christophe18 oktober 2009 – 23:41

“Na vier jaar werken begint het nu pas tot ons door te dringen wat dit allemaal heeft teweeggebracht. Deze uitslag is een keerpunt voor Vlaanderen. Nu moet men beseffen dat we op een andere manier aan projecten moeten werken. Niet meer van bovenaf, maar samen met alle betrokkenen van onderuit. Vlaanderen moet een kenniseconomie zijn, zegt men. Maar een kenniseconomie die aan de burgers zegt dat ze zich niet mogen moeien met het beleid is toch het domste dat er is.”

Anderhalf jaar geleden zat het dossier volledig vast. StRaten-generaal zat met de handen in het haar. Wat is er in die tijd gebeurd?

“Wim Van Hees werd zeer boos toen hij zag hoe wij behandeld werden. Ik heb mij daar nooit zo druk over gemaakt omdat ik wist dat we daar door moesten. Want net daardoor konden wij in kaart brengen hoe in Vlaanderen dossiers tot stand komen en hoe de burger daarin buitenspel wordt gezet.”

“Toen we naar het parlement trokken kregen politici het verbod om naar ons te komen luisteren. Een parlementslid heeft toen gezegd: als ze 15.000 handtekeningen verzamelen, wil ik naar hen luisteren. Dat kan ik, zei Van Hees toen. En dat was het begin van die hele beweging en nu staan we hier.”

Wat moet er nu gebeuren?

“Wij moeten nu een donkere bladzijde omdraaien en morgen opnieuw beginnen werken aan een oplossing voor de mobiliteit in Antwerpen, maar dan op een constructieve manier en met iedereen die aan hetzelfde zeel trekt. En dan gaan we er uit geraken, daar ben ik van overtuigd.”

De voorstanders van het viaduct lijken niet meteen van plan om te ontwapenen.

“Dat zijn mensen die werken volgens principes die niet thuishoren in onze democratische samenleving. Ofwel passen ze zich aan, ofwel laten ze het roer over aan mensen die dat wel kunnen.”