Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Vredeseilanden: ‘Vlaamse regering moet 0,7 procent vrijmaken voor ontwikkelingshulp"

Vredeseilanden: ‘Vlaamse regering moet 0,7 procent vrijmaken voor ontwikkelingshulp"

BRUSSEL (Kerknet) – “Met Vredeseilanden leggen we binnen de coalitie 'Ik ben verkocht' vooral de nadruk op een ander landbouwbeleid”, zegt directeur Jan Aertsen van Vredeseilanden vzw in een gesprek met Kerknet.

“Met onder meer Oxfam-Wereldwinkels en Max Havelaar maken we met Vredeseilanden deel uit van de coalitie ‘Ik ben verkocht’, die sinds december 2004 samenwerkt rond de thema's fairtrade en duurzame landbouw. We werken ook samen met de Noord-Zuidbeweging in een gemeenschappelijke campagne rond de Millenniumdoelstellingen. Die streeft naar het uitbannen van extreme armoede en honger, de verwezenlijking van universeel basisonderwijs, 'empowerment' van vrouwen, vermindering van de kindersterfte, verbetering van de gezondheid van jonge moeders, bestrijding van hiv, aids, malaria en andere ziekten, duurzaamheid van het milieu en een mondiaal partnerschap voor ontwikkeling. Met Vredeseilanden leggen we daarbij vooral de nadruk op een ander landbouwbeleid”, zegt directeur Jan Aertsen van Vredeseilanden vzw in een gesprek met Kerknet.

Recht op voedsel voor iedereen
Nog tot zondag trekken meer dan 10.000 vrijwilligers, vooral jongeren, de straat op met de bekende Vredeseilanden-gadgets. Dit jaar stelt Vredeseilanden in haar campagne het thema: ‘Recht op voedsel voor iedereen’ centraal. Van de ruim 850 miljoen mensen die honger lijden, is de overgrote meerderheid boer of boerin. Zij die het voedsel produceren, hebben het soms moeilijk om te overleven. “Dit centrale thema sluit helemaal aan bij de millenniumdoelstellingen (…) Onze eisen zijn laagdrempelig, maar dit is een internationale actie, een internationaal appèl waarbij wordt samengewerkt met regeringen. Daardoor kan men die ook ter verantwoording roepen (…) In 2010 komt een tussentijdse evaluatie”, aldus Aertsen. Nu al is duidelijk dat men achter ligt op het schema voor de millenniumdoelstellingen. “Maar we geloven toch dat regeringen hier niet meer onderuit kunnen. Ik geloof niet dat er nog een weg terug is. Misschien halen we die doelstellingen niet, maar momenteel hebben we geen beter model.”

Grace
Woensdag trok Vredeseilanden met de andere organisaties en een bio-koe uit Lovendegem als stand-in voor Grace, een koe uit Uganda, naar premier Guy Verhofstadt, met de boodschap: België geeft kleine boeren in Afrika te weinig de kans zichzelf en hun landgenoten van voldoende kwalitatief voedsel te voorzien. Landbouw wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste motor voor ontwikkeling in Afrika, maar beleidsmakers lijken er totaal geen aandacht voor te hebben. De delegatie vroeg dat de Belgische steun aan landbouwontwikkeling tot minstens vijftien procent van het federale budget voor ontwikkelingssamenwerking zou stijgen. Jan Aertsen stelt dat de actie in principe al eerder moest plaatsvinden, maar toen strooiden de onderhandeling van VW Vorst roet in het eten. En woensdag gaf de premier niet thuis. “Maar we konden er wel het dossier ‘Helpt onze hulp tegen honger. Voedselzekerheid en duurzame landbouw in de Belgische landbouw’ (terug te vinden op www.mo.be of www.vredeseilanden.be) afgeven. We hadden deze problematiek eerder ook al op 21 november aangekaart in het Parlement.”

Ontwikkelingshulp
“We blijven bij de oude eis van 0,7 procent van het BNP voor ontwikkelingshulp. 11.11.11 maakt een politiek memorandum voor de verkiezingen. Daarin staan de twee aspecten kwantiteit en kwaliteit centraal. We merken dat men ter plaatse trappelt of cijfers worden opgesmukt (…) In de praktijk worden heel wat posten die er niet thuishoren ondergebracht bij de ontwikkelingshulp. Van onze ontwikkelingshulp is slechts 7 procent bestemd voor landbouw. Als mensen geen eten of inkomen hebben dan komt men nooit tot duurzaamheid en zelfredzaamheid. We moeten met zijn allen – federaal, maar ook de gemeenschappen en provincies- dit cijfer van 0,7 procent zien te halen. De Vlaamse regering doet te weinig rond ontwikkelingssamenwerking. Laten we er eerst en vooral voor zorgen dat we daar de 0,7 procent halen. Er moeten ook belangrijke stappen gezet worden voor de ontwikkeling van Afrika.”

Mondialisering en de professionalisering
Jan Aertsen van Vredeseilanden vzw erkent dat we ook in deze sector niet voorbij kunnen aan de mondialisering en de professionalisering. Een aantal grote spelers - zoals CBMI, SOS Kinderdorpen, Plan International e.a. - hebben zich de voorbije jaren met succes op onze Belgische markt ingenesteld. “Ze geven vaak gigantische sommen uit aan reclame. Soms ook is het erg moeilijk om afspraken te maken. Met Vredeseilanden proberen we er alvast zelf voor te zorgen dat we op een ethische manier onze campagnes vorm geven. Er is een morele plicht om successen en mislukkingen mee te delen en te kaderen in een groter geheel. In het nieuws is er steeds minder aandacht voor het buitenland. Toch hebben de mensen de indruk dat er iets moet gebeuren, mensen kijken verder dan hun eigen straat.” Ontwikkelingsorganisaties en andere organisaties moeten daarop inspelen, maar daarvoor moet er samengewerkt worden. “Er is nog te veel versnippering. Ontwikkelingshulp moet ondersteuning geven aan bestaande initiatieven en projecten. In Afrika dient die ontwikkelingshulp te vaak om budgetten aan te vullen of als excuus voor dictators. We kunnen een bedelaar geld geven of hem geld geven en een praatje met hem slaan. Maar men kan ook structureel helpen. Daarvoor moeten we samenwerken. We ontzeggen niemand het recht mensen uit het Zuiden te helpen, maar dan mag men niet de pretentie hebben dat men de oplossing heeft. Met Vredeseilanden zijn we van oordeel dat er structureel moet gewerkt worden en dat er samengewerkt moet worden, om coherent te handelen. Er bestaat een mogelijkheid om Afrika uit het moeras te halen, maar alleen als er samengewerkt wordt. Zonder coördinatie is dit een doodlopend straatje. Onze praktijkervaring leert dat er in België goed wordt samengewerkt. De organisaties zijn geen doel op zich. Ze mogen niet pretenderen de wereld te veranderen. We moeten onze inspanning samenleggen, omdat we ons niet kunnen permitteren dat mensen nog een dag langer honger lijden en hun rechten geschonden worden.”