werden voorgedragen.

Op welke wijze worden slachtoffers geïnformeerd over hun rechten in een dergelijke situatie?

Normaal zijn het de politiediensten en magistraten die hen de nodige inlichtingen verschaffen. Amnesty zal de overheid over dit onderwerp blijven aanspreken. We hebben in 2 jaar tijd 1 miljoen brochures verdeeld in verschillende diensten, zoals het ONE, het OCMW, de urgentiediensten, zelfs in politiecommissariaten.
Onlangs hebben we 300.000 exemplaren van onze informatieve gids herdrukt. We vragen sinds enige tijd aan de overheid om een memorandum op te stellen. Er is een werkelijke nood aan informatie en controle.