Het ziet er in L'Aquila niet goed uit voor het klimaat. En wat doen de media? Blaming the victim!

De New York Times legt de schuld van meet af aan bij de ontwikkelingslanden van de G5. “The world’s biggest developing nations, led by China and India, refused Wednesday to commit to specific goals for slashing heat-trapping gases by 2050, undercutting the drive to build a global consensus by the end of this year to reverse the threat of climate change,” zo luidt de inleiding van het artikel Poorer Nations Reject a Target on Emission Cut.

Een compleet misleidende voorstelling van zaken: de arme landen zijn net misnoegd over het compleet gebrek aan concrete engagementen, op korte termijn, van de rijke landen (lees reactie Greenpeace).

Ook typisch: in latere paragrafen worden de argumenten van China en India wel min of meer correct weergegeven (kwestie dat je hoogopgeleide lezers met verantwoordelijke functies in het wereldsysteem toch min of meer deftig geïnformeerd zouden zijn). Maar de toon van de berichtgeving is gezet.

Bizar is ook het stuk dat De Standaard op haar website publiceert: “G8 en groeilanden akkoord over doelen klimaatbescherming.” Op het eerste zicht in tegenspraak met de inleiding van het bericht in de New York Times, maar vooral: een titel met relevantie nul (zeg ons liever waarover ze het niet eens zijn: de verdeling van de lasten).

En ook hier wordt de schuld bij de ontwikkelingslanden gelegd: zij zijn weigerachtig. Terwijl de G8-landen worden voorgesteld als de drijvende kracht achter de inspanningen om in december in Kopenhagen tot een 'nieuw ambitieus mondiaal klimaatverdrag' te komen.

Wat symbolisch wordt onderstreept door de electrische wagentjes waarmee de leiders in L'Aquila voor de camera worden aangevoerd.

Conclusie: de rijke landen willen de planeet redden, maar het Zuiden doet lastig.