david van peteghem16 oktober 2009 – 14:32

In een interview met GVA stelt Dedecker dat hij in tegenstelling tot zijn vorig boek ditmaal heeft gekozen voor de academische stijl. In andere kranten heeft men het over Dedeckers ‘doctoraatsthesis’ over migratie en de Islamitische bedreiging. Dedeckers nieuwe boek is echter allesbehalve een wetenschappelijke analyse te noemen. Een wetenschappelijke analyse veronderstelt immers ten eerste: het volgen van een bepaalde onderzoeksmethodologie en surtout het opstarten van een eigen empirisch onderzoek. Dedecker gaat echter niet zelf op onderzoek uit. In plaats daarvan baseert hij zich in zijn ‘onderbuikanalyse’ voortdurend op krantenknipsels. Geregeld blinkt de man daarbij uit in het niet vermelden van bronvermeldingen. Heel merkwaardig daarbij is Dedeckers kritiek op het gebruik van statistiek: “Statistieken worden gemanipuleerd om mensen te dwingen geen geloof te hechten aan wat ze met hun eigen ogen kunnen zien of aan den lijve ondervinden”. (p. 31)

Natuurlijk kan je met statistieken heel wat kanten op, maar het blijft een waardig en noodzakelijk onderdeel van wetenschappelijk onderzoek. Wat Dedecker eigenlijk wil gezegd krijgen is dat je louter met de ogen al sociologisch relevante uitspraken kan doen. Als je zoiets zegt op een examen wetenschapsfilosofie of wetenschappelijke onderzoeksmethodologie ben je meteen gebuisd. Niettemin lardeert Dedecker zijn betoog met een hele boel statistieken, meestal zonder bronvermeldingen.

Ten tweede: een wetenschapper mag zich ook niet bezondigen aan een literaire schrijfstijl die bolstaat van ronkende oneliners en waardegeladen oordelen. Ook daar houdt Dedecker geen rekening mee. Erger zelfs. LDD’er Mathias Danneels die het boek van een voorwoord heeft voorzien, vindt het zelfs kunnen dat Jean-Marie Dedecker kort door de bocht gaat. Dedecker gaat eigenlijk voortdurend kort door de bocht. Tegen 190 km/uur. Dedecker argumenteert niet, maar orakelt aan één stuk door. Het nieuwe boek van Dedecker heeft met andere woorden meer iets weg van een wilde demagogische analyse.

Ik beperk mij verder tot het toelichten van twee Dedeckeriaanse stellingen. (1) De Islamitische allochtonen hebben de Vlaamse cultuur afgepakt en vormen een bedreiging voor de verzorgingsstaat en (2) Dedecker wil dit probleem oplossen door enerzijds een strikt regularisatiebeleid van radicale integratie te voeren en anderzijds moeten we een voorbeeld nemen aan het sociaaleconomisch model van de Verenigde Staten. Dedeckers uitspraken over het probleem van migratie, zal ik in een ander artikel uitgebreid bespreken. Dedeckers al te dilettantische uitlatingen over ‘De Islam’ en religie laat ik om genoemde reden achterwege.

De allochtonen pakken ‘Onze Vlaamse cultuur’ af
Volgens Dedecker weigeren de ‘politieke linkse dhimmi’s’ moedwillig en uit schuldgevoel voor het koloniale verleden de problemen van hun ‘allochtone huurlingen’ in te zien en er iets aan te doen. De ‘linkse sinterklazen’ laten het zomaar toe dat de Vlaamse cultuur te grabbel wordt gegooid aan de allochtonen:

“Zowel echter in de grote steden als in de provincie heeft de Nederlander – net als de Vlaming – het gevoel dat hij wat hem vertrouwd, dierbaar en waardevol was, is kwijtgeraakt, dat het hem werd afgepakt. De buurtschool werd een concentratieschool. Waar vroeger een bakker, een slager en een kruidenier zaten, zitten nu de belwinkel, de nightshop en de wiettent met vzw-statuut. Op zondag is de kerk leeg, de garageboxmoskee zit op vrijdag vol. Het valt niet altijd mee deze opvallende wijzigingen in de meest nabije omgeving als een verrijking te blijven zien.” (pag. 9)

Dergelijke uitspraak kan je met gemak ook terug vinden in één van de teksten van het Vlaams Belang. De oh zo typische Vlaamse cultuur wordt geleidelijk aan overgenomen door de cultuur van de allochtonen. Alleen ziet Dedecker over het hoofd dat eerder de genadeloze marktlogica van het kapitalisme dan de allochtonen ervoor zorgde dat de bakker, de slager en vooral de kruidenier een haast uitstervend ras is. In plaats daarvan zijn er industriële bakkerijen gekomen, gaan we doorgaans vlees halen in de supermarkt en (op zondag) rennen we naar de contactGB’s die overal de plaats van de kruidenier hebben ingenomen. En de reden waarom allochtonen telefoonwinkels en nightshops openhouden (waar ‘wij’ overigens allen ook graag gebruik van maken), heeft meer iets te maken met het feit dat ze ook een eigen zaak willen of op onze arbeidsmarkt moeilijk werk vinden.

Dedecker laat, conform een extreemrechtse analyse uitschijnen dat allochtonen ‘onze’ cultuur afpakken en ‘onze’ economie overnemen en al met één voetstap in de Wetstraat staan. Dergelijke analyse is evenveel waard als te stellen dat buitenaardse wezens de menselijke beschaving hebben overgenomen. Dedecker komt nog minder nauwkeuriger over als hij zegt dat de kerken leeg zijn en moskees vollopen. Het ontgaat hem duidelijk dat zoals uit veel degelijk godsdienstwetenschappelijk en sociologisch onderzoek blijkt dat we in een postseculiere tijd leven. Niet alleen buiten het kleine West-Europa, maar ook hier zien er meer en meer allerhande religieuze bewegingen dan wel obscure sekten (terug) het licht.

Migranten, vluchtelingen en allochtonen bedreigen de verzorgingsstaat
Het grootste gevaar is dat volgens Dedecker migranten, vluchtelingen en allochtonen onze teerbeminde verzorgingsstaat langs alle kanten bedreigen. Ze zijn volgens Dedecker arme, laagopgeleide zo niet achterlijke profiteurs die ‘onze’ verzorgingstaat uithollen. Ze willen niet werken, maar in de plaats daarvan profiteren ze van ons sociaal zekerheidsstelsel. Het feit dat er op het dramatische af zoveel werkloosheid en armoede voorkomt bij allochtonen hebben ze aldus Dedecker zelf gezocht. Erger nog: steunend op een onderzoek van Geert Noels zegt Dedecker dat de migranten zelfs voor een stuk de oorzaak zijn dat het BBP in ons land niet stijgt. Een nog andere straffe uitspraak van Dedecker op economisch vlak en allochtonen is dat ‘echte Vlamingen’ bepaalde banen niet meer willen doen, niet omdat het vuile banen zijn, maar omdat het banen zijn met een laag loon. En die lage lonen zijn de schuld van de allochtonen want hun aanwezigheid op ‘onze arbeidsmarkt’ zorgt voor een neerwaartse spiraal op de lonen.(p.70). Ten slotte gaat Dedecker helemaal kort door de bocht als hij stelt dat het zogenaamde BHV probleem voor een stuk te wijten is aan allochtonen. Franstalige Brusselaars verhuizen naar Brusselse randgemeenten om de allochtone gettowijken in Molenbeek of Anderlecht te ontvluchten.

Waarom zijn volgens Dedecker migranten, vluchtelingen en allochtonen profiteurs? Waarom leven ze liever van de sociale zekerheid in plaats van te werken? Waarom leven ze in moedwillig in armoede en zijn ze niet- of laagopgeleid of zelfs volledig achterlijk? Dedecker zegt, zich baserend op een Amerikaans onderzoek (zonder bronvermelding) het volgende daarover: “De verschillen hebben niets te maken met sociaaleconomische omstandigheden, etniciteit, lombrosiaanse schedelmetingen of vooroordelen, maar wel alles met opvoeding, normen en waarden en de aard van materiële bezittingen.” (pag. 35). Alleen al het gegeven dat Dedecker nalaat een bronvermelding te geven, maakt deze uitspraak dubieus. Maar verontrustender is dat Dedecker met dergelijke uitspraak er in slaagt de dans van een racistisch gestemde analyse te ontspringen. De problemen hebben aldus Dedecker niets te maken met lombrosiaanse schedelmetingen, etniciteit of ras.

Wat Dedecker hier wel zegt, past in het dominante beschavingsdiscours dat tegenwoordig door alsmaar meer politici, beleidmakers en intellectuelen graag wordt gevoerd. De oorzaak van het probleem is cultureel. Wij moeten het ‘achterlijke tuig’ beschaving bijbrengen door ‘onze waarden en normen’ aan hen op te leggen. Dat de sociaaleconomische positie van de allochtonen in onze samenleving de voornaamste oorzaak is van hun achterstelling, daar zwijgt de libertarische verdediger van het kapitalisme in alle stilte over. Verder blijkt Dedecker ook niet te beseffen dat migratie geen typisch Europees probleem is. Volgens een recent rapport van UNDP komt nog geen 30 procent van de migranten naar een rijker land. Bovendien krijgt Europa met meer Europese migranten of zelfs rijke migranten te maken, dan met migranten die afkomstig zijn Afrikaanse landen of Arabische landen. Migratie hoeft ook geen probleem te zijn, als er een duidelijk beleid tegenover staat en als men beseft dat menselijke vrijheid ook inhoudt dat mensen mogen wonen waar ze willen. Voor Dedecker staat migratie echter gelijk met het importeren van moslims en armoede.

De oplossing: kijk naar het Amerika van Barack Obama
Net nu om de dans van racistisch gestemde analyse te ontspringen, doet Dedecker er alles aan om niet te laten uitschijnen dat hij migranten, vluchtelingen, en allochtonen onophoudelijk stigmatiseert, vernedert en criminaliseert. Dedecker richt weliswaar zijn pijlen ook op allochtonen zonder Islamitische achtergrond, maar keer op keer lijkt het probleem zich hoofdzakelijk te situeren bij allochtonen met Islamitische achtergrond. Dedeckers vertoog verschilt niet echt meer van het discours van Vlaams Belang.

Niettemin is voor Dedecker iedereen welkom op voorwaarde dat ze niet naar hier komen ‘om te zijn’, en om te profiteren van ‘onze’ verzorgingsstaat en daarbij hun voeten vierkant te vegen aan de ‘universele’ waarden en normen van de democratische Vlaming. Ze zijn alleen welkom om te komen studeren en te werken, maar ze mogen zeker hun hoe dan ook achterlijke en gevaarlijke Islamitische religie niet meenemen, laat staan dat ze hun familie laten overkomen en hun bruid of bruidegom importeren.

De voorwaarde tot dergelijk regularisatiebeleid bestaat volgens Dedecker erin dat het een strikt beleid moet zijn en ervoor zorgen dat de migrant… een volwaardige goed opgevoede, democratisch ingestelde hardwerkende allochtoon wordt. Een open samenleving moet volgens Dedecker kunnen. Hij stelt er wel een onderdrukkend integratiebeleid tegenover. Als ideaal kijkt hij daarbij op naar het Amerikaanse model.

Volgens Dedecker weten de migranten zich in Amerika perfect te integreren omdat ze patriottistisch worden: ‘Wie immers niet voor Amerika kiest, valt uit de boot.(p.15)’ Ze worden daar met andere woorden niet ingepamperd, maar moeten zich zelfredzaam leren gedragen. Ze vinden er snel werk omdat de arbeidsmarkt daar niet zo gereguleerd is als bij ons. En in de politiek kunnen ze ook waardige en hoge posities bereiken. Het is dankzij deze openheid dat Barack Obama aan de macht kon komen.

Het feit dat de ultraliberale Dedecker opkijkt naar het Amerikaans sociaaleconomisch model hoeft niet te verwonderen. Het is alleen merkwaardig vast te stellen dat Dedecker in alle talen zwijgt over de talloze sociaaleconomische problemen van werkloosheid, armoede en uitsluiting in de VS. Het Amerikaans sociaaleconomisch model beschikt amper over de sociale vangnetten waarover het Belgische model van een verzorgingstaat beschikt.

Nog merkwaardiger is dat Dedecker enerzijds de Belgische verzorgingsstaat bedreigd ziet worden door het zogenaamde grenzeloze profitariaat van allochtonen, migranten en vluchtelingen, en anderzijds conform zijn ophemeling van het Amerikaans sociaaleconomisch model de verzorgingstaat wil afbreken. We mogen immers niet vergeten dat de consequenties van Dedeckers eigen sociaaleconomisch programma – in de naam van zelfredzaamheid – gelijkgesteld kunnen worden met een ontmanteling van de verzorgingstaat. Dedecker wil het sociale zekerheidsstelsel kapotmaken door het enerzijds het drukken van werkgeversbijdragen en werknemersbijdragen en anderzijds de macht van de vakbonden terug te dringen.

In de plaats daarvan wil hij de werkende klasse dwingen tot het nemen van allerhande privéverzekeringen voor pensioen, werkloosheid en gezondheidszorg. Dedecker hanteert uit louter electoraal voordeel een dubbele moraal waar uiteindelijk heel de werkende klasse onder zal lijden. Hij verdedigt namelijk enerzijds de verworvenheden van de verzorgingsstaat omdat de allochtonen, migranten en vluchtelingen die uithollen, anderzijds wil hij met allerhande asociale maatregelen de verzorgingsstaat afbreken. Volgen wie volgen kan!

Dedeckers boek is geen vruchtbare bijdrage tot het debat
Er valt nog heel wat te zeggen over Dedeckers onzorgvuldige redeneringen, stigmatiseringen of beter het ronduit vernederen ( een eufemisme voor ontmenselijken) van allochtonen, migranten en vluchtelingen. Dedeckers analyse sluit heel goed aan op de analyses van extreemrechts en al de beschavingsideologen die aansturen op een frontale botsing der beschavingen. Dedeckers analyse is eigenlijk allesbehalve origineel te noemen; het is enkel geschreven om er electoraal voordeel uit te trekken.

Als morgen de boeddhisten of wat dan ook het maatschappelijk probleem schijnen te vormen, zal de opportunist Dedecker een boek schrijven over dat probleem. Het moge dan ook duidelijk zijn dat het niet verstandig is Dedeckers standpunten op te nemen in het debat over de Islam, laat staan in het sociaaleconomisch debat dat dringend gevoerd moet worden. We kunnen het niet toelaten dat Dedeckers blinddoek onze blinddoek moet worden.