christophe07 september 2006 – 15:48

Werknemers hebben recht op betaald educatief verlof. Zij kunnen met loonbehoud afwezig zijn op het werk om vorming of opleiding te volgen. Die afwezigheid is beperkt. Meestal tot 180 of 120 uren per jaar, naargelang de soort opleiding. Jaarlijks maken méér dan 70.000 werknemers hiervan gebruik.

Het systeem heeft teveel succes en kost te veel; de financiering ervan komt in het gedrang. Dit komt voornamelijk omdat werkgevers vandaag veel meer beroepsopleidingen voor hun personeel organiseren met betaald educatief verlof. De regering sabelt echter vooral aan de zijde van de werknemers die zich uit eigen beweging vormen.

Daarom vermindert zij het betaald educatief verlof tot gemiddeld 100 uren. Vandaag stond deze maatregel in het Staatsblad. Ze treedt evenwel reeds in werking op 1 september 2006. Dit heeft enorm zware gevolgen.
Scholen moeten totaal onverwacht hun geplande en gestarte opleidingen reorganiseren.
Werknemers die gerekend hadden op betaald vormingsverlof zien dit sterk ingekrompen.
Werknemers en werkgevers gaan de verlofplanningen volledig moeten herbekijken.
Daarbovenop heeft de regering géén enkele overgangsmaatregel voorzien.

De regering vroeg in volle vakantieperiode op 24 juli wel een spoedadvies aan de NAR maar we kregen daarvoor welgeteld veertien dagen. Dit is niet ernstig.

ABVV en ACV hebben onmiddellijk hun bezwaren geformuleerd. De regering hield hier echter op geen enkele manier rekening mee. Op een moment dat iedereen ervan overtuigd is dat werknemers zich hun hele leven lang moeten vormen en opleiding volgen, zet de Belgische regering er de botte bijl in. Dit is onbegrijpelijk en onaanvaardbaar.

In de praktijk
Het betaald educatief verlof wordt gebruikt om met betaalde afwezigheid tijdig naar de cursus te gaan, examens af te leggen of gewoonweg om thuis te studeren. Het moet wel gaan om een erkende opleiding. De zogenaamde hobbycursussen werden reeds in 1993 geschrapt.

Jan werkt in een tweeploegensysteem. Hij startte op 1 september in zijn tweede jaar avondschool. Hij heeft één lesavond per week. Hij maakte reeds afspraken met zijn werkgever over de afwezigheden in het nieuwe schooljaar. Ze gingen er beiden van uit dat Jan 180 uur vormingsverlof had. Door de regeringsmaatregel heeft Jan nu plots geen 180 uur maar slechts 105 uur verlof. Dit stelt Jan voor een onmogelijk probleem. Als hij de late shift werkt (van 14u tot 22u) is hij per lesdag minstens 5 uren afwezig (van 17 u, want hij moet om 18 u in de les zijn, tot 22 u). Door de beperking tot 105 uur kan hij slechts 21 weken les volgen (één lesavond per week). Zijn opleiding loopt echter 40 weken. En dan zijn er nog de examens. Jan zal dus gedwongen worden verlof zonder wedde te nemen om zijn opleiding af te maken. Tenminste als zijn werkgever hiermee akkoord gaat.

Annemie begon net aan haar derde jaar basisopleiding graduaat in het socio-cultureel werk. Ze volgt deze opleiding tijdens de werktijd. De cursus is gespreid over 5 jaren. De beperking tot 105 uren betekent dat Annemie de laatste drie jaar van haar opleiding zal moeten spreiden over vijf jaar om het betaalbaar te houden. Annemie ziet het echter niet zitten om nog zo lang haar familiale en sociale leven te belasten. Ze breekt haar opleiding af.

Nieuwe studenten zullen er in de school van Annemie geen vijf maar wel acht tot negen jaar over moeten doen. Ook de school weet niet waaraan ze moet beginnen. Ze wordt totaal onverwacht geconfronteerd met deze beslissing. De school beseft dat ze veel minder toekomstige studenten zal hebben. Precies omdat een combinatie met voltijds werken mogelijk is, maken nogal wat allochtonen en laaggeschoolden hiervan gebruik. Ook zij zullen afhaken.

Ook in de basiseducatie (werknemers die leren lezen, schrijven en rekenen) heeft het terugschroeven van het aantal uren voor betaald educatief verlof, dramatische gevolgen.

Dit is onaanvaardbaar
De besparing van de regering is onaanvaardbaar. Het betaald educatief verlof is een zeer democratisch systeem. De werknemer levert een grote persoonlijke inspanning om zich bijkomend te vormen en verbetert zo zijn kansen op de arbeidsmarkt.

ACV en ABVV eisen daarom dat de regering deze ondoordachte maatregelen intrekt en een echt overleg op te starten met de sociale partners om het budget in evenwicht te krijgen.
Dit evenwicht kan behaald worden door:
- oneigenlijk gebruik in sectorale opleidingen weg te werken;
- een verhoogde werkgeversbijdrage (in het verlengde van de nog steeds niet gerealiseerde 1,9% doelstelling die dateert van 1998)
- een nevenante bijkomende inspanning van de overheid die de Lissabon-doelstellingen (meer kennis, innovatie en opleiding) mee onderschreef.