David Nolens26 september 2006 – 16:04

Welkom in Antwerpen! U verlaat het Centraal Station langs het Astridplein. De eerste straat rechts is de Carnotstraat. Als u tien minuten goed doorstapt, vindt u aan uw linkerzijde de Helmstraat. Welkom in Borgerhout! De Helmstraat is lang, onlangs heraangelegd en u vindt er alles wat u nodig hebt. Aan uw rechterzijde vindt u de kleurrijke basisschool De Zevensprong. Er zijn twee apothekers in deze straat. Apotheker De Ridder is een echte ambachtsman. Hij draait nog eigenhandig pillen! Op de hoek vindt u een videotheek. Daar verzamelen mannen uit de buurt voor een babbel. De uitbater weet veel over de films die hij verhuurt. Zeker langsgaan! Er is een telefoonwinkel waar u het internet kunt raadplegen. De Pakistaanse jongen daar is wat verlegen. Aan de overkant vindt u de krantenwinkel van Eva. Het is daar altijd heel druk. Maak gerust een praatje met Eva. Zij weet alles! Op de andere hoek is een Macedonische bakker. De jonge vrouw die daar werkt, lacht zelden. Maar als ze lacht, is het zo oprecht, dat wij ook moeten lachen. Als u op uw stappen terugkeert, vindt u Moeders voor Moeders. Elke dinsdagochtend staat daar een lange rij moeders aan te schuiven voor kledij en eten. Ga nu wat verder. Bestel bij de pitabar een tajine om mee te nemen. De man vraagt: ‘Schaap of kip?’ Kies voor schaap! Of ga naar restaurant Richard, een begrip in heel Antwerpen. Vlaamse kost, goedkoop en lekker! Eén immens probleem: als u naar de Marokkaanse kruidenier gaat en u bestelt koriander, kijk het kruid dan goed na. De oude man vergist zich immers altijd. Hij geeft dan bladpeterselie mee. Dat is niet hetzelfde! Kijk dat goed na! Zonder koriander kunt u geen goede tajine bereiden. Denk goed na! Verschiet uw kruit niet!

David Nolens

Aldous Huxley schrijft in The Art of Seeing dat hij, geplaagd door een slecht zicht, beter is gaan ‘zien’ door een luie, ontspannen mentale houding aan te nemen. Wie al te veel moeite doet om zich op iets te focussen, pijnigt zijn ogen en verslechtert zijn zicht. Er zijn veel variaties op dit thema: wie dénkt te willen slapen, zal de slaap niet vatten. Wie beter in het donker wil kunnen zien, moet schuins en met bijna gesloten ogen kijken, alsof hij niet is geïnteresseerd in wat hij wil zien. Op precies die manier zal ook de Burger de diversiteit van wat aan hem verschijnt, in zich opnemen, belichamen. Hij zal niet overspannen zijn. En vooral: hij ordent de veelheid niet, waarbij het ene beter zou zijn dan het andere. Alles bestaat naast elkaar. In de diversiteit die op hem afkomt, in het vertrouwde en het vreemde, het mooie en het lelijke, het zinnige en het onzinnige, proeft hij alle smaken, en ze verzamelen zich tot een krop in zijn keel. Hij heeft de krop doorgeslikt; hij is de diversiteit geworden. Betekent dit dan dat hij niet meer warm of koud wordt, dat hij geen onderscheid meer maakt in wat voor hem waardevol is en wat niet? Is de Burger dan een dode? Mag hij geen obsessies en fascinaties kennen? Toch wel, maar het verscheidene noopt hem om afstand te doen van elke verkrampte reactie, van elke roekeloze en ondoordachte handeling, want zijn grondgesteldheid is ontspannen en nieuwsgierig naar wat zodra komen gaat. Hij wordt niet wild van een woord, van een slogan. Hij benadert alles vanuit het besef van de diversiteit, het verscheidene, de rijkdom. Vanuit die gesteldheid kunnen slogans hem gestolen worden: hij is al rustig; de veelheid maakt hem niet angstig. Wat is de habitat van deze Burger? Dat is vanzelfsprekend de stad. Die beantwoordt het best aan de diversiteit die hij is geworden. Deze grootstad is een tochtgat waar doorheen allerlei exotica lustig waaien. En de Burger is hiervan het vangnet. De Burger is een ontspannen, wellustige, zintuiglijke mens. En hij vergeet daarbij nooit te dansen en te lachen, uit wanhoop en uit hoop, want hij is vele mensen.

David Nolens