David Dessers21 december 2009 – 00:20

Wat ging je doen in Kopenhagen?

Deirdre: “Iedereen wist dat Kopenhagen een uitgelezen kans vormde om echt werk te maken van een doeltreffend klimaatbeleid. Anderzijds zaten vele activisten en mensen uit het Zuiden met de schrik dat het klimaatakkoord te sterk gefocust zou zijn op neoliberale, marktgebaseerde oplossingen, dat het de machtsverhoudingen in de wereld zou versterken en daardoor enkel voordelig zou zijn voor grote bedrijven. Daarom besloten we om op woensdag 16 december een alternatieve top te organiseren in het congrescentrum, niet enkel met activisten maar ook met vertegenwoordigers van officiële delegaties die het oneens waren met de gang van zaken. Het plan bestond erin om met verschillende blokken naar het congrescentrum op te trekken, ikzelf maakte deel uit van het fietsersblok. Toen we in de buurt van het congrescentrum aankwamen, liep het echter meteen mis.”

Je werd onmiddellijk aangehouden door de Deense politie?

Deirdre: “Redelijk snel stopte naast onze groep een overvalwagen. Uiteraard probeerden we nog vlug weg te fietsen, maar dat lukte niet. We werden hardhandig van onze fiets geplukt. De eigenlijke actie was op dat moment nog niet eens van start gegaan. Vervolgens werden we met een grote arrestantenbus afgevoerd naar de gevangenis. Op die bus zaten ook twee activisten die zwaar gewond waren, samen met het medische team dat hen wilde verzorgen. Toen we voorstelden om een dokter te bellen, lachten de agenten ons in ons gezicht uit. En dat was nog maar het begin van de provocaties. In de gevangenis werden we opgesloten in ijzeren kooien, van pakweg twee bij drie meter. Aan het einde van de dag zaten we per tien in een kooi.”

Hoe lang hebben ze je daar gehouden?

Deirdre: “Uiteindelijk hebben we daar tien uur vastgezeten. Toen we na zeven volle uren nog steeds geen enkele info hadden gekregen en ook niets om te eten, liep het behoorlijk uit de hand. De activisten begonnen te roepen en te duwen tegen de kooien. Onmiddellijk verscheen er vanuit verschillende hoeken oproerpolitie, die de activisten bestookte met traangas. Je kan je wel voorstellen wat dat betekent in een gesloten ruimte. Iedereen begon te hoesten en sommigen kampten met ademhalingsproblemen. Vervolgens kregen we wat water om te drinken, al moest je daarvoor je hoofd door de kooi steken en aan een rietje zuigen.”

Uiteindelijk hebben ze jullie gewoon laten gaan?

Deirdre: “Dat kon ook moeilijk anders, gezien de agenten zelf beweerden dat we op zich niets verkeerd hadden gedaan maar dat ze “ons wilden beschermen tegen onszelf”. Enkelen van de mede-arrestanten werden tijdens het tumult er wel uitgelicht en naar een echte gevangenis afgevoerd. Velen van hen zitten daar nog steeds vast. Een jonge Vlaamse JNM’er werd op vrijdag 18 december per vliegtuig gedeporteerd naar ons land. En dat terwijl hij met twee vrienden per Go-Car naar Kopenhagen was gereden. Men zal trachten zijn repatriatiekosten op hem te verhalen.

Voor jou de laatste keer dat je nog durft actie te voeren?

Deirdre: “Uiteindelijk heeft deze ervaring mij nog meer overtuigd dat actievoeren nu meer dan ooit noodzakelijk is. Het feit dat de top op niets is uitgedraaid, maakt dat we allicht vrij snel opnieuw in actie zullen komen. Het gaat immers om de toekomst van onze planeet, onze kinderen en kleinkinderen. Ik hoop dat we ook in Leuven van start kunnen gaan met een lokale klimaatactiegroep.