barend claessens14 december 2005 – 13:43

Ter Herinnering van de in 2005 vermoorde syndicalisten op de Filippijnen, in Colombia, in Guatemala,…
Fakkelwake nu vrijdag 16 december 2005 om 18u aan het standbeeld “De Vuist” te Vilvoorde.

Colombia : 3000 syndicalisten vermoord sinds 1990
Volgens het rapport van de verschillende colombiaanse vakbonden overgemaakt aan de Internationale Arbeidsconferentie in Genève op 31 mei ll werden : « Van 1 januari tot 20 april 2005 16 syndicale leiders vermoord en vele andere leiders werden het slachtoffer van andere schendingen van elementaire rechten : 123 doodsbedreigingen, 2 aanslagen, 6 gedwongen verplaatsingen, 40 aanhoudingen, 23 gevallen van pesterij en 4 opsluitingen. »

Daarmee blijft Colombia tot de meest gewelddadige landen ter wereld behoren voor syndicalisten en leiders van sociale bewegingen .

- Harvey N. Real, leider van ASOINPEC, de Nationale Bediendevakbond voor de Gevangenisinstellingen, werd in mei 2005 vermoord.

- Meer recent op 11 september 2005 werd Luciano Enrique Romero Molina, Nestlé-vakbondsleider en leider van de nationale vakbond voor de voedingsindustrie (SINALTRAINAL) vermoord teruggevonden in een wijk van de Nevada in Las Palmas.

Het is genoeg geweest… BASTA? Colombia is het leven waard !

Filippijnen : 500 politieke moorden sinds 2000
Minder dan 14 dagen na de moord op de Colombiaanse Nestlé vakbondsleider Luciano Enrique Romero Molina werd op 22 september 2005 op de Filippijnen Nestlé vakbondsleider Diosdado Fortuna neergekogeld. Deze beide landen, de Filippijnen en Colombia zijn in cynische concurrentie met mekaar om het meest syndicalisten te vermoorden. Vorige jaar haalde Colombia de top of the bill met 99 vermoorde syndicalisten. In 2005 lijken de Filippijnen ‘beter’ te doen… Sinds in het jaar 2000 de huidige presidente Gloria Arroyo aan de macht kwam werden niet minder dan 500 politieke moorden geregistreerd.

Vooral de laatste maanden worden syndicalisten geviseerd :
- 13 september 2005. Teotimo Dante werd vermoord door de bedrijfs-securitty. Hij was militant van de Schneider Packaging Workers’ Union (SPWU). De fabriek was sinds half augustus in staking om de bedrijfsleiding te dwingen de minimumlonen en de sociale zekerheidsrechten te doen.

- 22 september 2005. Disdado Fortuna, voorzitter van de Nestlé vakbond wordt vermoord. De vakbond van de Nestlé Philippines’ Cubuyao factory in Southern Tagalog is sinds 2002 in staking om hun pensioenrechten te laten eerbiedigen.

- 30 september 2005. De moord op Victoria Samonte, voorzitter van een faculteit- en onderwijsvakbond in Bislig, Mindanao.

- 7 oktober 2005. Rolando Mariano, ex-bondvoorzitter van een electronica-bedrijf Tarelco-1 (Tarlac Electric Coopeative employees’ Labour Union) werd neergekogeld op weg naar het werk op 7 oktober ll.

- Ricardo Ramos, voorzitter van de CATLU, de vakbond van suikerrietarbeiders in de Hacienda Luisita (Tarlac) werd vermoord op 25 oktober. Hij is al de 13de syndicalist van de arbeiders en boeren op de Hacienda Luisita die het laatste jaar vermoord werd.

- 21 november. De moord op Rommel Arcilla, werknemer van Pelco.

- 29 november ll : Albert Terredano neergekogeld. Hij was voorzitter van de bediendevakbond op het Ministerie van Landbouw en deed tevens organisatiewerk voor COURAGE, de vakbond van de openbare diensten.

Bijna al deze moorden op syndicalisten vinden plaats in Centraal Luzon ofwel in de vrijhandelszones van Southern Tagalog ten zuiden van de hoofdstad Manilla ofwel in de bergstreek van de Cordillera ten noorden van Manilla. Een solidariteitsgroep van de Landelijke Bedienden Centrale, de bediendevakbond van het ACV bezocht beide streken vorige zomer :

- De vrijhandelszones van Southern Tagolog kennen maar één ordewoord. NUNS : “No Union No Strike”, zero-telerantie voor vakbonden. De vrijheid voor multinationale ondernemingen wordt gegarandeerd door het trieste record voor meer dan 20 politieke moorden sinds september 2005. Vooral de militair Maj. Gen. Palparan wordt hier met de vinger gewezen.

- Nog driester is de militarisering in Tarlac (Hacienda Luisita) en in de Cordillera streek. Op 16 november 2004 werd op de Hacienda Luisita het stakingspiket door de militairen uiteengeschoten waarbij 7 arbeiders en boeren het leven lieten. De LBC-reisgroep was begin juli 2005 getuige van gewelddadige repressie tegen mijnwerkersleiders van de Lepanto Mines in de Cordillera.

Guatemala : “sociale schoonmaak”
Volgens het ministerie zelf is het aantal gewelddadige doden tussen januari en september van dit jaar 3.851. Dat is 300 meer dan in dezelfde periode van het vorige jaar. Er is sprake van een "sociale schoonmaak" in het land. Onder de gewelddadige doden vallen degenen die de dood vinden in confrontaties met de politie. (bron: www.Clat.nl)

Actief zijn bij de vakbond, opkomen voor mensenrechten, het is een gevaarlijke bezigheid in Guatemala. Regelmatig bereiken ons zulke berichten:

- Op 28 november 2004 is Julio Raquec vermoord. Hij was secretaris van CGTG (Central General de Trabajadores de Guatemala) van de bond van werkenden in de informele sector.

- Op 19 maart 2005 werden leden van de Bond van Ambulante Verkopers van Antigua op brutale wijze aangevallen door de toeristenpolitie van de stad Antigua. Bij de actie van de politie sloegen de agenten er in het wilde weg op los, ook op minderjarigen.

- Sinds anderhalf jaar loopt er een gerechtelijk onderzoek naar Rigoberto Duenas, vakbondsleider bij de CGTG. Hij wordt onterecht beschuldigd van fraude. Onder internationale druk is hij vrijgelaten, maar het proces is nog altijd lopende.

- In september 2005 werd er met de auto van Imelda Lopez, medewerkster van de CGTG, geknoeid. Haar stuur werd onklaar gemaakt en ze kreeg bijgevolg een zwaar auto-ongeluk.

- Ook de nationaal secretaris, José Pinzon wordt regelmatig bedreigd.
De algemene toestand in Guatemala is nog steeds niet bevorderlijk voor de uitbouw van een nationale vakbondswerking. In de openbare diensten, probeert de overheid de vakbond via intimidatie en repressie buiten spel te zetten. Dit zowel om corrupte politici te beschermen als om de privatisering te vergemakkelijken van overheidsbedrijven, waarbij heel wat ondernemers grote winsten maken.

Op het platteland heerst nog steeds de straffeloosheid. De eigenaars van de suiker en bananenplantages overtreden zonder verpinken de arbeidswetgeving. Het minimumdagloon wordt vaak niet uitbetaald. Arbeidsomstandigheden zijn weinig benijdenswaardig. Het recht op organisatie wordt tegengewerkt. Processen bij de arbeidsrechtbank slepen eindeloos lang aan, en wanneer het uiteindelijke vonnis in het voordeel van de vakbond is wordt het gewoon niet uitgevoerd.

Met de steun van Wereldsolidariteit heeft men de basisvakbonden en de regionale organisaties van de CGTG versterkt om de regering en werkgevers te dwingen de politieke en economische rechten te eerbiedigen van de arbeiders in de plantages en de agro-industriële bedrijven.

Besluit
Internationale druk helpt. Petities tekenen, in het nieuws komen. Regeringsleiders houden er niet van als, voor het oog van de internationale gemeenschap hun vuile was wordt buiten gehangen. De flagrante schendingen van de mensenrechten en de syndicale rechten en vrijheden zijn zo schrijnend dat iedereen het moet weten. Zowel de auteurs ervan als deze die hen beschermen hebben bloed aan hun handen!

Het systematisch vermoorden van syndicalisten en mensenrechtenactivisten is grof en van een andere tijd. Nog weerzinwekkender is dat de auteurs volledige straffeloosheid genieten, meer nog, ze worden zelfs beloond!

Wij eisen dat er onmiddellijk een einde komt aan die schrikbewinden en dat er alles aan gedaan wordt om de burgers en werknemers een tolerante maatschappij te bieden, met vrede, sociale dialoog en sociale rechtvaardigheid.

Is het niet evenzeer de taak van de Belgische regering de Filippijnse, Colombiaanse,… regering te interpelleren om toe te zien dat in de bedrijven de basisnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) worden gerespecteerd ? Is het niet tegenstrijdig dat Nestlé in Europa kan meedingen voor een ethisch-sociaal label terwijl verderop Nestlé syndicalisten worden vermoord ?
De Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) is een organisatie die regeringen, werkgevers en werknemers verenigt.

De IAO heeft overeenkomsten en internationale arbeidsaanbevelingen op punt gesteld die de arbeidsnormen omschrijft die minimaal moeten gerespecteerd worden : syndicale vrijheid, recht op vereniging en collectieve onderhandeling, verbod op dwangarbeid, gelijke kansen en behandeling.

Het Comité van syndicale vrijheid (CFA) vergadert vóór elke Beheerraad alsook vóór elke sessie van de Internationale Arbeidsconferentie (CIT). Zij heeft het mandaat alle klachten te onderzoeken voorgelegd aan de Raad die betrekking hebben op de schending van de syndicale vrijheden.

Als syndicale organisatie zullen we zeer attent zijn voor klachten die bij het Comité van syndicale vrijheid zullen worden neergelegd door de syndicale organisaties van de Filippijnen, Colombia, Guatemala,… Tesamen met onze vertegenwoordigers zullen we ervoor ijveren dat de syndicale rechten en het sociale overleg geen dode letter blijven.

Syndicale solidariteitsgroepen met de Filippijnen, Colombia, Mexico en Guatemala zullen zich daarom verenigen om alle moorden publiekelijk aan te klagen. Aan de media om het huidige stilzwijgen mee te helpen doorbreken.