Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

De gemediatiseerde dictatuur van caritas

De gemediatiseerde dictatuur van caritas

Terwijl de andersglobalistische en andere sociale bewegingen zoals de vakbonden reeds tien jaar proberen om de groeiende kloof tussen rijk en arm op de wereld te verminderen via strijdpunten zoals de Tobintaks, Financiële Transactie Taks, fair trade en volledige schuldkwijting proberen allerlei rijke weldoeners en popzangers ondersteund door de verpletterende entertainment machine van vooral de visuele media deze strijd tegen de armoede, uitbuiting en sociale ongelijkheid te dempen in een bad van sentimentele caritas.

Voor de eindejaarsfeesten werd in Vlaanderen alles beheerst door de “Music for Life” kampanje die als een pletwals elk debat over structurele veranderingen onmogelijk maakte. (en het is altijd meegenomen als citymarketing)

Hoe meer lol aan het glazen huis hoe meer geld voor malaria. The dj saved my life. Meedoen is inderdaad belangrijker dan winnen. Wie niet mee is, is ook niet gezien.

Alleen door mee te doen schaarde men zich bij de goede mensen. De mensen van goede wil. Door de dominantie van de media is het in zulke tijden onmogelijk om kritisch aan het woord te komen.

Er wordt geen woord vuil gemaakt aan de economische almacht van de medicijnenmultinationals die bepalen wie op de wereld toegang krijgt tot bepaalde medicijnen en wie niet, wie blijft leven en wie niet.

Voor de steunacties voor Haïti beleven we nogmaals hetzelfde: een leuke avond gelardeerd vol BV’s, inspelend op de sentimenten van het grootste deel van de bevolking. Niet nadenken, gewoon geld storten.

Elke sociale strijd wordt op die manier herleid tot charitatief engagement.

Natuurlijk is het prachtig dat zoveel mensen hun hart laten spreken, en natuurlijk verschaffen deze acties vooral een saamhorigheidsgevoel, een gemeenschapsgevoel, een bindend element dat mensen samenbrengt.

Daar is op zichzelf niets tegen.

Er valt aan de mensen die geven ook niets te verwijten.

Maar het is even schrijnend om te moeten beseffen dat de toekomst van de armsten op de planeet in handen ligt van de entertainmentindustrie.

Dat de toekomst van uw en hun kinderen, of ze medische verzorging, medicijnen, onderwijs zullen krijgen, in handen ligt van het draaien van genoeg plaatjes of het feit of het 1212 lied van Natalia en Gabriel Rios een hit wordt of niet.

Deze gemediatiseerde dictatuur van het charitatieve engagement brengt echter geen fundamentele zoden aan de dijk.

Omdat het structureel geen enkele verandering wil en wenst aan te brengen in de onrechtvaardige sociale verhoudingen in de wereld.

Het invoeren van een mondiale Tobintaks of een Financiële Transactie Taks maakt een fiscale herverdeling mogelijk van rijk naar arm.

Rechtvaardige handel, dus niet het recht van de sterkste hetgeen wij de vrije markt of liberalisering van de wereldhandel noemen, zal bijdragen aan de mogelijkheden van volkeren in het Zuiden om hun eigen lot en toekomst in eigen handen te nemen en stabiele samenlevingen op te bouwen.

Nu vernietigen we onder het mom van globalisering waardoor ze gedwongen worden te liberaliseren en te privatiseren, waardoor vooral de zwakkeren steeds minder toegang hebben tot kollektieve publieke voorzieningen zoals onderwijs, cultuur en gezondheidszorg.

Dan schreeuwen we in koor, met als leidende kapelmeester Karel De Gucht, moord en brand over “onbekwaamheid” en “corruptie” en enkele keren per jaar dompelen we ons onder in een kollektieve roes van charitatief engagement waarna we overgaan tot de orde van de dag.

Natuurlijk zullen NGO’s met deze gelden zoveel mogelijk mensen proberen redden, onderdak bieden, noodhulp, dringende medische verzorging.

Maar intussen kan een land als Haïti haar eigen bevolking niet meer voeden want de lokale markten en dus kleine boeren worden vernietigd door de dumping van goedkope Amerikaanse rijst. Horen we Obama daar iets over zeggen? Over de uitbuiting in de “sweatshops” vooral gepromoot door de democraat Clinton geen woord.

Eerst Haïti decennialang plunderen en dan met een beschuldigende vinger naar een onbestaande overheid wijzen.

Indien we echte “bridges over troubled water” willen bouwen en de ontwikkelingslanden kansen geven om zichzelf uit het moeras te trekken moet de sociaal-economische structuur van de wereldhandel veranderen.

Echte “change” dus.

Maar daar liggen de media en de entertainmentindustrie niet wakker van.

Of misschien juist wel?

En weten we intussen al hoeveel CEO’s en bankdirecteurs hun bonussen hebben afgestaan aan 1212?

Misschien een idee voor een wervelende televisieshow: “Bonussen voor Haïti”?

Maar dat is weer een heel ander debat. Of toch niet?

Intussen worden de werknemers van Opel Antwerpen in naam van de winstmaximalisatie van de aandeelhouders zonder pardon op het asfalt gegooid.

Want zowel in Haïti als in Antwerpen is het brutale kapitalisme baas.

En we gaan dit niet stoppen door entertainment en caritas.

Maar alleen door solidariteit en strijd. Door solidaire strijd.

Omdat een andere wereld mogelijk is,

Eric Goeman

Woordvoerder Attac Vlaanderen

Mooizo

Wat ik dacht, maar niet zo gevat zou kunnen verwoorden. Good job.

Opel Belgium maakte vorig jaar trouwens 3.4 miljoen winst.

Interessant opiniestuk.

Interessant opiniestuk. Er zit veel waarheid in. Massamedia zien enkel het moment en hebben maar een beperkt beeld van de geschiedenis of de toekomst. Er wordt een virtueel 'hier en nu' gecreëerd, maar de context ontbreekt.

Daarmee wil ik niet zeggen dat noodhulp niet nodig is. Op de website van Indymedia.be staat naast dit opiniestuk het logo van de 1212-actie. Noodhulp is nodig, maar als het alleen maar bij noodhulp blijft, dan is het cynisch. Er is veel meer nodig dan pleisters op de diepe wonden van extreme armoede.

inderdaad

zeer goed en moedig verwoord
Al die glazen huizen en andere acties dienen gewoon om de mensen af te leiden van het de ware en structurele oorzaken.Tergelijkertijd wordt met het ingezamelde geld weer enkele eigen reclamebureaus en andere bedrijven gespekt voor de goederen en andere prullaria die moeten geleverd worden.Eigenlijk is het subliem gevonden maar allesbehalve etisch.
liefdadigheid is geen rechtvaardigheid!

de goede bedoelingen van goede doelen

Ik denk dat 'Music for Life' en gelijkaardige initiatieven met veel goede bedoelingen zijn ontstaan, maar intussen is er geen kritische zelfreflectie meer, deze trein rijdt zonder remmen en bijna is het hopen dat er volgend jaar nog een probleem zal zijn dat de moeite waard is om er een week lang alle media-aandacht aan te besteden. Stel je voor, een kerstmis zonder 'Music for Life' dat zou toch niet echt meer kerstmis zijn? De grote stucturele wereldproblemen zullen even moeten wachten, in december 2010 pakken we hetvolgende deelprobleempje aan, beloofd!

Als ik nu te cynisch ben, dan is het maar om te confronteren met de waarheid. Laat je hart spreken, maar neem niet met de éne hand het tiendubbele van wat je met de andere geeft!

1212

Ik ben het eens met het punt dat jullie willen maken.
Toch een bepeinzing over 't volgende:

'Natuurlijk zullen NGO’s met deze gelden zoveel mogelijk mensen proberen redden, onderdak bieden, noodhulp, dringende medische verzorging.'

Zo blind vertrouwen dat 'deze 1212 gelden' inderdaad terechtkomen getuigt van een beetje geheugenverlies. Herinner jullie de controverse en kritieken na de vorige 1212 actie (tsunami) in verband met de bestedingstransparantie ? Welk lid van het consortium toen heeft hoeveel gekregen en hoe besteed?
Tot op heden kent geen enkele donateur het antwoord hierop.

Een ander verhaal is dat van AZG,geen consortiumlid toen en ook vandaag gelukkig niet: die communiceerden op een bepaald ogenblik in alle media dat ze voldoende giften ontvangen hadden om de tsunami hulpverlening te lenigen en dat de giften vanaf dan voor andere projecten gebruikt zouden worden. Sterk, nooit eerder zoiets gehoord, van transparantie gesproken !

merci, Eric Goeman en Attac

Want je raakt hier de kern van de zaak. Want datgene waar de meerderheid van de mensen onder druk van de mediatisering achternalopen (Music for Life, 1212 ..) is dikwijls meer aan de hand. En dat heeft u treffend neergepent. waarvoor dank.

Zeer graag meer van deze -aan de fundamenten rakende - opiniestukken van de hand van Attac.

't allerbeste

Waar te beginnen

Dit artikel trekt nu eens werkelijk op niets.

-De tobintaks is op z'n best een nuttig beleidsmiddel tegen geldspeculatie en kan in de toekomst inderdaad wel ergens een VN-kas steunen, maar heeft voor de rest helemaal niets te maken met Haïti. De reden waarom deze in het artikel voorkomt is me vreemd, behalve dan dat het een strijdpunt van de auteur is die dit er snel even bijsleurt.

-De toekomst van de derde wereld ligt helemaal niet in de handen van de entertainement industrie. Vele mensen zijn geëngageerd of er zich rampen voordoen of niet. Ook regeringen hebben reeds langdurige hulp beloofd.

-Waarom wordt er bij deze niet eens geschreven over het menselijke gelaat van bedrijven als reactie op de ramp? Ik zag bedragen tot €200 000 beloofd worden. Jullie blijkbaar niet. Of zijn bedrijven de incarnatie van het kwaad wat ze ook doen? "Daar is op zich niets tegen" is het meest positieve dat hier te lezen valt, terwijl miljoenen mensen die in hun leven nog geen Haïtiaan gezien hebben en er nooit geweest zijn toch onmiddellijk doneren. Dit is echt medeleven. Het is er voor de slachtoffers van de tsunami, het is er voor slachtoffers van malaria en het is er nu voor Haïti. Het enige probleem is blijkbaar dat alles niet gebeurt binnen een bepaald ideologisch kader.

-Waarom fantaseert de auteur over het geld van bankdirecteurs en laat hij de bankdirecteurs niet zoals alle anderen de ramp berouwen en naar hun kunnen vrijwillig doneren. Of denkt u dat alle bankdirecteurs onmensen zijn?

-Kijkt u trouwens eens na hoeveel mensen kapitalisme en globalisering, die in dit artikel zo wordt verguisd, al uit de armoede geholpen heeft. Ongeveer een half miljard in China alleen. Trouwens, indien een bedrijf als Opel zijn productie van Antwerpen naar Zuid-Korea verhuist, dan is dit een herverdeling van rijk naar arm. Maar ik durf wedden dat de auteur van het artikel er alles aan zou doen een mogelijke kapitaalstroom naar Azië te stoppen indien het in België sluitende fabrieken betekent.

Bob trapt blijkbaar in deze

Bob trapt blijkbaar in deze schijnoperaties van bedrijven en regeringen. €200.000 (beloven???) betekent voor veel bedrijven minder dan wat €5 voor bepaalde gezinnen betekent, ja ook Belgische gezinnen. En totnogtoe bestaat er slechts één bank in België waarbij je zeker bent dat je geld belegd wordt in 'eerlijke' projecten. De overige banken kunnen je niet garanderen dat de projecten die zij met joúw geld steunen, onze planeet niet verder sociaal of ecologisch naar de vaantjes helpen. Dus de eenmalige en ad hoc steun aan dergelijke campagnes vanwege bankdirecteurs zou nogal hypocriet zijn (wat uiteraard niet wegneemt dat het niet welkom is, ook de ontvangers mogen op dat moment wat hypocriet zijn...). En de eerste regering die van plan is maatregelen te nemen en ondersteunen die de problemen in ontwikkelingslanden structureel zouden aanpakken, moet echt wel nog geboren worden.
Tenzij Bob het heeft over een nieuwsoortige 'langdurige hulp' dan de hulp die we al lang kennen, dan begrijp ik niet zo goed hoe hij de hoop bij 'de regeringen' kan leggen.
Bob kent duídelijk weinig echt geëngageerde mensen want elk van die écht geëngageerde mensen - mensen die niet van achter hun televisie of radio geëngageerd zijn, waarvan velen werk kunnen leveren dankzij die hulp van de regereringen - zij weten dat hún werk, hoe zinvol ook, onmogelijk de problemen bij de wortel verandert en zal veranderen.
En indien er écht wel al een half miljard mensen zouden baat gehad hebben bij de economische globalisering, wat ik ten zeerste betwijfel, dan is het nogal onmenselijk dit als een positief effect te zien en het feit dat door ditzelfde proces minstens evenveel mensen armer geworden zijn te negeren. Dat is doen zoals Tatcher destijds: bewijzen dat de economie erop vooruit gegaan is door te showen met de stijging van het aantal mensen die eigenaar geworden zijn van een huis terwijl die eigenaars voor de rest van hun leven geen nagel hebben om ... doordat ze hun lening bij de bank met moeite kunnen terugbetalen.
Jammer dat Bob zich ook laat misleiden door Tatcher.

Interessant artikel! Maar

Interessant artikel!
Maar wat kunnen we dan wel doen, dingen die wel iets veranderen?
Wij doen nu met onze klas een soepactie voor Haïti net zoals we voor music for life hebben gedaan, ookal komt het geld misschien niet aan, het is beter dan niks geven zeker? Het kan altijd wel één persoon daar iets gelukkiger maken ...

Tatcher

De één sleurt er Tobin bij, de ander Tatcher. Ik dacht dat het om Haïti ging en hoe men kan helpen. Nergens stel ik dat globalisering en liberalisering geen negatieve effecten hebben, dat de invloed van neoklassieke economen als Barro op internationale financiële instellingen geen gevaren inhoudt, dat ik van Tatcher houd als van m'n moeder, dat ik geen problemen heb met het investeren in wapenproducenten,...

Het verschil ligt in de reactie op deze problemen. De extreem-linkse reactie is -als ik even mag veralgemenen- om regeringen, bedrijven en banken als moreel corrupt af te schilderen en een nieuw systeem van economische democratie te promoten. Mijn reactie is om elk probleem specifiek te benaderen. Dit is belangrijk omdat door het zich blindstaren op negatieve gevolgen soms de positieve over het hoofd worden gezien. Ik herinner me bv. dat tijdens één van de eerste jaren van de Chinese privatiseringen 13 miljoen jobs verloren gingen (dit was het verdwijnen van de 'verborgen werkloosheid' in heel wat verlieslatende staatsbedrijven), hetzelfde jaar werden echter 12 miljoen nieuwe jobs gecreëerd in winstmakende bedrijven die ipv subsidies te ontvangen en de staatkas te legen, winst maken en bijdragen tot de staatskas. Als je dan solidair met de ontslagen arbeiders aan de poorten gaat staan, dan sta je uiteindelijk in de weg van groei en vooruitgang en steun je het bankroet van een staat. (Vergelijk dit aub niet met Inbev waar de vakbonden groot gelijk hadden, aangezien het daar om een winstgevend bedrijf gaat dat net een concurrent had overgenomen.) M.a.w. flexibiliteit en mobiliteit zijn een cruciaal onderdeel van elke groeiende economie. Soms is het sluiten geoorloofd (verlieslatende staatsbedrijven), soms eerder het resultaat van slecht beheer(zie Opel Antwerpen), daarom is het beter om alles specifiek te bekijken.

Nog een laatste punt. De goedkope Amerikaanse rijst die Haïtiaanse landbouwers bedreigt is inderdaad een probleem. Maar hoe komen jullie erbij de oorzaak bij liberalisering en globalisering te leggen? Het probleem ligt bij de subsidies die de Amerikaanse regering aan hun producenten schenkt. Dit is net het omgekeerde van het vrije marktsysteem. Hetzelfde geldt voor de relatie tussen Europese en Afrikaanse landbouwers. De misdaad ligt niet in het handel drijven, maar in het feit dat de subsidies voor oneerlijke concurrentie zorgen.

De teller staat momenteel op 9,3 miljoen euro. Dit is niet niets, en het is enkel Vlaanderens bijdrage. Doe dit aub niet af als schijnoperaties. Plak hier geen kleinerend label op. Het is gemeende steun van mensen die hopen het leed van anderen te verzachten.