OlivierHaemhouts27 juli 2009 – 00:49

Hoe hebben jullie mekaar gevonden?

Sami: “Onze band bestaat sinds 2002 en is een fusie van twee andere bands. Op een dag ging ik tanken aan de benzinepomp en ik zag een andere band met Marokkanen en Nederlanders en dan hebben we afgesproken om samen één goeie band te vormen. Wij hebben hetzelfde doel: Noord-Afrikaanse muziek brengen naar de Europeaan. De twee bands hebben toen afgesproken en de naam Kasba gecreëerd. Dat betekent de oude stad (medina) en is ook de naam van een fluit. De herders speelden die. ”

Eduard: “Via de bassist Dieter die al eerder bij Kasba speelde, ben ik er ookbij gekomen. Hij had gezegd: "Edouard, als we met blazers beginnen, bel ik je", en dat heeft die ook gedaan. Met Dieter had ik al met een Marokkaanse zanger gespeeld uit Amsterdam-West en samen festivals gedaan, Mundial en zo.

Hoe komt het dat jullie op het huwelijk van Maxima en Willem-Alexander hebben kunnen spelen?

Eduard: “Ik was daar toen nog niet bij.”
Sami: “Kijk, je speelt heel goed. Je werkt heel goed, netjes, je doet goede shows en serieus je best, kwamen er plots mensen naar je toe van "Ik ben organisator van een concert". Ze waren eigenlijk vreemdelingenpolitie. Ze kwamen kijken of we discipline haddden. Later zie ik die terug op het feest. "Hé, jullie zijn niet van een organisatie, jullie zijn politie." "Ja, wij wilden kijken of jullie ernstig waren."

Ze wilden weten of jullie niet gevaarlijk waren?

Sami: “Nee, niet gevaarlijk, maar ze wilden de ijver en vlijt van de band controleren. Onze oude gitarist kreeg dus telefoon: "Ik probeer Sami te bellen, maar hij pakt niet op, dus ik probeer jullie tweede nummer. Willen jullie spelen op de bruiloft van Maxima?" Onze gitarist denkt dat dit een grapje is van één of andere Marokkaan, en hij zegt "Hé, Sami, voor jou." Ik pak de telefoon over en ik hoor: "Hallo, ik ben Geert, willen jullie spelen voor Maxima?"
Ik zeg: "Nee, ik wil wel voor Hassan II spelen, of Mohammed VI, koning van Marokko." (gelach)

“Ik heb opgehangen. Ik was ervan overtuigd dat iemand ons in de maling wou nemen. Toen kreeg ik nog een keer telefoon: " Hebben jullie geen e-mail adres?" En dan kregen we dus een serieuze e-mail. Je gelooft het niet. Toen hebben wij keihard gerepeteerd met 53 dansers en buikdanseressen, en opgetreden in de Aren A, het stadium van Ajax. Veertig presidenten en leiders van verschillende landen waren er. We hebben luiers gekocht. Om niet in onze broek te doen.” (gelach)

Hoe waren de reacties?

Sami: “Zeer goed, sindsdien zijn wij pas echt gestart met Kasba. Veel postieve reacties. We waren echt blij dat we een goeie show hebben gegeven.”

(Dan ontmoetten Sami en Eduard enkele ouwe bekenden en wordt het interview even gestopt. Maar als we terug willen starten, is het de RTBf die hen inpalmt. Ondertussen wacht het Palestijnse Ramallah Underground op ons. Een uurtje later zet ik het gesprek met alleen Sami verder.)

Ben je op de foto geweest met Natacha Atlas?

Sami: “We hebben nog samen gespeeld in Tilburg en Paradiso, Amsterdam. Ik ken haar al lang.”

Jullie hebben met Kasba ook in Berkane opgetreden?

Sami: “Klopt, maar dat is lang geleden. Het grootste festival om te spelen is Mawazine.”

Jullie muziek is vrij eclectisch?

Sami: “Ja, dat is de moderne tijd. De fluiten zijn koperblazers geworden. Dat is onze muziek. In de zomer moet je soms een alternatief vinden maar dat lukt aardig. Beetje jazz, beetje blues. Ons eerste nummer was een mix van salsa, Afrikaans en Arabisch.”

In Marokko hebben jullie met een videoclip op nummer één gestaan?

Sami: “Ja, 6 maanden. We hebben meer succes in Marokko dan in Nederland. Zeker weten. Het is mijn vaderland en dat is een lekker gevoel. Ik kan daar niet meer op straat lopen. Ik ben een oude vent, maar ik heb daar nog succes. (lach) We zijn populair daar en in 2005 hebben we er meer dan 35 concerten gedaan en bij de Idols gespeeld. ”

Steunen jullie ook een goed doel zoals veel artiesten?

Sami:” We doen heel veel. Tegen armoede, ook toen met de tsunami, de aardbeving in Marokko, Joegoslavië. Voor het goede doel geven we van iedere nieuwe cd van 10 euro er vijf af. Wij hebben schijt aan nationaliteiten. Wij zijn moslims. Maar als er iets gebeurt in Israël helpen wij graag. Nu zijn we bij voorbeeld met de dertien muzikanten bezig een album 100% voor kinderen te maken. Voor het goeie doel.”

Jullie hebben op het Stay Close concert voor Theo van Gogh gespeeeld?

Sami: “Marokkaans excuus. Wij moesten laten zien dat er ook goede Marokkanen zijn. Ik wou eigenlijk niet spelen, ik hoef dat niet uit te leggen. Voor Theo van Gogh heb ik gespeeld, niet voor die Marokkaanse jongen. Dat doe ik niet meer. Als er nog eens iets gebeurt met moslims en Marokkanen, moet je mij niet meer roepen voor een concert te geven om te laten zien dat Marokkanen niet slecht zijn. Er bestaan ook slechte Belgen, slechte Nederlanders, slechte Amerikanen, ... “

In België is er Think of One: Belgen die Marokkaanse muzikanten zijn gaan halen uit Marokko, terwijl er zoveel bij ons zijn?

Sami: “Ja, ze hadden contact met ons moeten maken, een goeie combinatie is altijd welkom. Ik heb met Blöf een liedje gemaakt, Thé Lau van de Scène, vier liedjes met Paul de Leeuw. We zijn steeds bereid tot fusions.”

Ik zal zien wat ik kan doen, Sami. Beslama!