Mag het bij Indymedia ook iets lichter of mogen alleen ernstige artikelen op de blog? Laat het weten in een commentaar.

De kleine Minolta is prachtig afgewerkt en lijkt met zijn 560 gram, uit één stuk metaal te zijn gehouwen. Ik heb een gaaf exemplaar van de HI-MATIC E in handen. Ik bekijk hem nauwelijks, leg 5€ op de toonbank en ben voor het eerst eigenaar van een Minolta.

Dit toestel vertoont geen gebruikssporen.

De volautomatische camera is in 1973 op de markt gekomen. En zoals bijna alle toestellen uit deze periode is er geen echt alternatief voor de ondertussen verboden kwikbatterijen, waarop deze camera draaide.

Plaats voor 2 CR 1/3 N batterijeen

Ik plaats 2 Lithium CR 1/3 N batterijen die hebben ongeveer dezelfde afmetingen en kosten me iets meer dan het dubbele van de camera. ;-) Om de hogere spanning van deze batterijen te compenseren zet ik de gevoeligheid van de film één stop lager. De negatieven blijken zeer goed gedekt, de werkelijke ISO was voldoende geweest. Alleen bij opnamen met weinig licht lijkt het beter toch die stop over te belichten. Er staat geen on/off knop op de camera. Zodra er licht op de lichtmeter valt, verbruikt hij stroom. Om de batterijen te sparen is het aan te raden de dop zoveel mogelijk op de lens te houden. Op mijn tweede film vergeet ik het en fotografeer 6 maal de binnenkant van mijn lensdop. Hoe die foto’s eruitzien moet ik niet uitleggen.

Tabel voor flitsfotografie en hendel om automatisch of manueel te flitsen

Flitsen was in die periode nogal lastig. Je moest het richtgetal van je flitser delen door de afstand tot je onderwerp. De uitkomst was het in te stellen diafragma. Als je met een flitser met richtgetal 14 op 3,5 meter fotografeerde, dan moest je de camera instellen op 14/3,5= euh …. even nadenken 4 . Met het ‘Easy Flash’ systeem automatiseerde Minolta het flitsen. Met een ISO-100 film moet met dezelfde flash, de camera op B staan. Bij het instellen van de afstand wordt bij flitsen, automatisch het juiste diafragma ingesteld. Als de schakelaar op ‘Auto’ staat ontsteekt de flash alleen als er te weinig licht is. Op de stand ‘Manual’ ontsteekt de flitser altijd.

De 'Electro Control' geeft aan of de batterij nog voldoende spanning heeft.

Met het pinnetje aan de bovenkant van de flitsschoen ‘weet’ de Hi-Matic of er een flits op het toestel staat of niet.
Waarvoor het streepje tussen de 5m en oneindig op de afstandsschaal van de lens staat weet ik niet.

Aan de scharnier is een half vergane lichtpakking zichtbaar

Gebruikelijk bij deze toestellen van deze periode zijn de lichtpakkingen die moeten vervangen worden. Moeilijk is dat niet, het is gewoon een kwestie van doen. Dit is dan ook het enige dat bij deze camera na 36 jaar niet meer in orde was. Dit toestel ga ik nog gebruiken. Ik mis het instellen van het diafragma zoals bij de Yashica Electro. Daar staat tegenover dat de afwerking perfect is en ik de ergonomie van de Hi-Matic beter vind. In hetzelfde jaar 1973 bouwen Leica en Minolta samen de Leica CL Sommigen beweren dat beide camera’s hetzelfde objectief delen. Ze baseren zich op het magere gegeven dat beide lenzen met 6 glasdelen in 4 groepen zijn gebouwd. De Rokkor QC is een uitmuntend objectief en of de Summicron C hetzelfde objectief is of niet maakt hem niet beter of slechter. Minolta bewees met de Hi-Matics waartoe het in staat was.

Resultaten

Met fotogroep Brandpunt23 hebben we het S.M.A.K. in Gent bezocht. Voor mij een gelegenheid om mijn ‘nieuwe’ camera uit te proberen.

Een video-kunst opstelling in het museum.

Stellen dat we in een beeldcultuur leven is een open deur intrappen. Foto’s worden dikwijls als waarheid ervaren terwijl ze een subjectieve waarneming zijn. Ze helpen dichter bij de werkelijkheid en de waarheid te komen. Als fotograaf vond ik de inbreng van Carl De Keyzer in de tentoonstelling het interessantste.

Indrukwekkende panorama foto's in zijn 'Tableau de Guerre'

Deze foto’s zijn heel nauwkeurig, met oog voor detail en perfect van compositie opgebouwd. Op twee uitzonderingen (die de regel bevestigen) zijn ze alle volledig waterpas genomen. Volgens mij kan je een dergelijk controle alleen op statief bereiken. De Keyzer slaagt erin de beelden een dynamiek te geven, die je alleen van snapshots verwacht.

De zaal met 'Tableaux d'Histoire'

Aan de verhoudingen en kwaliteit te zien zijn de ‘Tableaux d’Histoire’ foto’s met een 6×7 camera gefotografeerd. Ook hier slaagt de fotograaf erin zijn beelden een dynamiek te geven die je met een dergelijke camera niet verwacht.

Zijn ‘Tableau Politique’ spraken me minder aan en daarom heb ik er ook geen foto van. Carl De Keyzer kiest voor elk project, duidelijk het volgens hem beste ‘gereedschap’ . Hij is een virtuoos met zijn camera’s en behoort tot de groten van de fotografie en als ik het voor het zeggen had, hing heel het S.M.A.K. vol met zijn beelden.

Meer foto’s genomen met de Minolta Hi-Matic E van 1973 vind je op http://fotogordon.wordpress.com/2009/08/22/een-wandeling-door-de-gentse-...

Reageer als je dergelijke blogposts niet ziet zitten of juist tof vindt.