Iets gehoord van 0110, dat wel, maar niets kunnen zien. Want ik ben gisteren twee keer over de actualiteit in Congo gaan praten. De vraag was telkens: is er een toekomst voor Congo na de verkiezingen? Die toekomst zal wat mij betreft niet van de nu verkozen politici afhangen, wel van de bevolking. Zij zal het een tijd aanzien en dan, zoals de populaire zanger Kofi Olomide het verwoordt, de verkozenen uitkammen. Hoeveel geduld de bevolking gaat hebben? Ze kunnen veel verduren in Congo, maar ze zitten ook op hun tandvlees en hebben grote hoop op de verkiezingen gesteld.
President Joseph Kabila is de enige in een topfunctie die het verschil kan maken. Maar dan moet hij steun krijgen om zich uit het keurslijf te wringen dat hem door zijn politieke bondgenoten en door het Westen is aangegespt. Houdini in Congo.

Wandelen naar Congo met Lucas Catherine

Bij Cinemaf in Antwerpen (http://www.cinemaf.be) komt de vraag of Kabila nu Congolees is of niet. Jean-Pierre Bemba heeft er in pure Vlaams Blok-stijl een stuk van zijn verkiezingscampagne op gebouwd, zeggend dat Kabila een Rwandees is. Eigen Volk Eerst.
Mede-debater Mose Essou van Radio Campus antwoordt eerst ontwijkend en dan raak. Hij zegt dat het van Kabila misschien niet vaststaat dat hij 100% Congolees is maar dat het wel 100% bekend is dat Bemba's grootvader langs vaders kant geen Congolees was (maar een Portugees).
En zelfs als Kabila geen Congolees is, wat dan nog? Ga je iemand boycotten omdat hij genaturaliseerd is? Dan zouden in Brussel ook de Congolezen Bertin Mampaka en Gisle Mandaila het nooit tot minister hebben geschopt.
Het Afrika-filmfestival Cinemaf is aan zijn derde editie toe en zorgt ervoor dat de Afrikaanse gemeenschappen zich het De Coninckplein weer wat toeigenen, met voorstellingen in de Permeke-bibliotheek en randperformances in de Afrikaanse cafs op het plein.

Eerder op de dag wandel ik mee met de Louis-Paul Boon-kring van Brussel in het voetspoor van Lucas Catherine. Die beschrijft in 'Wandelen naar Congo' de koloniale banden tussen België en Congo, en vanmiddag leidt hij zo'n 20 mensen langs de centra van de koloniale macht en glorie in Brussel.

Bovenop de triomfboog in het Jubelpark eten de wandelaars hun boterhammen op en neem ik het eventjes over, opnieuw met een stand van zaken in Congo. Het vers verkozen parlement is er genstalleerd op 22 september, op 27 september begon de campagne voor de provincieraadsverkiezingen van 29 oktober. Dan valt ook de beslissende tweede ronde van de presidentsverkiezingen.

Lucas Catherine brengt zelf het schisma in Congo ter sprake: het Swahili-sprekende Oosten heeft massaal voor Joseph Kabila gestemd, het Lingala-sprekende Westen stemde voor Bemba. Volgens mij klopt dat niet met de uitslag. De kloof is politiek, alle partijen hebben overal meer of minder stemmen gehaald, maar de mensen hebben vanuit de buik gestemd, voor de vredestichter Kabila in het Oosten, voor de anti-propaganda van Bemba in het Westen die Kabila met alle denkbare zonden heeft beladen.

Of daar nu een feitelijk schisma kan uitkomen? Het valt te hopen van niet. Dat is zoals Vlaanderen, Brussel en Walloni, zonder de n gaat de ander dood. Een rele moeilijkheid is wel: als Kabila prsident wordt, en dat zit er dik in, zal hij in Kinshasa dan tegen een vijandige publieke opinie moeten regeren?